1.
adaletin yerini bulmadığı davadır.
2.
Yüreğimin yandığı davadır. Yaktınız ulan artık bizi kül ettiniz ulan yeter be.
Sırrı süreyya önder'den pek hazetmem ama kendisinin bir yakarışı vardır "naptı ulan bu sol size" diye, izlenmeli..
Naptı ulan ali ismail size?! Gencecik çocuklardan nasıl da korkuyorsunuz. Korkmayın ulan bitirdiniz bizi artık...
3.
Vicdanın "adalet, adaletttt!" diye haykırarak ağladığı davadır...
4.
Söze nerden başlayacağımı bilemiyorum.
Hani insanların hayatlarında hatırlamak istemedikleri dönemler vardır. Babama zaman zaman baskı yapar, ısrar ederim, o da bir süre sonra dayanamayıp o çok merak ettiğim 80 darbesini, fidanların asıldığı günleri, 68 kuşağını anlatır bana.
Yaşayan insanlar dışında ulaşabileceğimiz, hiç bir kaynakta olmayan öyle detaylardan bahseder ki, dinlerken gözyaşlarımı tutamam.
o dalmış anlatırken sözünü keser "peki siz ne yaptınız baba !? Olanları öylece izlediniz mi !? Ne yaptınız, ne !?" Diye defalarca kez sordum ona.
O da bana "ne demek izlemek !? Tabii ki son ana mücadele verdik. İnsan canı söz konusuydu kızım !" Dedi ve yine öyle şeyler anlatti ki cesaretlerine tekrar hayran kaldım.
Bugün ali ismail bir kez daha öldü.
Ben ise bugün, yine sadece küfür ettim, sinirlendim, arkadaşlarımla konuştum ve şu anda da buraya entry yazıyorum.
yaşayan ölüyüm.
mücadelesi olmayan, sadece konuşan, kendi kendine isyan eden bi et yığınıyım.
Bazı ölümler vardır ki yaşadığına lanet edersin.
bu duruşma ne kadar gerçekse biz de o kadar hayatta, o kadar yaşıyoruz işte.
Tanım: tokat gibi çarpan dava.
22 ocak 2015 02:22
22 ocak 2015 02:25
missya
victoriavandort
deliparatoneri
hadiyandan