süslülerin özledikleri şeyler

361. 2017-2020 yılları arası eskişehir'de üniversite okudğum yıllar.. o soğuk ayazlarını kışını bile çok özledim :( tek derdim nerede kahve içsem, gratis inditex indirimlerinden ne alsam falandı keşke geriye aksa zaman

360. Mutluluğun ne kadar süreceğini düşünmeden mutluluk yaşamak

359. Herkes hem 2016 darbe girişimi sonrası ülkeyi saran otoriter rejim etkilerinden hem de 2020 pandemi sonrası yaşanan derin buhrandan mütevellit kendini içinden çıkılmaz bir yorgunlukla baş ederken, ne yaparsa yapsın eskisi gibi zevk alamazken buluyor. Bunun pek çok nedeni var, yaşadığımız coğrafya, insanların ve kültürün giderek yozlaşması, sosyal medya ile bütün bunların daha da artması görünür olması derken ne kadar kaçarsanız kaçın, ne kadar paranız olursa olsun kendinizi belirsizlik içinde hissediyorsunuz. Müthiş kötü bir yönetim var. Bunu selde, depremde, dışarıdan alınan sonu gelmez göçmen politikasında, dış politikada vs gördükçe emin ellerde olmadığınızı bilmenin o bi türlü huzur vermeyen hâli var hepimizin üstünde. Üzgünüm ama aldığımız nefesten içtiğimiz suya uyuduğumuz yataktan odanın sıcaklığına kadar her şey politiktir. Çünkü çoğu kişi 1 aya doğalgazı düşünmeye başlayacak.

Eskiden çok mu harikaydı derseniz, elbette değildi. Fakat bu kadar tepemizde kontrol hissetmiyorduk. Şuan her şey ikiye ayrılmış durumda: spor, sanat, markalar .. bunların hepsi birar siyasal turnusol haline geldi resmen. Hiç bu denli ayrışmamıştık. TV de bugün yayınlanamayacak şeyler yayinlanirdi eski Türkiye Televizyonlarında. Şimdi yayinlanamiyor belki ama sokakta, gündelik hayattaki yaşam inanılmaz yoz. Etkiye tepki olarak bakıyorum. Giyim kuşamda bir tarafta müthiş bir kapanma ve müthiş de bir açılma var. Alkol ve sigara tüketimi olanca pahalılık ve yasaklara rağmen çok çok yüksek. Eğitim pahalanmasına rağmen eğitimden alınan sknuc yerlerde. Bunca yozlaşmanın bir bedeli olacaktı işte böyle ödüyoruz. Sonra da eskiyi neden özlediğimizi düşünüyoruz. Bir nebze olsun güvenli ve huzurlu alandaydık dostlarım. Bu kadar korkunç uyarana maruz kalmıyorduk. İnsanlar daha ortalama idi, bu denli uçlarda tipleri görmezdik. Dolayısıyla konforlu ve güvenli alanımız vardı. 2000lerde üniversite öğrencisi olmayı o kadar isterdim ki.. ben 2017de mezun oldum fakülteden. Şuan ki gençlere üzülüyorum sadece. 6 yılda bu kadar geriye gitmek inanılmaz çünkü.

358. aşkı hissetmeyi özledim

357. çocukluğumdaki herşey.insan,pazar günü akşam,ailece,önünde meyve tabağı, tuşlu tvde,bizimkiler dizisini izlemeyi özler mi?Çok özler.İnanın şu an düşününce bile burnumun direği sızladı,gözlerim doldu

356. almanya..

355. Öncelikle eski Türkiye.. Sonrasında alım gücü 🥲 Ama en önemlisi mutluluk hissi:"))) Sanırım son maddenin ilk iki madde ile yakın bir ilişkisi var 

354. yaşam sevincim ve motivasyonum

353. aylaklık yapmak

352. eticim tart ve eti turti.yahu bunları neden uretimden kaldırdınız belki de en sevilen urunlerdendi.cim tartı tost makinasında ısıtarak yiyorduk,oldlar bilir.

351. Eski İstiklal Caddesi..

350. artık herhangi bir şey tat vermiyor gibi geliyor. eskiden öyle değildi. şu aralar çocukluğumu hatırlatan basit şeyleri bile çok özlüyorum. kızarmış ekmek kokusu, nivea güneş kremi kokusu, mangal kokusu bunlar beni çocukluğuma götürüyor tekrardan. kızarmış ekmek kokusu garip şekilde bir güven veriyor, nivea güneş kremi çocukken çıktığımız tatilleri hatırlatıyor ailemle geçirdiğim güzel günleri hatırlatıyorum. mangal kokusu da sıcak bir yaz akşamında serin serin eserken herkesin toplanıp bir şeyler yaptığı ve eğlendiği akşamları hatırlatıyor. birileri salataları yapardı birileri mangalda olurdu, birileri de masada muhabbet ederdi yemeği beklerdi. eskiden her şey daha bi güzelmiş sanki. özetle, eskileri özledim. hiç derdim olmayan günleri yani.

349. hırsım ya. zararlı bir hırstan bahsetmiyorum, bir şeyi istediğimde o şeyi başarmak için canımı dişime takmalarım, çabalarken zevk almalarım..yani bildiğiniz yok oldu. gerçekten de pandemi sonrası hepimize bir şeyler oldu. kimse eskisi gibi değil. sosyal ilişkilerimiz de aynı samimiyette değil sanki. çok sevdiğim bir arkadaşımla buluşmanın bile bir heyecanı kalmadı. en dümdüz olayları bile hevesle anlatmalarım da kalmadı. bu kadar tükeniş için genç olduğumu biliyorum ama artık kabullendim sanırım. bir yerden sonra bir şeyler rengini kaybediyor, mecbur.

348. cok dusunmeden alısveris yapmak ve plansız seyahatler.gerçekten yapamıyorum artık.pandemiden sonra da resmen kal geldi.evi çok seviyorum ama sanki başka bir hayat var ve ben onu kaçırıyor gibiyim.

347. Gözümdeki ışık, yaşama sevinci, hayattan zevk almak..... ne zaman nasıl kaybettim bilmiyorum. İşin kötüsü mutlu olduğum anlarda bile zevk almadığımı gözlerimin içinin gülmediğini farkettim. En kötüsü bu sanırım🚬

346. öğrenci olmak. okulda olmak değil, okulda öğrenci olmak istiyorum. hatta mümkünse lise zamanlarıma geri dönmek istiyorum. sil baştan meslek öğrenip kariyer geliştirmek.. twilight'takiler gibi 100 kere liseden mezun olup farklı farklı meslekler edinip sonsuza kadar yaşayabilirim.

345. Yaşam enerjim, bir şeyleri başarabilme enerjim, enerjim

344. yapacak hiçbir şeyim olmaması. bunu o kadar özledim ki süslüler. hiçbir işim olmadan sadece durmak istiyorum.

343. çocuk olmak. omzuma her sorumluluk bindiğinde içten içe çocuk olmayı özlerim.

342. Çocukluğum...