yeni
popüler
    sorular içinde ara
    yeni soru sor
    son sorular
    son cevaplar
    kategoriler
    • süslü
    • moda alışveriş
    • kuaför & güzellik merkezi
    • sağlık
    • spor
    • gönül işleri
    • aile arkadaş ilişkileri
    • cinsellik
    • eğitim & kariyer
    • seyahat
    • pet
    • sanat
    • bürokrasi
    • diğer
    25 yanıt
    • linki kopyala
    • şikayet et

    yobaz ailelerle yaşayan kadınlar tünelin sonunda ışık var?

    kızlar aslında soru değil ama hem iç dökme, hem de benzer durumdakilerle konuşmak için açtım. 29 yaşındayım, ailem izmir'de yaşıyor. küçüklüğümden beri yaz mevsiminden nefret ederdim. çünkü yaşıtlarım sokakta koşup oynar, tatile giderken annem beni tüm yaz kuran kursuna gönderirdi. orada bütün gün tıkılı kalır, yobaz insanların hidayet dolu hikayelerini dinlemeye mahkum bırakılırdım. ergenliğe girdikten sonra kıyafet işkencesi başladı. dışarıda zaten söz konusu olamazdı ama evde bile şort, askılı giymemize izin yoktu. sıcaktan mayışmış bir şekilde koltuğa uzanacak olsam annem "sen annenle babanın yanında ne biçim uzanıyorsun, göbeğin açıldı, yakan açıldı" diye sanki götümü suratlarıma tutmuşum gibi davranırdı :d arkadaşlarımla dışarı çıkacağım zaman yapış yapış kotlar giymek zorunda kalırdım (o zaman hem böyle güzel efil efil pantolonlar yoktu hem ben ergen olduğum için anca skinny jean biliyordum :d) zaten tatile gitmek gibi bir durum söz konusu değildi, bayramda seyranda anca evde misafir bekler sonra o misafirlerin yanında laf işitmeyecek kıyafetler seçmeye çalışırdık. kırk yılda bir tatile gidersek de burnumuzdan getirirlerdi, annemin bana dizime kadae gelen şortlu mayo giydirmeye çalışmışlığı var :d geçenlerde burda bir süslü yaz mevsiminden nefret ediyorum diye soru açmıştı, o sorudan aklıma geldi. onun ailesi de muhafazakarmış. ben ailemden çok uzaklara yurtdışına taşındım ve onlarla görüşmeyi kestim. bu yaz 29 yaşında güzel bir yaz alışverişi yaptım cıvıl cıvıl elbiseler, şortlar, üstüme çok yakışan askılı üstler. yani şimdi burada "her yaşadığınızı travma sanıyosunuz, ailenizi suçlamayı bırakın, askılı giymekle devrim mi yaptın" falan diyenler olacaktır ama umrumda değil, insanın bedeninden utandırılmadan, sürekli cinsel bir obje, aynı evde yaşadığı babası kardeşi dahil herkesi baştan çıkartabileceği için bedeni sürekli gizlenmek zorunda bırakılan bir mal muamalesi görmeden, istediği gibi gezip dolaşması, istediğini giymesi o kadar güzel bir şey ki. markete çıkmam gerektiğinde bir şort çekip çıkabilince, yazın istediğim gibi bikinilerim elbiselerimle tatile çıkabilince yaz çok ama çok güzel bir mevsimmiş. yüzme bile bilmiyordum bu sene kursa giderek öğrendim, izmir'de yüzme bilmeden yaşamak... belki şu an bir yerlerde ergen ya da 20lerin başında, sıcaktan bunalan, ailesinden baskı gören genç kız ve kadınlar varsa onlara umut olmak istedim. kızlar çalışın, meslek edinin kendi hayatınızı kurun. istediğiniz gibi yaşayacak, istediğiniz gibi giyinecek, istediğiniz gibi gülüp eğlenecek özgürlüğe ulaşmak için adımlarınızı dikkatli planlayın. aynı yollardan geçmiş ya da geçen birileri varsa da yorumlarda dertleşelim ❤️

    tarih
    oy (güzelinden)

    1. Sizin adınıza çok sevindim. Hayatta her şey istediğiniz gibi olsun.

    2 temmuz 11:23

    2. okuyunca sizin için çok sevindim bundan sonrası daha huzurlu geçsin, kesinlikle maddiyat her şey🤍

    2 temmuz 11:27

    3. seni kutluyorum süslü. okurken boğazım düğümlendi birden. ben çalışmayıp evin hizmetçisi-bakıcısı oldum. kimseden saygı görmüyorum ve yapayalnız hissediyorum. şimdi bile beni başka yere götürsen şort ya da askılı giyemem, o kadar içime işlemiş ki yasaklar... özgür hissetmedim hiçbir zaman, yaşım otuzu geçti... bilmiyorum kendim için çok umutsuzum, çıkar yol göremiyorum. bu anlattıkların sadece bir yüzü meselenin başkaları anlamaz ama yaşayanlar biliyor, her zerremize mühürlediler bu saçmalıkları. hep olmadığım biri gibi yaşamak zorunda kaldım. akrabalarımın hepsi kapalı örneğin, onlarla takılmak zorunda bırakıldım. başka arkadaşlarımla rahatça çıkamıyordum. onlara kendimi sevdirmeye çalışmışım şimdi bunu görüp daha da üzülüyorum halime... ama onlar beni sevmediler. farklı olduğumu anlıyorlardı, hep bi vaaz verme halindelerdi. şu yaşıma kadar ne kendim olabildim ne de özgür... sağlıklı kafada bir insan olmadığımı biliyorum, onlu yirmili yaşlarında burayı okuyanlar varsa kendileri için bi şey yapmazlarsa benim gibi olacaklarını söylemek istiyorum. hiçbir başarım, kazancım yok şu hayatta. siz çalışın bu her şeyden önemli. küçük iş, az maaş demeyin zamanla daha güzellerini görürsünüz ama benim gibi olursanız yerinizde sayarsınız sadece. ben bırakmışım bi yerden sonra; şiddete, baskıya, sevgisizliğe boyun eğmişim. bedenimle başlayan utanç tüm varlığımı ele geçirdi. geri dönüşü olacak mı bilmiyorum. bunları yazdığım için gerçekten çok özür dilerim, sadece 5 dk. düşünmek bile ağlatıyor ama birileri ibret alsın istiyorum.

