1. Benim özellikle gece saatlerinde yaşadığım duygu.
Bir kaç kere geç saatlerde tek başıma dolmuşa ve taksiye binmek zorunda kaldım. Yaptığım şeyler sırasıyla dikiz aynasına bakmamak şoförle asla göz göze gelmemek. (gizlinot: tahrik etti derler sonra )
Telefonla yüksek sesle biriyle konuşmak
Telofonda 155 açık bir şekilde beklemek.
Geçen haftalarda gece yarısı bir üniversite hastanesine gitmek zorundaydım ve bu hastaneler neden çamlıkların içinde şehir merkezinden bir saat uzaklıkta çözebilmiş değilim. Neyse dolmuşta tekim aslında biraz deli cesaretli korkmayan bir tipim. Ama o yol boyunca kurmadığım senaryo paranoyakça düşünce kalmadı. Neden bu düşünceleri koruyoruz malum.
Geçen gece kız arkadaşımla barda eğlenelim dedik biraz olaylı geçti sarkıntılık açısından bize direk yansımadı işletmedekiler sağolsun. Gece çıkışta işlek olduğu için dolmuş taksi buluruz dedik ama dolmuşa bakıyoruz benim ev o tarafta gelin kızlar götürürüm demeler. Yol kenarında bekliyoruz diye arabaların yanaşıp kapıyı açıp beklemesi gelin gezelim demesi. Arkadaşla dedik böyle olmayacak çıktığımız mekana geri dönüp 'güvenebileceğimiz' bir taksi sorduk ve gidebildik.
Bize bunlar neden yaşatılıyor neden aman tek binmeyeyim göz teması olmasın diye uğraşıyoruz kafamızda deli düşünceler dolaşıyor. Bu duruma zorlanıyoruz resmen.
Tüm kadınları bu duruma düşüren kimlerse onlarada böyle zorlu bir dünya diliyorum.
nevra