12 haziran 2017 izmir depremi

1. merkez üssü ege denizi, şiddeti 6,3 olarak açıklanmış depremdir. çok fena salladı hepimize geçmiş olsun.

2. istanbul'da bile şiddetli hissedildi. Ara sıra kendi kendime sallandığımı düşündüğüm için yine o tarz bi baş dönmesi sandım. Avizeye bakmamla deprem olduğunu anladım. 30 saniye civarı sallandık. Hepimize geçmiş olsun.

3. evde yalnızdım kedim yanımda uyuyor ben ise ders çalışıyordum. ilk önce kedim hissetti zıplayarak dikildi dedim yine rüya gördü heralde... ve bir sallamaya başladı. bizim evimizin olduğu bölge izmir'in yüksek yamaçlarının birinde kayalık temellerine kurulu. çoğu insanın hissettiği depremi hissetmeyiz bile. ama bu...

kedim sağa sola koşturdu acı acı miyavlayarak, avizeler kopacak gibi salladı, küçük süpürge, ütü masası gibi dik duran şeyler devrildi. hala ellerim titriyor ayaklarım buz gibi! allahım yaşatmasın. doğa aslında ne kadar güçlü. insanın esas korkması ve sevmesi gereken doğa... hepimize geçmiş olsun canlarım. allah beterinden korusun.

4. Sınavdan gelmiş 1 saat uyumak için koltuğa kıvrılmıştım. 15 dakika ya geçti ya geçmedi koltuk beşik gibi sallanmaya başladı. Kafamı kaldırdım annemde yerde yatıyordu. İlk dediğim şey "ay ay ay" oldu, annemden o an ses gelmedi 15 saniye geçtikten sonra anca tepki verebildi. Kadın o an şoka girmiş ağzımı açamadım dedi. O kadar şiddetliydi ki evdeki vitrinin kapağı açılıp kapandı, içindekiler yıkıldı.. ha bitti ha bitecek dedim ama arkası kesilmedi, hatta bi ara baya baya şiddeti arttı. Yerden de 2 kez artçısı geldi. Çok çok kötüydü.

Hepimize çok geçmiş olsun, umarım herkes iyidir. Allah beterinden korusun.

5. izmirde sahile çok çok yakın oturmamızın da etkisiyle depremi çok kuvvetli şekilde hissettik. gerçekten çok şiddetli ve uzun süren bir depremdi, tam bitti sanarken daha şiddetlenip devam etti bir süre. dolap kapakları çarptı, raflardaki eşyalar devrildi. kedimi kucağıma alıp yerde kıvrılmaktan başka hiçbir şey yapamadım, hepimize geçmiş olsun.

6. ege denizinden gelen bir depremde ki zaten merkezi bir yarımada olan Karaburun deniliyor, ilk kaçış alanının hala deniz kıyıları, bina altları olduğu görülen bir depremdir. Marmara depreminin üstünden 18 yıl geçmiş, o gün doğanlar bile bugün birer yetişkin bireyler olmuşken biz hala deprem olunca saçma sapan yerlere kaçıp, sadece panik yapıyoruz. Çünkü hiçbir ders almadık geçen bu 18 yıl boyunca her şey hala aynı bugün çok net bir şekilde gözlemledim yine.

deprem anında dışarıdaydım o yüzden tesadüfen duydum çevredeki insanlar bu gece yine sahildeyiz diyorlar birbirine mesela. kardeşim sahil dediğin yerler komple doldurma alanlar sonuçta, depremden kaçıp da gittiğin yerin altı zaten deniz. Depremin şiddetiyle orada yarıklar oluşmayacağının garantisi var mı? Güvenli diye gittiğin yerler bu açıdan mantıklı alanlar mı? kaçacaksan bir yere belediyenin belirlediği afet sonrası toplanma alanları var neredeyse her sokak başında da var yani oraya git illa gideceksen. yok biz yine akşam çayımızı demler, çiğdemimizi alır gideriz sahilde bekleriz deprem olursa falan diye öyle alışmışız çünkü öyle de gidiyor hala.

