çocuk sahibi olmama motivasyonu günümüz gençlerin ise yaramazligi ve aileye yük olmaları olanlarınız var mı ?

1. Ya ss anlıyorum yaklaşım noktanı ama o emeği ve zamanı anne/baba kendi hür iradesiyle ve çocuk yapmanın sorumluluğuyla veriyorlar. Yani kimse 'beni dünyaya getirin' diye ricacı olmuyor. Açıkçası ben senin gibi çocuğa "yatırım" gözüyle bakılmasını çok doğru bulmuyorum.

Ben de henüz hiç değilse çocuk sahibi olmayacağım çünkü ona iyi bir hayat sunabilecek stabillikte ve güvende bir hayatım yok. Keza isteyip istemediğimden de emin değilim. Çocuk bence ilk 15 senesi falan maks çocuk olarak bize ait sonrasında yavaşça kopuyor. İnternette görmüştüm anne babaya ihtiyacınız kalmadığında nasıl davrandığınız onlara muhtaçken onların size nasıl davrandığıyla ilgilidir diye. O aranıp sorulmayan anne babalar da doğal olarak sütten çıkma ak kaşık değil yani.

Ha ama herrr şeyde ana babayı suçlama timinden bana da gına geldi. Benim hayatımdaki bazı şeyler bariz ailemle ilgili (alkolle ilişkim ve babamın alkolik olması gibi) ama yani bendeniz bugüne bugün 30 yaşında bir yetişkinim ve nasıl kıl sorunumu epilasyonla çmzüyorsam ruhsal sorunlarımı da çözebilirim. Dediğin gibi, onlar da ilk kez yaşıyorlar bu hayatı.

2. Sen yapma zaten bu çeneden çok çeker çocuk boşver 

3. Anon 1 dünya üzerindeki tüm ilişkiler özünde yatırım ve faydaya yöneliktir. Ha bilinçli ha bilinçsiz. Milyon yıllık evrende, milyonlarca sperm hücresi arasında hayat yarışına başlayıp, varış çizgizine yani ana rahmine ulaşmak ve artık bı insan olarak gelişmek gibi milyon yıllık doğum ve ölüm döngüsünde Varolmak gibi son derece sıradan bı hadiseye sürekli bu sorunün sorulması bana bı yerden manasız geliyor. Onlar bizi doğurdu ama rahme de biz düştük.

Bı yetişkin olarak Bilinç kazandığımız günden beri varolmayı, dünyada olmayı biz seçiyoruz bana kalırsa. Çok çok Kötü koşullarda kötü yaşamlar yaşayanlar elbet bu konuda daha bı konuşur ama gayet varolmayı, yaşamayı kutlayıp ölmekten deli gibi korkanlar bile anne ve baba konusunda son derece kötüler günümüzde. Hayattan varolmaktam keyif alırken bunun Anne ve babanın da aracı olduğunu unutmamak gerek. Şahsen ailem iyimi beni doğurmuş, bana verilmiş güzel bir hediye. Bunu aşırı rahat bir konumda da söylemiyorum.

Anne baba ne ise çocuk da o'dur görüşüne katılamıyorum maalesef. Ben bunun aksi çok aile ve çocuk ilişkisi gördüm. Çocuk çok büyük risk ve şans

4. Dünyada zaten bulunuyorsak nasil biz secmis olabiliriz ki? Cocuk tabii ki risk ebeveynler de evlat sevgisi icin çocuğu bu dünyaya getirip kendi haline bırakabiliyolar bu bencillik degil mi simdi?

5. Yani bence taban tabana zıt iki yerden bakıyoruz hayata. Bilmiyorum hiç denk geldi mi ama ben bazen aile büyüklerimden 'bakım beklentisi' alıyorum ve hayır bu beklentiyi reddediyorum bakım vermek tercih edilmesi gereken bir şey. Birinin içinden gelmeden bakım vermesini beklemek, o insana yatırım gözüyle bakmak bilmiyorum çok makul değil.

Yani dünyaya bir şekilde geldiğimiz için yaşıyoruz ama başkalarına bakım verme yükümlülüğümüz de yok bence. Bi de ss allah kimseye göstermesin de kimin ne olacağı da hiç belli olmaz. Çocuğum bana baksın dersin allah korusun evladın sakatlanır yani hayat bu.

6. soyledigin her seye katiliyorum. yeni nesle yakindan asinayim. geneli arsiz, empati yoksunu ve tembel. daha dogrusu empatiyi yakinlarinda kanli canli bulunan insanlara, analarina babalarina degil de sosyal medyada uzerine arabesk basilmis editli videolarda gordukleri ne idugu belirsiz tiplere besliyorlar ne hikmetse. tamamen bozuk duygu regulasyonu ve ekran suresi + surekli stimulasyondan uyusmus bir beyin. kendine her seyi hak gorme de cabasi. sistemli sekilde utanma ve mahcup olma gibi duygular da el birligiyle yok edildi ohhhhhh deccal surusu 🩷

bu soruyu okuyan anneler varsa allah cocuklarinizi anali babali buyutsun umarim sizin onlara vermeye calistiginiz seyleri alirlar vatana millete ve de sizlere hayirli birer evlat olurlar. ama maalesef armut her zaman dibine dusmuyor. cocuklarin maruz kaldiklari seyleri kontrol etmek imkansiz gibi bir sey artik. allah yardimciniz olsun. 

7. Ay bi de şey ya annem mesela şey der "sizin çocukluk bebeklik fotolarınıza bakamıyorum o zamanlarınızı özlüyorum" ve cidden de bakarken bir şey olduğunda gözleri doluyo. Kadın annelik yapmayı sevmiş. Ben de sanki çocuğum olursa büyüdüğü zaman elbrtte ayrı güzeldir, paylaşım vs açısından da o bebekliği, çocuğu bakım vermeyi istediğim için doğururum ve hatta doğurursam iş hayatına da dönemem gibi geliyor.

8. Ne biçim başlık bu hiçbir şey anlaşılmıyor

9. "çocuğa verdiğim emeklerin karşılığı olarak aranıp sorulmak, yaşlılığımda birlikte güzel vakit geçirmek, dar zamanımda korunup kollanmak isterim" bu isteklerin tam olarak nesi kölelik istemek?? İnsan yeri gelir bunu dostundan arkadaşından ister içten içe. neresinde bir aşırılık var mesela?

10. Anon 1, annenin çocuğuna duyduğu sevgi ile beklenti sahibi olmak arasında ters bı duuem yokki. Çocuk sadece güzel bı kaç zamanı için doğrulmaz. Bebekleri çok severim ama bebekli hal anne inanılmaz yorar yıpratır. Ergenlik dönemi zor gecer. İlk gençlik yıllarında dikiş tutturacak mi tutturmayacak mı endişe sarar durur. Yıllar yılı ölene kadar sürece bı endişe sarmalinda beklentinin olmamasını istemek ve bunu tuhaf bulmak asıl tuhaflık. Anneler de insandır. Duyguları, tutkuları, istekleri olan insanlardır üstelik. Ben onun bebeklik fotoğraflarını bakıp sevgiden gözlerim dolu dolu olsun ama sonrası Allah kerim demek bana saçma geliyor.