eski en iyi arkadaş

1. Bana verebileceği her zararı veren, benimleyken her an benden popülerini bulma derdinde ve bulduğu an beni şutlama planları yapan (birini bizzat duydum), hayatımın en acı haftasında bana destek olmaya gibi gelip kuzenimle cilveleşen, aynı hafta evime benim için gibi gelip 1 dakika sonra kuzenim gelince(tesadüfe baaaak) saatlerce kahkahalarla muhabbet eden (cenaze eviydi ev), ben ikisini baş başa bırakıp başka odaya geçince yokluğumu bir saat sonra fark eden, aynı hafta ikimizin o sene yakınlaştığı ve benim hala dostum olan arkadaş bana gelirken onu arayıp "ya bırak swarovskiyi ben daha kötüyüm" diyen (aşk acısı çekiyordu) deli gibi zenginken bütün parasını 1 haftada yedikten sonra 3 hafta benden geçinen (annem benim harçlığımı zor verirken) buna bir gün minicik bir itiraz edince ortalığı birbirine katıp bana küsen, bütün okula olayı anlatıp adımı cimriye çıkarıp beni 1 ay okula gidemeyecek hale sokan, insanların bana tiksinierek bakmasını sağlayan, onun babasının konuşup bizi yarım dönem aldırdığı dersaneye başladığımız hafta herkesin içinde bana "babamın sayesinde burdasın" diyen, yalandan ikimize sulanan çocuğa "tamam swarovskiyle yat benim peşimi bırak ama bekaretine zarar gelmesin" diyen (çok sonra öğrendim), zırt pırt edindiği sevgililerinden ayrıldıkça dünyanın en büyük acısını yaşıyormuş gibi iki elim kanda olsa yanına koşmaya mecbur eden, ve hayatımın en kötü haftası dediğim hafta yediği her boku inkar eden insan.

Ben o hafta hiç hesapta yokken babamı kaybettim sözlük. Ve bu insana bunca şeye rağmen 2 sene daha dayandım artık uzakta olmasının etkisiyle. Tabi eskisi gibi olamadım. Bir gün "ben sana ne yaptım ki?" dedi! Evet baya şaşırdı ben neden eskisi gibi değilim ki? Sebepleri saydım. Bilin bakalım ne oldu? Ben içi zehir dolu kindar ve nankör oldum! Ve 2 sene öncesine kadar ara ara rahatsız etti sağolsun. Sürekli ağlıyormus ben ona çok büyük acı çektiriyormuşum bu nasıl bir darbeymiş hayatının en büyük kazığını benden yemiş. Çok afedersin ama içine edeyim öyle işin. Belki beni üzer umuduyla yazdı durdu. Sadece huzursuzluk verdi. Bir süredir hayatımda olmaması kendim için yaptığım en büyük iyilik. Ve kendisini ne bu dünyada ne diğer dünyada görmek istemiyorum. Onun her derdini çekerken zerre kıymetim yokken başka şehirde yalnız kalınca kıymete bindim. Ne yapayım o timsah göz yaşları da kıymeti de kendinin olsun. Sevgililerine yalandan ağlayabildiğini onlarca kez gördüm. Öyle insana ve göz yaşına güven mi olur?

2. Bende iki tane var bu tanımın karşılığından. İkisi de zamanında ailemin bi üyesi gibilerdi. Kız kardeşim gibi yani. Anlam veremediğim sebeplerden aramız açıldı ve düzeltmek için çabalayan ben oldum. Belki de ben çabalıyorum diye karşıdan tepki gelmedi. Aman zaten karşımdaki uğraşıyo diyip bıraktıklar mı yoksa gerçekten düzelmesini mi istemediler bilemiyorum. İkisine de çok kızgın ve kırgındım. Kızgınlığım geçti hatta bazen aklıma anılar gelir deli gibi özlerim. Salağım ben biraz sevdiklerime Kıyamam bana çok büyük bi kötülükleri dokunmadıysa. Neyse biri benim doğumgünümü kutlamadı bu sene ve benden 9 gün sonra da onun doğumgünüydü gece 12 civarında mesaj atıp kutladım. Evet Salağım çünkü. Ama gelen mesajı hak ettim gerçekten ya "teşekkürler senin de geçmiş doğumgünün kutlu olsun" yazmıştı. Neyse artık kimseyi umursamıcam biraz da benim için çabalasınlar.

