el yazısı

1. Sözcük boyunca kalemi yalnızca bir kere dokundurup çektiğimiz yazım stili. harfler birbirine dairesel cizgilerle ve seksi bir biçimde bağlanarak sözcük oluşturulur, sonunda da gelsin ç kuyrukları, ü noktaları. İlkokulun ilk sınıflarında ve çetin mücadeleyle öğrenilir.

2. farkında olmadan el yazımsı yazıyorum öyle rahat oluyor ki, harfleri birbirinden koparmak için fazla fazla çaba sarf etmem gerekiyor artk

3. derste hızlı not almak zorunda olduğum için artık okunmaz dereceye ulaşmış yazımla devlet hastanesindeki yuvarlak gözlüklü profesörlere meydan okuyorum değme eczacı deşifre edemez hatta ben bile edemem çoğu zaman.

4. liseye kadar el yazıma iltifatlar almış, hocalarım tarafından her duvar panosu yazısı bana yazdırılmış iken üniversite hayatımın sonunda eciş bücüş hale gelmiştir.

eski özenim de kalmadı zaten gelişine yazıyorum artık.

5. türkçe'de iki anlamlı söz. hem kişinin kendi eliyle yazdığı yazı, hem de ingilizce'de "cursive" denilen, sözcük boyunca tek kalem darbesi kullanılarak yazılan yazı anlamına gelir.

ilk tanım kıstasında, pek çoğumuz farketmiştir ki yazımız lise defterlerinden üniversite notları arasında değişmiştir. kişi ne kadar az eliyle yazarsa o kadar çirkinleşir el yazısı çünkü yazı yazdıkça kalem tutuşumuz ve harften harfe geçişimiz bir alışkanlık haline gelir, daha akıcı ve hızlı yazarız. bu yüzden günlük vb. her gün yazı yazabileceğimiz hobiler veya yeni alışkanlıklar edinmek kişisel el yazımızı korumamızı sağlar. ya da bırakın, daha da eciş bücüş ve karakteristik bir hale gelsin.

böyle diyince geçen gün başıma gelen bir olay aklıma geldi. yazım kötüleşti diye bir deva ararken yazısı güzel olan kim varsa kullandığı kalemin aynısından alıp kendi yazımı düzeltem girişimlerim oldu(!). en sonunda pes ettim ve yeni çirkin yazımla barışmaya karar verdim. haftalık ajandama notlar alırken yanımda oturan iş arkadaşım "ay ne güzel el yazın" dedi, ben de teşekkür ettim "ama eskisi kadar güzel değil ya" dedim. kız da "olsun, karakteristik" dedi. şey gibi "güzel değilsin ama sempatiksin" der gibi ahahah :)

ikinci tanım hakkında konuşmak gerekirse de 96lı biri olarak bize ilkokulda el yazısı dersi ayrıca verilirdi, normal yazı ile el yazısını karıştırmamıştı öğretmenimiz. fakat 2000li kardeşimin ne ayrıca el yazısı dersi oldu ne de güzel yazı denilen el yazısından ayrı, harfleri tek tek yazdığı bir el yazısı. lisede bu yüzden zorlandı, üniversiteye geçtiğindeyse kendi kendine normal yazısını bulmuştu ama yine kalem tutuşunda zorlandığı için eciş bücüş yazıyordu.

reddit'te cursive hakkında bir post görmüştüm, onlarda eskiden cursive öğretilirken artık öğretilmediğinden bahsediyordu. ve ilginçtir ki cursive öğrenmeyen insanların pek çoğu, bu davetiyelerde kullanılan italik, alengirli, cursive benzeri fontlarda yazılmış şeyleri okuyamıyormuş. hem komik hem de ne kadar büyük bir fark yarattığının kanıtı. sonuç olarak cursive öğrenmek ve yazmak çok mu lazım? evet, öyle görünüyor.