ben nasıl cesaret etmişim buna denilen şeyler

1. Yanında sim kart olmadan, banka kartı olmadan, daha 20 yaşında bir çocukken kendi kazandığım 3 kuruş parayla(gizlinot: aileden hic para almadan) avrupa turuna çıkmak. Cesaret mi delilik(gizlinot: salaklık mı) mi hala bilmiyorum tek bildiğim şey; iyi ki yapmışım.

2. antalya da bungee jumping:) yüksekten korkan biri olarak aşağıya düştükçe çığlık çığlığa bağırsam da bayağı stres attırmış sonunda ben bunu nasıl yaptım demiştim.

3. okula başlamadan önce okumayı-yazmayı sökmüştüm. daire kapımızın yanındaki daire zilimizin altına tükenmez kalemle "BOK" yazmıştım. nedense apartman tekrar boyanana kadar öyle kaldı :). bu da benim küçükkenki serseri serbest stilim.

4. kuzenimin düğünü için aldığım über mini abiye elbiseyi giymek. götün görünüyor demişlerdi inanmamıştım. videoları izleyince aydınlandım.

(bkz: hayatımın aksiyon özeti)

5. İnternetten tanışıp sevgili oldugum kişiyi görmek için bi başıma ankara'dan izmir'e uçakla gitmek. Ki uçağa ilk kez binmiştim. Sonra bunu defalarca tekrarladım.

Didimde bi kız arkadaşımla tatildeyken hiç tanımadığımız iki kişinin arabasına binerek bodruma klube gitmek (biri esra erola çıkıyodu hatta hahah diğeriyle de çok iyi arkadaş olduk sonra)

Mantıklı olsam yapmayacağım şeyler ama hiç pişman değilim :))

6. vaktiyle gittiğim bir mülakatta sözde profesyonellikten, haktan hukuktan bahseden komite başkanına biraz laf yetiştirdim. Daha doğrusu adamın pek hoşuna gitmeyecek şeyler söyledim, Sessiz kalamadım yani. Aslında daha işin en başında beni oraya gitmeden önce sıkı sıkı tembihlediler, öyle her doğru bildiğin şeyi söyleme diye ben de tamam dedim. Yalnız adam gözümün içine baka baka sizi kim gönderdi diye ısrarla birkaç kez sorunca başta hadi dedim sustum. habire yok mu birileri deyip duruyor da Yok işte. ben oraya belli bir puanı alarak gelmişim, aynı şekilde içeri girmek için sırasını bekleyen benimle aynı durumda bir sürü insan var. o kurumun içinden de değil, benden direkt yukarılardan birinin adını vermemi istiyor. dedim ben bahsettiğiniz türden birilerini tanımıyorum, o mevkiide bir yakınım ya da tanıdığım da yok. buraya kadar o kişilerle gelmedim, ama buradan sonra işime yarayacaklarsa baştan kaybetmiş oluyorum herhalde dedim. onu sen bilemezsin dedi. evet ben bilemem, karar verecek olanlar var zaten dedim.sen benim karşımda böyle konuşacak kadar kime güveniyorsun dedi. benim güvendiğim biri yok, öyle olsaydı sizinle bunları konuşamazdık zaten dedim ama ortam buz gibi. masanın en sonunda oturan bir bey vardı galiba o araya girdi. Adayımız biraz gergin herhalde heyecandan olsa gerek falan dedi ama bir yandan da kaş göz hareketi yapıyor bana sus diye. Neyse arada bir iki soru daha geldi bana alanla ilgili. Derken çıkarken komite başkanı senin gibiler çok kızım, bilgin olmuş ne fayda biz neler gördük bugüne kadar kimler, neler yüzünden kaybetti gibisinden laflar etti. Kaybedenlerin yeterli donanıma sahip kişiler olduğunu sizden duymak üzücü bir gerçek ama bunu da öğrenmiş oldum, iyi günler deyip çıktım. arkamdan bir hareketlilik olmuş, biraz söylenmiş adam sanırım. benden sonra giren kişi kısa sürede çıkınca öğrendim ben de.

annemlere, nasıldı, nasıl geçti mülakat diye soranlara bilmiyorum dedim geçtim. İşin garibi bugün olsa aynı cesaretle bunları tekrar söyler miyim işte onu hala bilmiyorum. Adama kafa tutmuşum resmen, pişman değilim ama gerçekten o zamanlar ben nasıl cesaret etmişim.

7. ortaokuldayken bir dersin sınav sorularının bir kopyasını fotokopi makinasından almış sonra sınava girmiştim :)

8. hindistan'dayım, aşırı derecede sıcak, susuz ve açım, vize sıkıntılarımız var sinirim tepemde. bir ören yerine gittik daha girişindeyiz, adamın biri çıktı karşımıza yolumuzu kesti. elinde uyduruktan bir fiş destesi var, neymiş içeri girmek için ücret ödeyecekmişiz. dedim "who are you?", dedi ki "you have to pay". tekrar dedim "iyi de who are you, show me your id", dedi "no id". bir de korkunçlu surat takınıyor falan. duymuştum zaten hindistan'da ören yeri mafyaları oluyormuş, kafalarına göre gelen geçenden sanki görevliymiş gibi para istiyorlar, herkes de sorgulamadan ne isterse veriyor zaten az bir şey istediği için.

iyice tansiyon fırladı bende, "no money, chalo chalo(gizlinot: hadi yürü git gibi bir şey demek)". adam ısrar edeceğim diye kolumdan tutuverdi iyi mi? kendimi kaybettim oracıkta. aramızda bir 30 santim boy farkı var iri yarı bir şey. delilik geldi bana adamı yakasından tutup burnunun dibine girdim, "no id, you are nobody". adamı ittirdim geriye doğru, hiçbir şekilde beklemiyordu benim gibi tıfıldan, şöyle bir baktım gözlerine adam dehşete düşmüş. o korkulu bakışı görünce ben gaza gelip başladım mı adamı kovalamaya? hintlilerin öyle bir yanı var bu arada, eğer sana bir pislik peşindeyse çok büyük bir çoğunluğu bunu daha çok fırsatçılıkla yapıyorlar, agresyonla değil.

adam kaçıyor ben kovalıyorum, niye kovalıyorum bilmiyorum artık açlık susuzluk ve güneş kafama vurmuş ldkjfdkj. girişe doğru bisikletini park etmiş ona atlamaya kalktı, ben ona yetiştim diye vazgeçti koştu gitti. o sırada erkek arkadaşım geldi arkamdan beni tutmaya, ben hırsımı alamadım adamın bisikletini tekmeliyorum.

koluma dokunmayacaktın kardeş.

9. california six flags parkta "Tatsu" isimli ters durduğunuz(baş aşağı) deli hızlı roller coastera nasıl bindim diye hala düşünüyorum. Yaş o zaman 20 idi tabi.

10. aklıma gelen bir kaç şeyi yazacak gibi oluyorum, sonra birden baaaammm diye 2-3 saniyeliğine unuttuğum yeni ömürlük yükümü hatırlıyorum; boşanmak. (gizlinot: hala şaşırıyorum hiç benlik bir cesaret örneği değil)