3. Eğer aradaki dostluk gerçek bir dostluktsa, yollarınız ayrıldığında ve yıllar sonra bile birbirinizi görseniz, ikiniz de ne kadar değişmiş olursanız olun, ne kadar farklı şartlarda olursanız olun, bir konuşmada, birlikte attığınız kahkahada eskisi gibi olursunuz ve ayrılığı telafi edersiniz. Çünkü o aslında hayatınızdan çıkmamıştır, hep aklınızdadır ve mesafeler tekrar onunla olduğunuz an önemsiz kalır. Bir ihanet, kavga yaşanmışsa ve yollarınız bilerek ayrıldıysa o çok acıdır. Eskiden güldüğün, mutluluğunu,üzüntünü paylaştığın, sevdiğin, güzel anılar yaşadığın o insan yoktur artık. Ve istesen de eskisi gibi olamazsın, anılar geri gelemez...

4. konuşmak istediğinde neyin peşinde acaba dediğim kişidir.

5. başlığı görünce bir afalladım.Bir ay önce 15 yıllık arkadaşımla konuşmayı kestim.Benim için hayatımın en zor dönemiydi en sevdiğimi kaybedeli 1 ay olmuştu ve benim en yakın arkadaşım beni bir kez aramıştı oda zordan baş sağlığı dilemek için. Daha sonra beni sen neden aramıyorsun diye trip attı ,o durumda onu arayıp saçma sapan sevgilileriyle ilgili dedikodularını dinlemeliydim çünkü hatta onunla beraber gülmem gerekiyordu.ona bu durumda seni aramamı beklememelisin dediğimde ne dedi biliyor musunuz? Çok bencil bir insan olduğumu ,kendimi prenses sandığımı , onunda problemleri olduğunu , bunalımlı halimin rol olduğunu söyledi. 15 yıldır içinde kin biriktirmiş ,bu söylediklerini boş verinde en acısı bir ölümün arkasından üzüldüğüm için beni komik bulmuştu. İnsanlar ne zaman bu kadar empati yoksunu oldu bilmiyorum ama en ufak bir pişmanlık taşımıyorum onu sildiğim için.Çünkü bir insan ''eski'' arkadaş olma konumuna kendi kendini getirir.Beraber onca yıl, anı hepsi şuan gözümde yok.

6. geçen gün rüyama giren şahıstır. Hayatımda en sancılı dönemimi geçirmeme neden oldu. Beni ezmeye çalışıyodu, son zamanlarda baya kötü davranıyodu hiçbir sebep yokken. İnsanların yanında özellikle küçük düşürmeye çalışmak nedir ya sen kimsin.Bazı şeyleri kıskandığını düşümeye başladım çünkü hiçbir başarımı takdir etmiyordu veya mutlu olduğum şeyleri eleştirip mutluluğumu benden alıyordu.Her neyse bir şekilde arkadaşlığımız bitti, arkasından tek bir kötü kelime etmememe rağmen'' purple rabbit benim dedikodumu yapıyodur kesin.'' demiş.Başlarda nefret ediyodum ondan ama şimdi sadece acıyorum kendisine, yanar döner bi insan olduğu için. Ama kendisine tesekkur de ediyorum onun sayesinde olgunlaştım, insanlara güvenmemeye ve özelimi kimseye anlatmamaya başladım. Tamam bu çokta iyi bir özellik değil ama en azından başım ağrımıyor.Hayatımdan keşke daha erken çıksaymış veya hayatıma hiç girmeseymiş kız resmen beni 2 yıl geri attı. Ona hayatta iyi veya kötü hiçbir şey dilemiyorum, hakkettiğini bulsun herkes.

