aşk acısı

41. Şu an düşününce çok komik geliyor. Boşu boşuna böyle saçma ve alakasız biri için belli bir zamanımı mutsuz geçirmişim diyorum. Neyse ki başka bir ülkeye gitti, yoksa boş boş peşinden koşacaktım hala. Sonrasında o kişinin yazdıklarına, paylaştıklarına filan uzaktan bakınca aslında ne kadar sığ biri olduğunu anladım. Galiba sırf yaşça büyük diye kafamda kurup kurup bambaşka biri yaratmışım. Dışarıdan bakabildim de kurtuldum sonunda.

42. bırak allah aşkına seda abla aşk mı kaldı sözlerini akla getiren başlık. geçer, geçiyor, herkes de bunu bal gibi biliyor ama üzülmek kaçınılmaz oluyor.

43. Başta arkadaş olarak görüyodum. Sürekli konuşuyoduk, espriler yapıyoduk, iyi anlaşıyoduk kısaca. Zaman geçtikçe ona olan hislerimin daha yoğun olduğunu fark ettim. Aşık olduğumu düşünmüyodum ama arkadaş olarak da bakamıyodum. Pandemide yüzyüze görüşemeyince her gece yatmadan hayallerimde yaşattığım bi adam haline getirdim onu. En büyük yanlışımın bu olduğunu düşünüyorum. Bambaşka bi insana çevirdim onu çünkü hayallerimde onun verdiği tepkileri ben istediğim gibi yönetebiliyordum. Ertesi gün görüntülü konuşurken bir şey söylediğimde ondan istediğim tepkiyi alamamaya başlamıştım doğal olarak. Ne bekliyosam zaten bana o gözle bile bakmıyodu. Aylar boyunca belki kaç kızla konuştu, benim arkadaşlarımı beğendi, benden ayarlamamı istedi. Hiçbir şey yapamadım, öylece izledim. 1 yıl geçti ona olan hislerim gram azalmadı allah biliyor ya hala hayallerimde birlikteyiz. Aşk acısı değil bu çektiğim çünkü karşılıklı hiçbir şey yaşamadık. Ama yoruldum artık bu durumda olmaktan, o bir gün bana gelir düşüncesiyle hayatıma girmek isteyen bütün erkekleri reddetmekten yoruldum. İçimdeki boşluğun bir gün dolması dileğiyle.

44. Geçmez sanıyorsun, uykuların kaciyor. Sabahlara kadar ağlayıp, kapaticiya alliga abanıp hiçbir şey yokmuşçasına işe gidip hayvan gibi çalışıyorsun. Dışarı çıkıyorsun, elinde telefon iki arada instagramina bakıyorsun ne yapmış diye, bensiz mutlu mu diye, sonra gülümsüyorsun arkadaslara e yıl oldu canim artık saçmalama denmesin diye. Aklında hep o soru, şöyle olsaydı biter miydi, böyle olsaydı olur muydu. Ben bunu haketmedimler, kendine gel kızım sen bundan daha fazlasınlar, kendini işine vermeler. Yahu diyorsun geçmiyor, geçmiyor işte. Sonra bir gün, sehrine gidiyorsun, haberlerini alıyorsun, için bomboş. Biniyorsun uçağa dönüş yolunda bir farkindalik, unutuyor muyum acaba ? Aradan aylar geçiyor, bakiyorsun doğum günü geçeli iki gün olmuş. Sonra bir keyif birası. Unutmuşsun.

Hani derler ya bir sabah kalkacaksin ve unutmus olacaksın, doğruymuş. Yani demem o ki, ağlayın, bagirin, çağırın, delirin ama bilin ki geçiyor, bitiyor. Şimdi derin bir nefes, mutluyum.

45. çok zor. bir buçuk senedir bir yere ait hissetmeye çalışıyorum, olmuyor geçmiyor. ne zaman geçecek gibi olsa yeniden hayatıma giriyor. ben bu yaşıma kadar kimseyi merak etmedim, kimseyi tanımak istemedim, kimsenin yanında sadece durmak istemedim. kimsenin yanındayken sadece onu görmedim ve onu dinlemedim, diğer bütün içimden gelen sesler sustu. ne bileyim en azından omzumdan öpmeseydi diyorum. elimdeki yara izlerini sevmeseydi. olmayacak şeylerin peşinden koşmasaydım.

içim ferahlasın diye dua dinlemeye başladım.