üniversite sınavında ya da kpss'de yahut her hangi bir sınavda çok çalışarak kazandım diyenler nasıl bı rutininiz vardı ?

1. Ben çok zeki biri değilim saat tutarak çalışmadım hiç aşırı da başarılı xeğilim ama normal öğrenci gibi çalışsam 200kda olacakken 30-40klara çektim kendimi.

Ben beynim harflerin yerini karıştırana kadar çalışıyodum

2. Ben sınava 1 ay kala çalıştım. İt gibi tabiri caizse. Bir tek haftada 2 gün dışarı çıkma hakkım vardı 3-4 saatliğine. Onun harici hep evde ders çalıştım. Molalarımda bile arkadan tarihi rap müzik hale getirmişler onu dinliyodum :d korkunç zamanlardı günlük 12 saat ders çalışıyodum yani. Bu sürdürülebilir değil tabiki. Herkes kendini bilir. Ben bu tempoyu 1 ay tutturabildim. Ek bir hafta daha yapamazdım ama. Kimi belki bu tempoyu 1 sene yapar kimi 2 gün yapamaz. 

3. benim yakın arkadaşım it gibi çalışarak 2012 yılında sayısalda türkiye 4.sü oldu. kız heralde günde en az 8 saat ders çalışıyodu. lise 2'den itibaren üniversite sınavına hazırlanmaya başlamıştı. yazı kışı haftasonu falan yoktu. nihayetinde koç tıp'a %100 burslu girdi + gittiği dersane araba hediye etti + bir sürü yerden burs aldı. üniversitede de full yurtdışı gezdi. zaten çok zeki ve maddi durumu iyi olan bi kızdı bi de it gibi çalışarak süper imkanlar elde etti kendine 

4. Kendinize uygun çalışma yöntemini bulamadığınız için böyle diyorsunuz. Kimisi yazarak iyi anlar, kimisi birine anlatarak ki burda karşında hayali biri olsa da olur, kimisi görsellerle, kimisi videoyla. Bazıları da sadece okur. Bunu keşfettikten ve odaklandıktan sonra çok fazla çalışmanıza gerek yok. Ben kpss'ye (3 tane ayrı sınav - temelim sadece türkçede iyiydi) 5 buçuk ayda günde 6 saat çalışarak hazırlandım ve 79 puan aldım. Önceki sene hiç çalışmadan 54 almıştım, ordan hesaplayın.

5. Süslü Çok çalışmaya gerek yok gibi önerileri kale alma derim. Çok çalışmak, hatta çok çalışabilmeyi öğrenmek gerekliliktir. İnsan başka türlü potansiyeline ulaşamıyor. 

Ben okul hayatım boyu çok az çalışmayı tercih ettim. Alanımda iyiydim, minimum çalışmayla iyi lise kazandım vs. öss senesine yaklaşırken fark ettim ki bu tembellikle ancak ortalama bir okula giderim. Neden ortalama bir yerde olayım diye düşündüm. kendime yüksek bir hedef koydum. Kendimi buna motive edip baştan her şeyi sıkı tuttum. Hayatımın en disiplinli yılıdır, dershanenin yaz kursunda başladım çalışmaya. Sabah ders, öğleden sonra akşama kadar soru çözme, ağustos ayından itibaren. Zaten temelim iyiydi, üstüne koya koya gittim. İlerlememi ve haftalık planlarımı kaydettiğim ajandalarım, deneme sınavları için not defterlerim vardı. Her deneme sınavının hatalarını tek tek deftere yazar, sınava girmeden gözden geçirirdim ki bir daha yapmayayım.

İşe yarayan yöntemler, düzenli notlar tutmak ve kendimi iyi motive edebilmekti. En önemli şeylerden biri motivasyon. Ajandamda her gün çözdüğüm soru sayısı ve konu ilerlemesini plana göre kaydettim. Deneme sınavı ilerlemelerini, doğru yanlışları kaydettim. Düşen netlerin olduğu konu ve derslere hemen müdahale ettim. Hem de ilerlememi gördükçe motive oldum.

Hafta içi 4 gün okuldan sonra dershaneye gidiyordum, hafta sonları da. Sadece cmt öğleden sonram boştu, o zaman dinleniyordum ya da kendimi eğlendirecek şeyler yapıyordum. Okulda fırsat buldukça soru çözüyordum ya da izin veren hocanın dersinde uyuyordum. Her hafta sonu dershanede deneme sınavı oluyordu zaten. Her gece sektirmeden 2'ye kadar soru çözüyordum. Günde kaç saat çalışıyordum falan hiç hesaplamadım ama günde min 600 soru çözmeye çalışıyordum. Bunaldığımda zihnin yorulmadı, canın sıkıldı deyip çalışmaya devam ediyordum. 15 tatilde 1 haftalığına soru çözme kampına gittim, günlük soru sayısını 1000'in üstüne çıkardım. 

Bu tempoyla %1'lik dilime girdim. Ama çok düşük kontenjanlı olan İstediğim okula giremedim. Son 3 ay konsantrasyonum dağılıp da erkek arkadaş edinmeseydim belki ilk 100'deydim. Hala üzülürüm buna :D sınav senesi erkek arkadaşınız olmasın vs diyenler haklılarmış. Benim kendime güvenim fazla arttı, ben ikisini bir arada yürütürüm deyip maalesef dikkatimin dağılmasına izin verdim.

çok çalışıp başarılı olmanın insana verdiği keyif ve özgüven, o yolda ilerlerken kazanılanların hissettirdiklerini insana bir başkası veremiyor. 

Ne yazık ki sonrasında üniversite senesi aynı çalışkanlık ve konsantrasyonu koruyamadım ama o bir senelik çalışmanın bana kazandırdıklarının ekmeğini hala yiyorum.

6. çok kasmadan 3 yılı geçirip lise sonda düzenli bir rutine geçtim. okul dışından günde 2 saat çalışıyordum. böyle odtü'yü kazandım.

odtü'de son sınıftayken yks'ye tekrar girdim kayıt oldutan sonra çalışmaya başlayarak, 3 ayda temel şeyleri halledip yine 12 k gibi bir sıralama yaptım. bakalım bu yıl yks nasıl geçecek?

7. Anon 1 tebrik ederim sizi.

8. Anon 2 tebrik ederim sizi. Öncesinde bir çalışma temponuz var mıydı? Birden bire tempoyu tutturmak zordur

9. Anon 3 kıskanılası. Gerçekten iyi dereceler alanlar bunun karşılığını bı çok yerde alıyor. Hakları valla ne diyeyim, Allah o çalışkanligi bana da versin. İnsnalar zeki olup deli gibi çalışıyor, benim öyle aşırı keskin bı zekam olmamasına rağmen kendimi zor bela çalışmaya ikna ediyorum

10. Anon 5 size katılıyorum ve ayrıca da hem tebrik etmek hem de teşekkür etmek isterim. Ne güzel uzun uzun yazmışsınız, okurken keyiflendim epey :D her insanın potansiyeli bir birinden farklı farklı. Maksimum sınıra ulaşmak için gerçekten çalışmak gerekiyor. O az ve öz çalışma ile de derece yapanlar zaten baya yüksek bı üst sınırı olan insanlar, bellekleri çok iyi. Maalesef benim gibiler için baya bı kastırmak gerekiyor. Benim de son bı kaç ayda aklım başıma geldi. Ve gerçekten deli gibi çalışarak şu son bı kaç ayda elde ettiklerim bı kaç yılıma eşit neredeyse. Çalışmak gerek