    2 temmuz 11:38


    4. Ss umarım harika bir hayatın olur. Diğer sorularda o yaşta bu giyilmez şu giyilmez diyenler de bunları bi okuyup bi de bu açıdan baksın mesela olaya. 

    2 temmuz 11:42

    5. A3 canım benim sana sımsıkı sarılıyorum. seni o kadar iyi anladım ki. ben de aynen böyleydim, "ben zaten dışarı çıkmayı pek sevmem" "benim öyle erkeklerle işim olmaz" falan diye kendime tamamen onların makul bulacağı bir karakter yaratmıştım. Yani pek çok şey için ben kendime otosansür uyguluyordum, kabul edilmeyeceğini bildiğim için hiç gündeme bile getirmiyordum.

    Ama tam olarak senin dediğin gibi, onlar benim farklı düşündüğümü anlıyorlardı. Bu yüzden ne yaparsam yapayım asla onlara yaranamıyordum. onlar için kendimden bile vazgeçsem bir lafıma, bir kıyafetime, bir hareketime takılıp beni yerin dibine sokuyorlardı. sürekli baskı, sürekli eleştiri. baktım ki ne yaparsam yapayım mutlu olmuyorlar, ben de tamamen kendim olmayı seçtim. iletişimi kestim, evlerine gitmiyorum. inan hiç olmadığım kadar huzurluyum. ama tabii ki o hayatın boyunca dışlanma, eleştirilme, utandırılma hissi benim de içime işledi. işyerinde bir hata yapsam kendimi affedemiyorum. bir arkadaşımla aram bozulsa kendimi suçluyorum çünkü her şeyin suçlusu, herkesin en kötüsü benim gibi geliyor. bunları da artık yavaş yavaş düzeltmeye çalışıyorum.

    hiçbir şey için geç değil süslü. 30'larındaysan daha hayatının yarısına bile gelmedin aslında. En az bir 30 yılın daha var. tabii ki imkanlarımız sınırlı ama küçük küçük de olsa kendini mutlu edecek şekilde yaşamaya yönelik adımlar atabilirsin belki. Umarım her şey harika olur senin için canım.

    2 temmuz 11:57

    6. a3 suslu hepimiz size iyi dileklerimizi gonderiyoruz... is bulup ev disinda kendinize ufak bir alan yaratma imkaniniz hic mi yok?

    2 temmuz 12:13

    7. Süslüm senin adına sevindim ama aileni affetme. Çiçekli etekler, bikiniler giyeceğin yılları çaldılar, azalttılar senden. Çoluğun çocuğun elini kolunu kapatmaya çalışan her aileye lanet olsun. 

    2 temmuz 12:16


    8. kardeşim seni kutlarım.

    ben de aynı yollardan geçtim, benzer şeyler yaşadım.

    yirmili yaşlarım isyan, savaş, direnmekle geçti.

    üzerime tavuk boku gibi yapışan her şeyden o kadar zor sıyrıldım ki.

    şimdi sefasını sürüyorum.

    o kadar güçlüyüz ki, bize artık hiç bir şey olmaz.

    yapın bu devrimleri, ne kadar erken o kadar iyi.

    ama ne zaman uyanırsanız o zaman mutlaka hemen yapın.

    geciktirmeyin yaşınız kaç olursa olsun.

    kimse için yaşamıyoruz bu hayatı.

    seni tekrar tebrik ediyorum kocaman mutluluklar yolluyorum senin adına ben sevindim şu an <3

    ben evlendim. bir kızım olması için dua ediyorum.

    bir kızım olursa eğer kız çocuk nasıl yetiştirilirmiş göstereceğim.

    hiç bir kıyafet, hiç bir yemek, hiç bir normal şey kızımın içinde kalmayacak.

    atatürkçü, medeni, olgun bir kadın büyüteceğim. bu yobaz pisliklerden uzak tutarak.

    2 temmuz 12:21

    9. a8 hiçbir*

    2 temmuz 14:26

    10. Ben de aynı durumdayım. Özgürleşmek istiyorum. Korkuyorum. Adım atamıyorum. Ama bir gün, eninde sonunda bunun biteceğini biliyorum. Evet geçen yıllar geri gelmiyor ama şu an yapabileceğim başka bir şey yok. Kendime zarar vermeden, korkmadan hasarsız bir şekilde, bir gün kabuklarımı kırmak istiyorum. O gün gelecek. Biliyorum.

    2 temmuz 15:37