7. orta okul yıllarından beri dönem dönem aramızın çok iyi olduğu bir arkadaşımla görüşmüyorum yaklaşık bir aydır. karakterini tavırlarını çok iyi bildiğim için zaman içinde aramızın yine bozulacağına emindim. o yüzden son olayda çok etkilenmedim. üzülmedim hatta sadece bile bile lades dediğim için kendime kızdım. lisenin son yıllarından itibaren aramız ciddi anlamda bozulmuştu ta ki üniversitenin ilk yaz tatiline kadar. yaşadığımız şehirde hiç arkadaşı kalmamıştı hepsi nasıl olduysa bununla konuşmuyor. yalnız kalmamak adına bana mesaj attı 2.5 senenin ardından. ben de derdi neymiş bakalım diyip kabul ettim. sonrasında o yaz ve tüm tatillerde görüşmeye başladıkça demek insanlar değişiyormuş, üniversite onu olgunlaştırmış galiba diye düşünmeye başlamıştım. aslında ufak ufak sinyaller yine alıyordum ama ben sallamıyordum. sallamama sebebim de şu: karşısındaki ezmeye çalışıp kendini yücelten tiplerden biridir. eğer açığınızı yakalamışsa oradan yürür sizi ezer de ezer. en ufak lafınıza sözünüze kulp bulur dalga geçmeye çalışır. herkesi eleştirir, hele ki ondan üstün biri olduğunu düşünüyorsa asla takdir etmez hep bir kulp bulur o kişi hakkında. hayatın ona gösterdikleri karşında sesi kesilmişti ve bu gibi davranışları umurumda olmuyordu ilahi adaleti gördüm sayesinde konuşmaya değmez diyordum. en son yaptıkları ise beni ne sinirlendirdi ne de üzdü. ikimizde 20'li yaşların ortalarına geldik, mesleklerimiz var onun bir işi var kısacası çocukluk edecek yaşta değiliz. yapılanları çocukluk gibi görecek yaşta değiliz. ben de artık buna tahammül etmek istemiyorum, yanımda sürekli birilerini eleştirmesini dinlemek istemiyorum dedim. ayrıca hayatımda olan biten gelişmelerin bir kısmını ağzına laf vermemek için ondan saklıyordum. e arkadaşlık bunun neresinde o zaman. aradan geçen zamanda onu özlemediğimi fark ettim. ilerleyen zamanlarda ne olur bilemem ama şuan için doğru kararı verdim. ki bunlar olmadan önce de hayatımızın ileriki dönemleri için planlar yapıyor, çocuklarımız olunca arkadaş olacaklar gibi konuşmalar yapıyorduk. hayat karaktersiz ve sizi yoran insanlarla uğraşmak için çok kısa. ne kadar emek vermiş olursanız olun birileri sizi üzüyorsa buna asla izin vermeyin. eğer karşınızdaki diyalog kurup sorunu çözebileceğiniz biriyse bunu mutlaka yapın kestirip atmayın çünkü bir gün o arkadaşınızı öyle bir özlüyorsunuz ki burnunuzun direği sızlıyor. ama benimki gibi konuşmaktan anlamayacak biriyse o zaman zaten hiç uğraşmayın, salıverin gitsin.

8. Geçen gün facebook'ta tanıyor olabileceğim kişilerden biri olarak çıktı karşıma. Liseden arkadaşımdı. Ben de merak ettim baktım profiline. Bir fotoğraf gördüm ve inanamadım. Yanında liseden arkadaşlarım vardı 5-6 kişi. Ve hepsinin arkasından söylediği en az 10 şey sayabilirim size. Arkasından demediğini bırakmadığı insanlarla yakın arkadaş olmuş şimdi.

Benim aramın iyi olmadığı bir kız vardı lisede. Benimle arkadaşken onun arkasından demediğini bırakmazdı. Güya o da sevmezdi onu. Ama Ben o dönemki sevgilimden ayrıldığımda vakit kaybetmeden o kızla arasını yaptı.

Lisedeyken bir sevgilisi vardı annesi kızardı. defalarca idare etmiştim onlar buluşsun diye. Hatta bir keresinde annesine yakalanmıştı kadın beni arayıp azarlamıştı. Şimdi düşününce o kadar salakmışım ki. Neden böyle bir insanı idare ettim? Neden tanımadığım bir kadının beni arayıp azarlamasına izin verdim? Düşündükçe sinirleniyorum.