ergenlikte annenin tüyleri aldırmaması

1. beni çocukken mastürbasyon yaparken yakaladığında köşeye çekip kollarımı tutup bedenime yapıştırarak "bak böyle yaparsan büyüyünce memelerin çıkmaz" diyen lisans diplomalı cahil bir anneye sahip olduğum için ben de bu durumdan mustariptim maalesef. kadın hormonlarım ile ilgili her şeyi inkar eder vaziyette idi ve ergenliğimin yarısını kıllı geçirmek durumunda kalmıştım. bir de dalga geçer gibi "ay güneşte parlıyor, zaten belli olmuyor" filan diye teselli ederdi aklınca. ah anne ah...

2.  Aksine benim annem kendisi önermişti kıllarımı almamı. Bir gün ortaokuldayken beden eğitimi dersinde yüzme dersimiz vardı, ve gidip anneme “kıllarımdan çok utanıyorum, böyle gidemem derse” demiştim, oda sağolsun yatırdı beni ağdayla hepsini çekti aldı hahaha

3. Eğer çocuğa özgüvenini ve beden saygısını de beraberinde aşılarsa doğru yapan annedir. Çocuk tüylerini alacaksa bunu sadece kendi isteği ve mutluluğu için yaptığını bilmeli. Akran zorbalığı, ideal güzellik algısı ve sosyal medya yüzünden 14 yaşında başlıyor kendini sevmemeler, değişme çabaları, "doğum günü hediyesi" istenen estetikler bilmem neler. Ergenliğin ileri yaşlarında zaten çocuk kişisel bakımını üstlenecek ve alacak o tüyleri, ne gerek var aceleye?

4. başlık beni tebessüm ettirdi. anılar anılar. demek ki birçoğumuz benzer şeyleri yaşamışız. benim annem de yapardı bunu. "şimdiden alışma, çok küçüksün, zamanı geldiğinde yaparsın" gibi laflarla engel olmaya çalışırdı. hatta sırf annem değil, öğretmenim bile karışıyordu. asi ergen ben kaşlarımı kendi kendime almaya başlamıştım. ama çok kötü alıyormuşum tabii, şimdi bakınca gülüyorum. bahsettiğim hocam gelip gidip seninle bir şey konuşacağız diyordu. korkuyla karışık merak ediyordum. bir gün çekti yanına "niye bu yaşta kaşlarını alıyorsun" falan dedi. bu tarz davranışların sebebi nedir hala çözemedim. ben kızım olursa nasıl rahat edecekse onu yapmasına izin veririm.

5. ilkokul çağlarında fazla gür ve uzun kaşlarım olduğundan anneannem, annemden gizli gizli çok az kesip şekil verirdi kaşlarıma, o zamanlar geldi aklıma bu başlığı görünce. 7.sınıfa giderken artık annemi dinlemeyip aldım kaşlarımı ve aşırı inceltmiştim, keşke o kadar erken almasaydım diyorum bazen, anneme hak verdim sonradan.

fakat kaşları benden de gür ve neredeyse tamamen bitişik olan bir arkadaşımın annesi de kız lise sona giderken dahi izin vermiyordu almasına. etrafta kızla dalga geçen tipler oluyordu, kız üzülüyordu ama annesi yüzünden alamıyordu. bir gün aldım kızı karşıma, ısrar ede ede annesinin anlamayacağı şekilde aldım kaşını. çok da güzel oldu. artık iyi arkadaş mı dersiniz, kötü arkadaş mı, orası size kalmış

6. annem hep yanımda oldu ben rahatsız olduğumda kendi elleriyle kuaföre götürdü ağda için, lisede kaşlarımın alınmasını istedim yine o götürdü. izin verilmemesini anlamıyorum. Çocuğunun mutsuz olmasına, belki sırf kıl tüy mevzusu yüzünden travma yaşamasına değer mi yani.

7. Ben bu dertten çok çektim. Lisede bıyıklı bir kız olmak dünyada cehennemi yaşamaktır, bunu da ilk elden yaşadım. Bembeyaz ve sarışın bir anne bıyıklı bir evre yaşamadığı için çocuklarının psikolojisini nasıl etkileyecek bilememiş olacak ki asla izin vermedi bıyıklarımı ve kaşlarımı almama. Tek yaptığım kaşlarımın ortasını almaktı ancak bunu yaptığımın farkında değildi kendisi. İlk çıkmaya başladığı zaman kendisinden gizli aldığım bir cımbız ile almaya başlamıştım ve kendisi bitişik kaşlı olduğumdan habersizdi bu sırrım sayesinde. Geçen konusu geçtiğinde senin kaşlarının ortası çıkmıyordu ki dedi düşünün o kadar habersiz aldığımdan. Kız Kardeşim ise henüz 11 yaşına girdi ancak esmer olması ve ergenliğe hızlı bir geçiş döneminden sonra bıyıkları aşırı dikkat çekiyordu. Kendi yaşadığımı ona yaşatmama kararım sonrası isterse bıyıklarını alabileceğimizi söyledim ve yaz tatilinden itibaren bu sorunu hallediyoruz olaysız bir şekilde. Annem ise pek laf edemiyor artık çünkü yıllardır yaşadığım rezilliği anlata anlata başının etini yemem sayesinde bana yaptıklarını ona yapamıyor. Buna da şükür.

8. Oysa ki ben bir tek benim annem böyle sanıyordum:) kaşlarımı lise 4 te aldırdım süslüler,o da annenin haberi yoktu ben gidip aldırmıştım.Eve geldiğimde ise annem kaşımı aldırınca çocuksulugumu ve masumiyetimi kaybettiğimi söylemişti. Ne alakaysa artık

9. Başlığı görünce bir anım geldi aklıma. Kıl tüy konusunda epey şanslı bir çocuktum aslında, babam köse zaten. Genetik diyebiliriz yani. Ama ne hikmetse vücudumda kıl namına bir şey yokken bacaklarım felaket çıkardı. Yedinci sekizinci sınıfta falanım, ablam da sözlü o sıralar, eniştemin bir akrabasının da düğünü var. Zorla beni de götürdüler oraya. Kotla gitmeye çalıştım, annem kızdı. Çocuğum daha tabi, pantolonla şık olunamayan yaşlar. Aksi gibi gündüz yapmışlar bir de düğünü. Neyse kalktık gittik epey kalabalık bir masada oturuyoruz, bir ara bir teyzenin gözleri benim bacaklarıma kitlendi. Eh be kadın 13 yaşında çocuğun kıllarını mı ayıplıyorsun diyemedim tabi. nasıl utandım anlatamam. içten içe kendim de durumun farkındayım zaten ama izin alamıyorum. Düğünden sonra ağlayarak anneme anlatmıştım da abartma demişti bana. Peşini bırakmadım tabi, bu mevzu epey bir süre döndü. Sonra annem baktı ben gözü kararttım, en azından jiletle almayım diye ilk ağdamı o zaman yapmıştı. Öyle aşmıştık bu eşiği.

10. Bu başlığı görünce çok şaşırdım açıkcası. Ne zamanki tüylerim belirgin olmaya başladı ve annem bundan rahatsız olduğumu anladı kendi elleriyle ağda yaptı bana. Hatta ağdacıya gitmeye utanıp ben aldırmak istemezdim.