eski sevgilinin ölmesi

1. Derbederim sözlük, berbat bir haldeyim şu an.

Herkesin farklı tepkiler verebileceği durum, ama sanmıyorum ki hiç kimse sevinsin.

İnanamıyorum ya, yaşadıklarıma inanamıyorum. Bu bana kocaman bir şaka gibi geliyor, ve bu şaka işte en büyük hatta tek gerçeklik şu dünyada. Bunu bilmesi fena, ve ben biliyorum, şimdi çok daha iyi...

Ne kadar daha yaşarım ben bu dünyada artık onu bilmiyorum, belki uzun, belki kısa.

Ben bu adama duyduğum aşk yüzünden zamanında evlenmedim başkasıyla. Sanki berabermişiz gibi hala, ama üzerinden onca zaman geçtikten sonra, yoluma devam etmek Hakkımsa bile, bir başkasına o gözle bakmak beni inanılmaz ikilemlere saldı, mahvetti.

Onun ardından çok zor toparlamıştım ben kendimi.

Al şimdi...

Ayrıldığımızda öldüm bir kere.

Ayrı kaldığımız süre boyunca öldüm.

O başkasıyla evlenince öldüm.

Çok kötüyüm, onun adına olması gerektiği gibi sevinemedim. Belki kötü diledim, kırıldığım için, düşündükçe kötüleşiyorum, ben bencil miydim?

Allah'ım ben bu adama hayatımı, en güzel zamanlarımı verdim...

Talep mi etmişti bunu, hayır, nasıl bir aşktır, sevgidir, nedir, bilmiyorum, anlamıyorum bunu halen.

Yıllar geçince aradan, başkasını da sevdim, hem belki onu sevdiğimden ayrı, farklı ve de çok.

Hep bir kırgınlık kaldı içimde sadece, hepsi buydu, biraz da kızgınlık.

Ayrıldığını öğrendiğimde çok soğukkanlıydım sadece, hesaplaşırız ya hani kendimizle kendi içimizde,

Ben beni hiç tanımayan o kadın için de üzüldüm, ve de ancak uzaktan gördüğüm.

Bugün, bugün felaket çok acı bir gün.

Ölümünü öğrendiğimde "hadi oradan, olamaz" diye önce şaşırdım sonra da güldüm.

Ve ardından bir kere daha, bir parçamla daha öldüm.

2. Benim hiç eski sevgilim ölmedi. Biraz daha acısını yaşadım, nişanlıydık. O günün sabahında ev bakılmıştı. Düğün yerimiz tutulmuş, bazı eşyalarımız alınmıştı. Mutluyduk.. 5senelik beraberliğin ve onca mücadelenin sonunda evlenecektik. Olmadı. Güzel kalbi kaldıramadı.

Omuzlarım 2.defa çökmüştü. Hep düşündüğüm "şimdi ben ne yapacağım?"dı. En kötü zamanlardaydım. Telefonumu tutamayacak kadar ellerim titriyor ve sürekli ağlıyordum. Mecburdum ama. Ayağa kalkmalıydım. O böyle istemezdi biliyorum. Ve çok acı bir cümle kaldı beynimde. "Gelin girmedik ev olur ama ölüm girmedik ev olmaz." Büyükler yine yanılmamıştı. Ruhun şad olsun koca yürekli adam. Seni yıkarken öptüğüm o soğukluğun hala dudağımda. Beni büyüttün, ufkumu açtın. Rahat uyu..