et yiyenler de hayvanseverdir

1. ben gerekli hassasiyeti gösteremiyorum sanırım. 3-4 gün kırmızı et yemezsem elim ayağım titriyor, gözüm seğiriyor. et yiyorum diye önüme çıkan kedi köpeği tekmelemiyorum. et yiyen = hayvan düşmanı algısının kırılmasını istiyorum. beyazın karşıtı siyah gibi keskin bir kutuplaşlaştırma yapılmasın lütfen. bu hayatta gri de var, binlerce tonuyla hem de. yine de veganlara bu seçimlerinden ve dirayetlerinden dolayı çok büyük saygı duyuyorum.

2. Bu konuyla ilgili bir belgeselden aklımda kalan bi cümle var.

''Siz et yemezseniz bu sizin için çok fazla şeye mal olmaz,ancak yerseniz bu hayvan için çok fazla şeye,canına mal olur.''

elbette kimseyi et yiyor diye yargılamaya hakkım yok ancak kesilmeden önce işkence çekmiyor olmaları tamamen keyfi alışkanlıklarımız için kesildikleri gerçeğini değiştirmez(insani şartlarda kesildiğini varsayıyorum.)burada lütfen kesilme eylemini yüzeyselleştirmeyip empati kurmaya çalışın.

ben kendimi bildim bileli etin her çeşidini severek yerdim mesela,ancak konuyu biraz araştırıp zaten aslında biliyor olduğum gerçeklerle yüzleşince yerken zorlanır oldum,örneğin biz süt içebilelim diye inekler suni döllenme yoluyla aralıksız hamile bırakılıyor yavrusu doğar doğmaz yanından alınıyor ve buzağının içmesi gereken sütü biz içiyoruz.normalde 20 yıl yaşayabilen bir inek bu şartlar altında 4 yıl yaşayıp ölüyor ya da ölmeye yakın et endüstrisinde kullanılıyor.inanın o buzağının annesinden koparılırken annenin peşinden gidip yavrusunu kendine çekmeye çalıştığı sahne gözümün önünde.

belki duyarsızlık diyebilirim ama et yiyenleri kesinlikle hayvansever olmamakla suçlayamam,haftada 5 gün etin herhangi bir çeşidini yerken kırk yılda biz özel günlerde yiyeceğim artık diye karar alan ama öyle şey mi olur diye vejetaryenler tarafından linç edilen bir insan bile yılda kaç hayvanın hayatını kurtarıyor kimbilir.ancak gerçekten evinizde beslediğiniz tüyüne zarar gelse ortalığı yıkacağınız kedi,köpeğinizden daha az değerli veya daha az canlı değil hiçbir hayvan.

her birinin tıpkı evdeki kıymetlilerimiz gibi üzüntüleri,hisleri,duyguları,korkuları

var.önce kendimizle yüzleşip evet ben bu hayvanların etlerini sadece zevkim/sevdiğim için yiyorum diyebilelim,diyebilelim ki bu zevkten feragat edip en azından belki ömür boyu en azından 10 hayvanın hayatını kurtarabilir miyim diye düşünmeye başlayalım.

ben yesem nolur yemesem nolur ne değişir ki diyenler içinse kendime böyle düşündüğümde sorduğum soruyu sorayım: peki dünyadaki tüm vegan ve vejetaryenler aynı anda et yemeye başlasaydı ne olurdu?

bir kişi bir kişidir,birleşince anlamlıyız,kimin elinden ne geliyorsa,kim neyin ne kadarını bırakabiliyorsa inanın hepsi anlamlı,hepsi fark yaratacak...