deist

1. Yaratıcının varlığına inanmak ama dinleri ve getirdiklerini reddetmektir.Bu da benimdir.Açıkçası ilk girdi de yazıldığı gibi herkes bir geçiş olduğunu düşünüyor.Hatta bana dalga geçer gibi sen ateist olmadın mı hala yaauvv.dd diyen insanlar olmuştu.Ben var ya da yok demektense agnostik umursamazlığında ama inan birinin bağlılığında sürdürüyorum yaşamımı.Bence yaratıcı var ben inanıyorum kendisine tabii ki sorgulamalarım araştırmalarım devam ediyor.Bazen ideolojilerin de başına gelir;mesela sosyalist olan birinin komünizmi benimsemesi beklenir zamanla,aynı şeyi farklı detaylarla savunmak bir geçiş süreci değildir ve evet insanlar düşüncelerini inanışlarını değiştirebilir.Kısaca bana uyan iliman sakin bir inançtır.

2. Herhangi bir dinden ateizme geçiş aşamasıdır genelde. birden "allah yok dinler yalan ameko!!" denmiyor sanırım. genelde arkadaşlarımda müslüman--->deist veya agnostik-----> ateist şeklinde gerçekleşti.

3. topluma zorunlu olarak dayatılan din olgularını reddedip, yaratıcı adı altında büyük bir gücün varlığına inanmaktır.

aslında tek cümle ile açıklanabilecek bir düşünce şekli değildir, bu şekilde söylendiğinde insanlarda "ne düşüneceğini tam olarak bilmeyen, arada kalmış" düşüncesi oluşuyor. deistlikten ateistliğe geçişler mümkündür, çünkü ateizme daha yakın bir düşünce ama deistlik kesinlikle arada kalmak değil.

benim gözümde din denilen olgu insanın vicdanıdır. kötü bir şey yapmıyorsam günah olduğuna inandığım için değil, bunu yaptıktan sonra vicdan azabı çekeceğimi düşündüğüm için yapmamayı tercih ederim. şöyle düşünelim; eğer dünyadaki herkes vicdan sahibi olsaydı bir ütopyayı yaşıyor olurduk, kimse kötülük yapmaya yanaşmazdı. cehennem korkusu olmadan diğer canlılara iyi davranırlardı çünkü bunu kalplerinden gelerek yaparlardı.

dinlere inanmıyorum, çok yapay ve zorlama geliyor bana, herşey koşulsuz sorgulamadan inanmaya bağlı. kanunların, yasaların olmadığı dönemlerde insanları belli bir düzende tutmak için konulmuş kurallara benziyor. çünkü işin içinde korku ve ödül unsurları var, cehenneme gitme korkusuyla insanlar iyilik yapmaya ve düzenli olmaya zorlanmış, gerektiği gibi davranırlarsa da ödüllendirilerek cennete gideceklerine inandırılmışlar. korku ve ödül düşünebilen canlılarda psikolojik baskı yaratma gücüdür, bu şekilde toplulukları istediğiniz düzene uydurabilirsiniz ve kaos ortamından kurtulursunuz.

tanrı denildiğinde de tüm evren üzerinde hakim olan bir güç geliyor aklıma, kutsal kitaplardaki gibi korkunç ve cezalandırıcı görmüyorum. bu gücün varlığı ispatlanamadığı gibi yokluğu da ispatlanamaz bana göre, bu yüzden bunu tartışmayı gereksiz buluyorum. tanrıyı ve dinleri kendi çıkarları için kullanmaya çalışan kişilerden ise tam anlamıyla nefret ediyorum.

deizm kafada sorularla yaşamaktır bence, araştırmaktır ve bu sorularla mantıklı olana ulaşmaya çalışmaktır. her biri farklı şeyler yapmayı emreden kitaplar yerine akla ve vicdana uyarak hareket etmektir. sadece başka dine inandığı için insanları dışlamayı kötü görmektir, bu konuda mutlak bir doğrunun olmadığını savunmaktır. kısaca, kalbini dinlemektir.