şartlarım iyi olmasına rağmen genel olarak çok mutsuz ve kaygılıyım?

1. Tüm boş vaktim gelecekle ilgili kaygılanmakla geçiyor ve çok yoruldum. Hiç eğip bükmeden koşullarımı anlatıcam. 33 yaşındayım, bekarım, kendi evimde tek yaşıyorum. Annemin evi aslında ama bana verdi. işim var ve maaşım 60bin lira civarı. Felaket seviyede asosyalim, işe gidiyorum kalan tüm zamanımda evdeyim. 500 kere denediğim sosyalleşme girişimlerinden bir arkadaş falan da bulamadım bulduysam da bir yaştan sonra sürdürülemiyor sanki. bekarım, sevgilim yok. Bu konuda da bir türlü düzgün birine denk gelemiyorum gibi. Aptal birisi olmadığımı düşünüyorum ama sosyal becerilerim düşük bence. Aile bağlarım da oldukça zayıf, baya toksikler ve ailedeki tek sağlıklı insanın annem olduğunu düşünüyorum onunla telefonlaşıyoruz işte. Tek arkadaşım sayılır. Ablam var bir tane, sürekli ağlayıp zırlayarak insanın enerjisini emiyor ve kavgacı biri, genel olarak keyif almıyorum görüşmekten. Özellikle 30larımdan itibaren bende gelecek kaygısı takıntısı başladı. Hayatımın kalanında böyle evde oturarak mı geçireceğim, normal insanlar gibi eşim dostum ailem olmayacak mı, bende bilmediğim bir sorun mu var niye hep kendi kendime evde oturuyorum, niye insanlardan uzağım ama bi yandan yalnızlıktan dolayı bunalıyorum, hiçbir zaman çocuğum olmayacak mı, yaşıtlarıma göre çok geride kaldım, yurtdışında iş mi bulsam, ama gidersem tek annem ve bunalımdaki ablamı da bırakmış olucam, yurtdışında trden daha büyük bir yalnızlık var, acaba trde bir tane orta seviye birini bulup hızlıca evlenip çocuk sahibi mi olayım, ama ya boşanırsam, ya aldatılırsam, ya ülkede savaş çıkarsa, ya çocuğum öldürülürse, ya bunların hepsinden korkarken gençliğim düşünüp düşünüp hiçbişe yapmayarak erir giderse, nolcak ne yapacağım diye overthinklemekten gündelik işlerimi yapamaz oldum. Geçen kuzenim senin hayatın bir sürü bekar kadının hayali, keyfini çıkaracağına şikayet mi ediyorsun yurtdışına git de tek göz odada yalnızlığı o zaman göre falan dedi. Kızmadım aksine anlamaya çalıştım. Benim sorunum ne diye düşünüyorum sürekli. Fazla boş vakitten mi oluşuyor bu düşünceler sizce? Benim sorunum ne?

2. ne iş yapıyorsunuz süslü sosyalleşmeye uygun bir meslek değil mi? eş de arkadaş da sosyalleşerek bulunuyor maalesef.

3. A2 küçük bir şirkette çalışıyorum, yaşıtlarım hatta küçük herkes evli nişanlı falan işyerinde hiç böyle bi düşüncem olmadı. 

4. Aynı yastayiz kaygilarinizi anlıyorum bende de hatta bence cogumuzda bu kaygılar artık sık sık kafamızda. Gündem zaten hep kötü malesef.dusunmememiz imkansız.

bende genel bir hevessizlik var o heyecanı bana verecek şey ne bilmiorum ya kişi ya da iyi bir iş mi. Bekarım , ailem ,arkadaşlarım var iletişimimiz iyi. Sanırım ekonomi, belirsizlik, olan her şey beni hevessizlige sürükledi.Yaşıyorum ama işte. Bir dönem bayağı dusunceliydim daha karamsardim ama uzun zamandır değilim. Şükrediyorum ara ara geliyor aklıma ya da bu hevessizlik bir sonraki evredir bilemiyorum.

5. ben olsam terapi alırdım ya. genel gündem konusunda haklısın süslü. sana nasıl anlatacağımı çok bilemedim ama insanın bağ kurmaya ihtiyacı oluyor ama derin bir bağ sende bu eksik. ben de işime gidip gelirken maddi o anlık sorunum yokken dert ediniyordum her şeyi vs işsiz kaldım gördüm günümü :d aile bağların toksik arkadaşlarınla bağlantın nasıl? gerçekten gel desen koşacak kaç kişi var mesela. herkes her insanla anlaşamıyor bence sosyal bağların düşük demek için başka detaylara da ihtiyaç var. kafana göre denk gelememişsin belli. atölyedir kurstur vs katılsan ilgi alanların, hobilerin neler??

6. 33 yaşında eviniz var ve geride kaldığınızı mı düşünüyorsunuz?

7. Itızıç yışındı ıvınız vır vı gırıdı kıldığınızı mı dışınıyısınız

8. sen bu akılla onu da kaybedersin.

9. Ya her seye terapi diyip durmayin be. Ben de insan sevmiyorum sadece ailem ve bir iki kisiyi onemserim ve son 15 yildir olmam gerektigi kadar mutluyum. Ama cocuk istedigim icin ve cocugumu da uc bes insanla kisitlayamayacagim icin kaygiliyim. Disardan bana bakan birisi asla asosyal demez ama asiri derecede insan secerim. Asosyal degilim ama yeni insan tanimayi sevmiyorum. 

10. A5 özür dilerim:(