abhaz

1. 19. yy'da ruslar tarafından adigeler -çerkezler- ile birlikte türkiye'ye göç etmek zorunda bırakılan kuzey kafkas halkı. İnanılmaz derecede gururlu ve ve büyüklere saygı göstermeye önem veren, kendi köyünden bir kızla evlenmeyi, emanete hıyanet olarak gördükleri için, ayıp ve yanlış bulan, misafire kadir kıymet gösteren halk.Bir Abhaz olarak kendi düşüncelerime gelisek, örf ve adetlere günümüzde de önem vermeyi sürdüren büyük kesimler olmasına rağmen bundan 50 yıl önceki gibi sıkı sıkıya bağlı değiller. Gerçekten çok gururlu ve büyüğe hürmete önem veren yalnız duyduğumuz salondan çıkarken arkasını dönmeden - terbiyesizlik olmasın diye- odayı terk eden nesil tükenmekte. Kendini herkesten üstün görme, biz mükemmeliz gibi tavırlar sergileme eğilimleri dışında içinde bulunmaktan gurur duyduğum lezzetli yemeklere sahip millet.

Bu arada Abhazya'nın güzelliği ve Abhazların misafirperverliği için şöyle bir hikaye anlatılır, Allah bir gün bütün milletleri yanına çağırmış ve istedikleri toprakları kendilerine vereceğini söylemiş. 1. gün fransızlar kendi toprak parçalarını seçmiş, 2. gün türkler yine aynı şekilde kendi topraklarını derken bu böyle 3-5 uzamış... Sıra gelmiş Abhazlara... Tam Allahın yanına gidecekken misafir gelmiş hürmetten kabul etmiş ama içi içini yiyor nasıl gidicem nasıl edicem diye. Misafire de git diyemiyor, uzunca bir süre sonra - anca misafir gidince - Allahın yanına gidiyor. Allah anca mı geldin toprak kalmadı neden bu kadar geç geldin diye kızınca, misafire git diyemedim onu ağırladım diyince bu davranışı çok hoşuna gidiyor ve kendine ayırdığı toprak parçasının bir kısmını Abhazlara veriyor. Hiç gidip görmedim ama cennetvari bir yer olduğundan söz ediliyor. Artık bu bizim abartmamız mı yoksa doğru mu bilemiyorum :)

2. adigelerin türkiyedeki en kalabalık kollarından biri, aynı zamanda abhazya dışındaki en büyük diaspora da türkiyededir (sayılarının 500 bine kadar vardığı rivayet ediliyor.)

(yazar: mrs atm)nin yazdığı gibi, bir çok adige gibi onlar da denize, balıklara küslerdir. 1864'teki büyük sürgünde, nüfusun üçte biri soy kırıma kurban giderken, kalanların müslüman olanlarından büyük bölümü, konduk paşa'nın aracılığıyla (hayrına değil para karşılığı) osmanlı'ya getirilir. ancak bu yolculuk öyle atlarla kadirgalarla değil, kayıklarla, balıkçı takalarıyla olur. yaşlılar, hastalar, bu yolculuğa dayanamayacaklar, biat edebilenler, ortodokslar geride kalır. işte o geride kalanlar, büyük göçten sonra karadenizin öyle üç beş gün değil, aylarca yıllarca atalarımızın dedelerimizin vücutlarını, kemiklerini sahile vurduğunu anlatır. 3 nesil sonra, tabii ki herkes değil ama hatrı sayılır sayıda adige, dedelerinin yem olduğu balıkları yemezler.

bu sebepten, abhazya deniz kıyısında olmasına rağmen, geleneksel bir abhaz evinin de mutfağında deniz ürünlerinin yeri yok denecek kadar azdır.