yaşadığınız en üzücü arkadaş ayrılığı nasıldı?

1. Bffmle borç meselesinden küstük ama kopamadık kalbimin en tatlı yerlerinden biri onundur. Hayatta zorlandığım zamanlarda hep keşle hiç küsmeseydil diye ağladım. Zorluklar değil de onsuzluk çok koydu

2.  Yakın zamanda bunu okumuştum

3. Özetle; yıllar geçtikçe vefasız biri oldu. Beni çantada keklik görmeye başladığını hissettim. Araya soğukluk girmişti bir ara, ben adım attım. Sonra yine aynı devam etti. Ben de bitirdim. İçim rahat. Elimden geleni yaptım. Dediğim gibi özet bu daha yazsam yazarım. Eğer sen de elinden geleni yaptıysan için rahat olsun. Evet zor oluyor ama gün geçtikçe rahatlarsın

4. Son bir senede iki tane yaşadım. İlki Zor bir döneminde benim de zor bir dönemimdi onunla beklediği kadar ilgilenemedim. Ne kadar kendimi açıkladıysam da beni affetmeye yanaşmadı. En son doğum gününde benim için özel, kalbimden gelen bir mesaj yazdım ona da cevap vermedi. Ben biraz düz bir insanım o mesajı yazmak benim için ona verdiğim kıymetin yansımasıydı. Eski dostluğumuzu ve aylardır beni affetmemesine karşın yine ona verdiğim değeri umursamaması benim için son nokta oldu. ben de onu tamamen kafamdan sildim. Artık o bana dönse de ben ona bir daha eskisi gibi değer vereceğimi sanmıyorum. Üzücüydü ama en azından noktaladık, galibam kalmadı. Ama artık arkadaş olmadığımız için kalbim biraz kırık. Bence sevgiliden ayrılmaktan daha üzücü bu. 

İkinci arkadaş ayrılığım da yine yakın zamanda oldu. Bana kırıcı bir davranışı oldu ben de ona bunu açıkladım. Geri dönüş olarak yaptığı hatayı savunmasının yanında kendisinden de neler çıktı sonra sen bana şunu bunu yaptın diye. Ama söylediklerinin tamamen arkası olmayan boş saçmalıklar olduğunu fark ettim. Çünkü benim imasız ve normal bir şekilde söylediğim şeyleri kendisine hakaret olarak algılamış. Ama bana da hiç dememiş sen bana böyle dedin de ben alındım diye. Beni gerçekten dost gibi görse zaten her şeyi o kadar götünden anlamış olamazdı. Hadi diyelim anladı, benim ona yaptığım gibi kırıldığını kırıldığı zaman söyleyebilirdi, yanlış anlaşılmayı giderirdik. Saydım sövdüm her yerden engelleyerek hayatımdan çıkardım. Buna çok üzülmedim, daha çok işine geldiği zaman bana yapışıp işine geldiği zaman dediklerimi götünden anlayacak kadar samimiyetsiz bir ilişki olduğunu fark etmeyip ona ayırdığım vakite ve emeğe üzüldüm. 

5. Benim kötü biri olduğumu onu aşağıladığımı falan söyleyip nefret kusmuştu. Söylediği şeyler de o kadar alakasızdı ki hatta burada soru da açmıştım. Dizi izlerken bir oyuncu için yüzü değişik geldi diye yorum yapmıştım, aylar sonra birden çıldırıp "sen bana çirkin diyorsun, orada da aslında ona değil bana söyledin o lafı ona söylüyormuş gibi yaparak bana laf soktun" tarzı saçma sapan şeyler söyledi, şurada şuna şöyle dedin hııı onu aslında bana dedin dimi tarzı şizofreni atakları kısaca. Artık kendisi benim hakkımda neler düşünüyorsa benim de kendisi gibi olduğumu sandı herhalde. Şoka girdim, hala daha aklıma geldikçe şaşırıyorum. Yani özgüvensiz olabilirsin de sana yıllarca hiçbir zararı olmamış, hep yanında olmuş birine bu kadar kurulmak, iftira atmak da ne oluyor ya.