deprem bilimciler deprem insanı öldürmez, binalar öldürür diye boşuna demiyor. eğer kaçak bir yapıysa, sağlam temellerle inşa edilmediyse, zamanında gerekli kontrolleri, bakımı yapılmadıysa tabii.

ya da en basitinden zorunlu deprem sigortası diye bilinen bir şey var dask yani kaç kişi bile isteye yaptırıyor bu ülkede? çok para ya ne gerek var canım, ama bu bir zorunluluk. Olsun canım sağlamdır bizim bina, bunca deprem geçirdi bugüne kadar yıkılmadı hala diyor bazıları. yıkılmadı tamam da hasarlı olabilir yani, yok ya olsa biz görürüz fark ederiz diyenler bile var, artık nasıl görecekse?

mesela yeni bir ev aldığında eğer sigortan yoksa evine su, elektrik bağlamıyorlar, abonelik alamıyorsun deyince hmm o zaman yaptıralım bari diyen çok insan var. evine tadilat yaparken, duvar kırıp dökerken parası var, deprem sigortası denince çok para ama ben de bunu anlamıyorum.

deprem konusunda hala bilinçsiz bir toplumuz biz ya sahiden allaha emanet yaşıyoruz. allah korur nasılsa bizi diye işi dalgaya vuranlar, yine olur mu ki acaba binadan kaçacağım diye en olmayacak yerlere kaçanlar, panikle balkondan kendini atanlar olduğu sürece en önemli gerçeği unutuyoruz aslında. Korksak da türkiye bir deprem ülkesi, bu bir gerçek. ayrıca tuhaf geliyor çoğu kişiye ama arada bu tip depremlerin olması aslında çok daha iyi. enerji birikimi olmuyor hiç değilse diye uzmanlar boşuna demiyor.

7. hayatımda hissettiğim en büyük depremdi hiç böyle bi sallanma hatırlamıyorum en korkuncu da yerden bi ses geldi uğultu gibi asıl ona korktum. kalkıp hemen deprem çantası hazırladım kapının yanına koydum. ama evde kedim var depremde onu nasıl kurtarırım kucağıma alırım bilmiyorum çünkü bu depremde koltuğun arkasına koşup saklandı:(

8. Mavibahçe'de bi ara AVM yıkılacakmışcasına sallayan ve bitmek bilmediği için korkutan deprem.

9. İzmirli vatandaşlara geçmiş olsun dileklerimi gönderiyorum. İstanbul'da bile epey hissettik depremi. Ben masamda fatura işlerken masam baya sarsıldı. Normalde kağıttan bişey silerken bile sallanıyor. Dedim ayağımı falan mı çarptım e yok durduğum yerde duruyorum. Pencereye doğru baktım stor perdelerin ipi nasıl sallanıyor anlatamam 5 sn falan sürdü. İzmir merkezli olduğunu düşünmedim baya salladı çünkü. Bir baktım ege 6.3 direk eşimin ailesini aradım. Sahil kesiminde oturduklarından endişelendim açıkçası ama onların avantajı çiftlikte koskoca arazide yaşamaları oldu.

Allah beterinden saklasın doğadan kaçış yok.

10. Deprem anında izbandaydım. Eğer evde olsaydım kesin bayılırdım korkudan. Kapının karşısında oturuyordum, izbanın hareket etmesini bekliyorduk. Sonra kapı açıldığında altından basamak gibi bir şey çıkıyo o sallanmaya başladı. İzban sağa sola yatmaya başladı resmen sağa sola sallandık. Ve ben hiç deprem olabileceğine ihtimal nasıl vermedim bilmiyorum. Ve oturan diğer insanlar da, hepimiz izban hareket etmeye başladı sanmışız. Çünkü böyle bir sallama olamaz. Deprem olduğuna inanmak istemedim yani ben o an. Evet izban böyle şiddetli tabiki çalışamaz ama deprem olduğuna inanmak istemedim. Bir de o kadar uzun sürdü ki sanki bir ömür. Annemin panikle beni aramasının ardından telefonlar kilitlendi. Umarım daha kötüsü olmaz.