1. gün geçtikçe daha da sık karşılaşılan, tanımlamanın , üzerinde konuşup da yorum yapmanın gittikçe güçleştiği durumlarda kullanmayı sevdiğim bir temenni cümlesi.
mesela sabah sürmanşet olarak karşıma çıkan bazen hızlıca geçmek zorunda kaldığım, özellikle ki ülke gündemini oluşturan haberlere ilk tepkim bu. Gazeteyi bırakıp, iki dakika televizyon ya da radyo açıyorum kafa dağıtmak için o zaman durum daha da berbat. yaptığı şeye program deyip saçma sapan konuşarak vakit geçirenlere, komiklik olsun diye habire bir şeyler söyleyip aslında hiç güldürmeyenlere, en çok da gayet ciddi bir hava içerisinde birbirinden acayip söylemlerde bulunarak komik duruma düştüğünden bihaber, ki onlar genelde yetkisiz yetkililer grubunda yer alanlar oluyor. işte tüm bu tip insanlara diyecek bir söz bulamayıp, allah akıl fikir versin deyip geçiyorum ben de birçok kişi gibi.
yani söyledikleri ve yaptıkları birbiriyle örtüşmeyen, birbirinden acayip açıklamalarla her geçen gün beni daha da hayretler içinde bırakanlara sadece bu temenniyle yaklaşıyorum artık.
Kısaca Türkiye gibi, her gün türlü garipliklerin olduğu, adeta beyin yakan olayların bile artık sıradan hale getirildiği, buna karşın minik sanal gündemler oluşturularak önceden adını bile duymadığınız insanların bir gecede baş tacı edildiği, ilginç bir ülkede yaşıyorsanız dillere pelesenk olmuş bir cümle haline de gelebiliyor tabii.
(yazar: karmacilt) uktesi.
nilll