ait olamama duygusu

1. Birine değil de bir iş yerine ait olamıyorum. Gittiğim hiçbir yerde mutlu huzurlu değilim. İnsanlara alışamıyorum, ısınamıyorum. Hep soğuk kalıyorum. Sonrasında yalnızım. Herkes gülüyor eğleniyor ben hep dışta kalan tek kalan oluyorum.

Du yine efkarlandım.

2. insanlardan kaynaklanan durum....ben ortalama hayat yaşayan, ortamcı, nabza göre şerbetçi , herkes gibi olan kişilerle asla konuşamıyorum bile...özellikle dünyadan habersiz yaşayanlardan baya tiksiniyorum...komşum bile yok...edinemiyorum,....uzak duruyorum bu türlerden çünkü beni bitiriyor...tanıdığım kişii beni açmalı bana bişey kaymalı, etkileşim olmalı, ortak noktamız sanat bilim vs ortak konulardan olmalı...o an kendimi ait hissedebiliyorum hayata...

3. bulunduğunuz ortamda kalabalık grup içinde bile garip bir şekilde kendinizi yalnız hissettiren duygu. üstelik birinin bir sözü bile yeter bazen. sıkılıp çekip gitmek isteseniz de gidemezsiniz o daha fena ya neyse. sonra gelsin kafanın içinde dönüp duran cevapsız sorular...

4. insanı ortamı geçtim direkt olarak dünyayla aramdaki ilişki.

5. son 14 yıldır ülkem dediğim yer ile yaşadığım duygudur :( ve maalesef her geçen gün de bu duygun derinleşip güçleniyor.

6. 5 senedir Almanya´da yaşıyorum.

İlk geldiğim 2 sene hiç kendimi burada gibi hissetmiyordum, Burda yeni arkadaşlar edinip, sosyal yaşamımı kurmak yerine, 2 ayda bir Türkiye´ye geliyordum...

Sonrasında biraz daha azaldı bu duygu ve hatta artık Türkiye´ye geldiğimde kendimi oraya ait hissetmediğimi farkettim. Hem değişen ülke şartları, hem de arkadaşlarımın değişen gündemleri...

Zamanla Almanya´da da kendi çapımda bir çevre edinip, kendimi ise güce kaptırınca alıştım. Meşgul olup düşünmeyince geçer gibi oluyor.

tanım: Üzerinde düşündükçe beni daha kötü yapan bir his