engelli olmak

1. Hepimizin aday olduğunu unutmaması gereken durum.

2. engelli değil. "özel gereksinimli"

neye göre kime göre engelli??? yürüyememesi onu engel'li mi yapar.

bundan yıllar önce özürlüydü. sonra engelli oldu. umarım zamanla "özel gereksinimli" olacak.

3. ben bugün çok şey gördüm. karnelerini alan çocukların sevinçlerini, anne babaların gururlarını, ilkbahardan kalma rüzgarın yapraklarla dans ettiğini gördüm. minik ellerin bana uzattığı kalpli mektuptaki taşırmadan boyanan çiçek desenini gördüm.

göremeyen bir öğretmen arkadaşım var... gözleri doğuştan ışığa hasret.

çok severim kendisini. bazen bahçede yürüyüş yaparız, çene çalarız. görmekle ilgili sohbet ederiz bazen. bana duvardan sesin yansıdığını duyurmaya çalışır. der ki ''hocam ses önce maddeye sonra bize ulaşır ve ben maddenin orada olduğunu anlarım.'' ben kulağımı dayarım duvara ne anlattığını yine de anlayamam.

bugün birlikte durağa yürüdük. izin alarak koluna girdim. yine sohbet ediyoruz. baktım arabası geliyor onu almadan gidecek. hocam bekle araba kaçıyor diyerek kendimi arabanın önüne attım, şoför anladı durdu. elimi tuttu dedi ki ''görmenin böyle güzel avantajları var değil mi?''

iki damla yaş süzüldü gözlerimden.

ve eminim ki seslerimiz göz yaşlarıma çarptı.

ona ulaştı...

4. çocukken bir arkadaşım bana annesinin işitemediğini ve konuşamadığını söylemişti. ben günlerce çok üzülmüştüm. sanırım yaşım küçük olduğundan günlerce kafama takmıştım. dünyayı sessiz hayal etmeye çalışıyordum. sonra dedim ben bir anneme danışayım, o içimin sıkıntısını alır.

annem benden çok üzüldü anlattığımda, derin bir iç çekti. hiç unutmam, şu cümleyi kurdu: "bir annenin çocuklarının sesini duyamaması, onlarla konuşamaması... aman allahım sen gösterme.". ben o gün ne kadar küçük olsam da anneliğin ne kadar farklı bir duygu olduğunu anlamıştım. günlerce düşünüp de hiç yakınından geçmediğim bir bakış açısıydı bu. annemin umrunda olmamıştı dünyadaki sesleri duymak, başkalasıyla konuşmak. o çocuklarını duysa yeterdi. içime bi taş daha koydu annem.