2018

1. Büyük umutlarla beklediğim, çok güzel olacağını düşündüğüm yıl.

Umarım 2018 hepinize mutluluk ve huzur getirir.

Nefretlerinizden arındığınız, mutluluğu dibine kadar hissettiğiniz, kendinizi daima victoria's secret mankeni gibi hissettiğiniz bir yıl olsun.

2. Gönlümden istediğim çoğu şeyin er geç olduğuna inanıyorum bu sefer çok imkansız bişey istiyorum ne olur olsun

3. geçtiğimiz yıllardan güzel ol nolur ya, umut, mutluluk, para, aşk,sağlık dolu ol isteyen kim varsa bonkör bir şekilde dağıt(gizlinot: olur dimi )

4. 2016 ve 2017 hiç acımadı ciğerimi söktü ne olursun sen biraz yavaş ol

5. ilk gününe tüm yıl uyumadığım kadar uyumuş olarak başladım kfjklejfle

tüm yıl rahat uyumak dileğiyle...(gizlinot: tabii bugün olduğu gibi 12'ye kadar değil kdfeflklf)

6. ilk gecesi o kadar kotu gecti ki yilin geri kalaninin bi onizlemesi degildir umarim.

7. geçen yılki gibi katliamla girmediğimiz için mutluyum sadece. başkada iyi giden bişey yok.

8. Muhteşem başladı

-nişan attım

-annemin hastalığı nüksetti Ama nişan attığıma pişman değilim o ayrı

9. tek bir güzel haber bekliyorum bu cumaya kadar. tek güzel bir şey. o da gelmezse iyice durum kötüye gidecek. 2018 neler oluyor yahu ?

10. Hayatımda hiç bu kadar ciddi yeni yıl kararları almamıştım. 21 gün oldu hala devam ettiriyorum, artık kendime hatırlatmıyorum bile, ve olumlu sonuçlarını aldım hep.

2017'nin benim için ne kadar boş geçtiğini farketmemle nasıl bir insan olmam gerektiğini madde madde çıkardım.

Giderek içime kapanmıştım, kendimi insanlarla konuşmaya zorladım. Tanımadığım, kuaförde, mağazada karşılaştığım insanlar da olsa. Başta kekeledim, sesimin çıkmadığı oldu, zamanla alıştım. İnsanları aramaya başladım.

"ben bunu yapamam" dediğim ne varsa zorladım kendimi. Bu hamsi ayıklamak olsun, küs olduğumuz, gururumdan aramadığım ama çok özlediğim kişiyi arayıp kahve içmeye davet etmek olsun, ne olursa. "ben bu dersi geçemem, vizesi çok düşük, direk büte bırakayım, mezun olana kadar nasıl verebileceğimi bile bilmiyorum" dediğim dersin sınavına "aslansın kaplansın, yapamazsan bile büte bırakırsın kaybedeceğin bir şey yok" diyerek bir gece önceden yardır yardır çalışıp mucizevi bir şekilde geçtim. Hem odaklanıp çalıştığım için dersi öğrendim, hem herkes büte bıraktığı için çan düşmüş.

Önceden sinirlenince ağzıma geleni söyler, insanların kalbini kırar, kendimi suçlu durumuna düşürürdüm. Sinirlendiğimde kendimi sakinleştirmeden ağzımı açmamaya, empati yapmaya başladım. Hep yapıcı davranmaya çalıştım. Bütün gecemi kavga ederek geçireceğim durumları süspanse edip olayları çözebiliyorum artık.

Önceden hep kendime acırdım. Hani Twitter derdoları var ya, "hayat zaten hep böyle, ben zaten hep böyleyim" diye. Kendim hakkımda negatif düşünmemeye zorladım kendimi. Hayatın olumlu yanlarına baktım, bu da geçer, hallederim dedim. "şu an kendi kendimi yemenin alemi yok, üzülme halledeceksin ve halletmek için yapman gerekenleri yapacaksın" dedim, anksiyetem azaldı.

Burada da çok daha sakin bir üslup kullanmaya başladım, günlük yaşantımda da. Girdilerini beğenmediğim, kaba bulduğum yazarları gördükçe engelledim. Negativite veren her şeyi hayatımdan çıkardım yavaş yavaş.

Bir şeylere alışmak 21 gün sürermiş. Ben başta "olmadığım gibi bir insan gibi davranırsam eninde sonunda elimde patlamaz mi" diyordum. Bunların değişim değil, gelişim olduğunu farkedince bu düşüncem geçti. Ve dediğim gibi bir süredir kendimi zorlamıyorum bile, bu özelliklerim oturmaya başladı.

Ben ki kişisel gelişim olaylarına zırvalık gözüyle bakıyorum, hayatımda ilk defa geliştiğimi hissediyorum. Hepinizi de davet ediyorum hayatınızda olduramadığınız şeyler varsa araştırma ödevi yapar gibi madde madde eksikliklerinizi çıkarıp üzerine aksiyon almaya.