çocuk büyütme ile insanların abartrak söylediği ama zaman içinde öyle olmadığını gördüğünüz şeyler oldu mu?

1. Büyüdükçe derdi buyuyecek denilen yasların bu yas olduğunu sanmıyorum ya.mesela iyi bir liseye gidecek mi? Okulda zorbaliga ugruyor mu? İcine kapandı bir derdi mi var? Sürekli telefona bakıyor sevgilisi varsa kim? Aksam gec geldi neden? Vs vs bir sürü soru isareti oluyor maalesef.Sorunlar yemek/uyku gibi temel seylerden ziyade zorlaşıyor yani.cocugum yok ama yegenim büyüdükçe değişti ergenligini düşünemiyorum.

2. Büyüdükçe fiziksel değil zihinsel yorgunluk başlıyor. aman derslerine çalışacak mı ödevi nasıl yaptırcaz derdi başlıyor.

3. Eltimin kızı hiç uyumazdı. Şimdi 9 da uykusu geliyor kendi gidip yatıyor 4 yaşında. Benim şu an 2 yaşında bebeğim var ve tek sıkıntım uyku. Önümdeki örneği ele alarak düzelecek diye a avunuyorum. Ama bence büyüdükçe dertleri büyüyecek. Kreşi,okulu,dersleri,ödevleri,kursu derken düşündükçe afakanlar basıyor. Sonra ergenliği derken sonsuz döngü. 

4. 2.5 yaşında bir oğlum ve 5 aylık bir kızım var. İkisinin tavırları bile aynı değil ama kızımda durmayacak o belli. Oğlum asla yerinde durmayan bir çocuk ki uyurken bile döne döne uyur. Şuanda deliksiz uyuyor. Şuanda dert sosyalleşmesi mesela. Düzgün bir oyun grubu, sonra okul. 

5. Toplum "dur sen bu daha iyi günlerin" demeye bayılıyor. Böylece kendilerinin nevuollardan geçtiğini ve senin de ileride geçeceğini vurgulamak istiyorlar.

6. Adına sendrom denilen ama kendini ortaya koyma,bireyselleşme çalışmaları epey yorabilir mesela.beş yaş/kız evlat (bence pek farkı yok cinsiyetin) annesiyim.yanlış yapsa atıyor kendini yere aşırı hırslanıyor bu bazen zor.istediği olmadığında kıyametler kopuyor ve sen beni sevmiyorsunlar başlıyor.he farketmez sınırlar evde net.o da ona delmek için tonla ağlama olarak geri dönüyor ama bunlara tahammül kolay değil açıkçası.

Evet anlatıyor,neye üzüldü neye kırıldı bunlar kıymetli.ama zorlaşan şeyler de var maalesef.

7. Olmadı, büyüdükçe zorlanıyorum asıl dertsiz dönemi bebeklikmiş meğer. Bir de senin oğlun uyuyor her yemeği yiyorsa ne mutlu ama böyle olmayan da çok çocuk var benim kızım 1 yıldır oyun terapisi görüyor mesela duygu regülasyonu kazanabilmek için bu bizi hem maddi hem manevi inanılmaz yoruyor bu sebeple ikinci çocuğu düşünmüyoruz