ayfer tunç

1. İlk gençlik yıllarımda amcamın kütüphanesinden alıp okuduğum ilk kitabı " bir maniniz yoksa annemler size gelecek " kitabının yazarı. Başka kitabını okumadım sonra ama ukte sahibi (yazar: storm) sayesinde tekrar hatırlamış oldum. Diğer kitaplarından devam =)

2. 'suzan defter'i okudum ilk. üniversitede zorunlu aldığımız kredisiz türkçe dersinin hocası bir sürü kısa öykü isminden birini seçmemizi istedi sınıfça bir etkinlik için. millet bunu seçti dedim ne biçim ismi var.ama okuyunca en sevdiğim yazarlardan oldu. suzan defter iki kişinin günlüğü ve birbirini takip ediyor. ister bir ondan bir sayfa bir diğerinden şeklinde ya da birini bitirip sonra diğerini okuyabileceğiniz şekilde kitap. anlatamadım farkındayım.

bence okunmadıysa bile bir şans verilmesi gereken yazar. bir yerden insanın kalbini yakalıyor hep.

3. hakkında bu kadar az girdi olmasına şaşırdığım, cümlelerinde kaybolup, sözcüklerinde yeni yeni anlamlar bulduğum pek bir sevdiğim yazardır kendisi. özellikle de bu yıl benim için ayfer tunç'la yeniden buluşma yılı oldu. bir süredir farklı türler, yeni yazarlar keşfetmek, son çıkan kitapları okumaya çalışma telaşından sevdiğim yazarları biraz boşlamış, çok da ayıp etmişim onu fark ettim. dünya ağrısı, yeşil peri gecesi, bir deliler evinin yalan yanlış anlatılan kısa tarihi, kapak kızı, suzan defter, gibi başta biraz şaşırtan, bazı kitaplarında yüksek dozda hüzne ve karamsarlığa boğan, başkası yazsa okumazdım belki dedirtecek kadar yalın, ama bir o kadar da içten bir dille yazılmış kitaplarında, benim için yalnızlığın dibine vurmanın edebiyattaki karşılığıdır ayfer tunç. bazen aynı cümleyi arka arkaya okumak, tekrar ettikçe anlamını yitirmek şöyle dursun, daha da insanı içine çeken, sayfalarca okuyup, kitap bittiğinde karakterle aranızda ilginç bir bağ kurmanıza neden olacak bir örgüsü var kitaplarının. kurgu anlamında en başarılı bulduğum yazarlar arasında herhalde ön sıralarda bir yer bulur kendisine.

en son aşıklar delidir ya da yazı tura isimli romanını okudum mesela. hala kafamda dönüp duran yerler var romanda. geçen gün sanem ile umut'u düşünürken buldum kendimi. normalde kitap biter, yenisine başlanır derken insanın yeni karakter ve konulara kanalize olmak için yeni kitaba vermesi gerekir kendini. üzerinden kaç kitap geçti ben hala o kitapta kaldım. uzun zamandır yaşamadığım, hatta unuttuğum bir şey bu benim. biraz da o yüzden ayfer tunç kitaplarını okumak, ruhumda minik ama etkileyici bir gezintiye çıkmak gibi bir şey benim için. kendimi buluyorum seninle ayfer tunç. ihmal ettiğim, ertelediğim hayatımın, üstünü örtmeye çalıştığım kaygılarımın, düşünmekten korktuğum gerçekliklerimi seninle farkına varıyorum her paragrafında. işte bunun yüzden kadın yazarlar arasında bu kadar özel bir yere sahipsin benim için. daha çok yaz, lütfen hep yaz.