dışarıda bir yerde ağlamak

1. (bkz: en çaresiz kalınan anlar)

biri yanımdayken ağlamakta çok zorlanırım hatta ağlamakta zorlanırım ben.ama hayatımda kendimi en çaresiz hissettiğim an o andı.en yakın arkadaşım karşımda oturuken ve önümde kocaman bir kumpir varken tek kelime etmeden ağlamıştım.buna sebep olana da yazıklar olsun.neyse ağlamak da gülmek gibi bi şey normal insanlar ağlarlar o an dışarıda diye bunu bastırmaya lüzum olmadığını düşünüyorum ben ağlayan insanı iyi misiniz diye darlamamak ve gözünü dikip bakmamak lazım sadece.

ukte (yazar: kimnedersedesin)

2. ağlamak gülmek kadar doğal karşılanmadığından ağlayan kişiyi utandıran, ağlayan kişiyi görenleri çaresizliğe iten eylem.

tüm duyguları kabullenip, hepsini benimsesek ne güzel olacak oysa ki...

3. Yaklaşık 1 saat önce başıma gelen olay.

Sabah gördüğüm rüya sebebiyle biraz duygusaldım. Sonra sözlükte bir girdi okudum ve alt üst etti beni. Gerçekten çok üzüldüm. Elimden başka bir şey gelseydi keşke. Ve tüm bunlara bir de pms eklenince, tutamadım kendimi. Kampüste yürürken ağladım.

Ağlamak sizi teselli edecek biri varsa gerçekten rahatlatıcı bir eylem bence, mekan ayırt etmeksizin. Öbür türlü ağladıkça daha çok ağlayasım geliyor benim.

4. Yengeç burcuysanız alışmak zorunda olduğunuz eylem. Metroda karşıda oturan yirmi kişiye aldırmadan tek başına ağlamayan bizden değildir efendim.

5. ikiye ayrılması gereken durum;

dışarıda yanınızda biri varken ağlamak

dışarıda yalnız başınıza ağlamak

melankolik ve depresif bir yapım olduğundan ikincisini tercih ediyorum. aşşırı tiyatral değil mi ya assfasd.

6. bugün :( avm nin orta yerinde :(

7. tam olarak dışarıda bir yerde sayılır mı bilmem ama özellikle cuma akşam işten dönerken karanlık servisin içinde tek başıma oturup genelde de tribal müzikler dinliyorum ve ağlıyorum. insanlar cuma akşamı alemlere akıyor ben burada manyak gibi ağlıyorum diye düşünüp daha da bir içleniyorum falan hatta.

diğer bir favori ağlama mekanım ise tabii ki sinema. yine karanlıktan ve yalnızlıktan yüz bulup gittiğim filmde çok ağlanacak bir şey olmasa bile o kadar geldim bari ağlamadan gitmeyeyim diyerek üzücü bir şey düşünüp az da olsa ağlıyorum.

8. tecrübelerime dayanarak otobüste sessizce ağlamanın en acıklısı olduğunu düşünüyorum

9. Eğer etrafta insanlar, yani dikkat çekme ihtimaliniz varsa Kimsenin özellikle tercih ettiği ya da edeceği şey değildir tabii. Buna rağmen çok kez yapmışımdır.

Duygusal açıdan kendimi tutamayacağım raddeye geldiğimde açıkçası etrafımda insanlar mı var, kim bakıyor diye düşünmem, dünya umrumda olmaz. Bu konuda (yazar: halaluya) gibiyim ben de. :)

Arkadaşımla okulun kafeteryasında otururken(gizlinot: Gerçi o gün bir kız ısrarla kendisini farkettirecek şekilde dik dik bakmıştı da rahatsız olmuştum, yalan söyleyemem ama kendimi tutamamıştım yine de) arabada, okulda ya da dışarda bir yerde yalnız yürürken ağlamışlığım var. Özellikle Tek başınıza araba kullanırken ağlamak gerçekten çok rahatlatıyor. Arabadayken sesli dua etmek, kendi kendinize içinizi dökmek de keza öyle.(gizlinot: Hafif tuhaf mıyım ben ya, böyle anlatınca şey oldu biraz.. (:)

10. Normalde insan içinde duygularımı yaşayamam, cenazelerde bile ağlayamadığım için duygusuz ilan edildim. Ama sadece 1 kere üniversite kampüsünden eve kadar yaklaşık 1 saat Ağladım. Öyle bir andı öyle bir acıydıki zaten ağlamayım dedikçe göz yaşlarım kendiliğinden akıyordu. Ama böğüre böğüre değil sessizce süzülüyordu yaşlar. Yine de mümkün olduğunca kendimi tutma taraftarıyım kimseye kırıldığını incindiğini göstermeye gerek yok diye düşünüyorum.