evden çalışma

1. Pek çok kişinin hayalini süsleyen çalisma seklidir. Zamanında saatlerce günlerce internette evden calisma ilanlari arardim ve hep karsima dolandirmadan hallice siteler cikardi. Günümüz şartlarında özellikle web işiyle ilgilenenler bu şekilde çalışabiliyor. Ya da evde terzilik yapan, evde fal bakan , evde kuaförlük yapanlarda var ;)) kira derdi de yok ama ne kadar yasal olur bilemedim ;))) instagramdan satis yapanlar da evden calismis olur mu? Evde boncuk isleri Falan da yapan var. Onun dişinda evden çalışma deyince avon , oriflame, amway, tupperware ilk karsimiza cikanlar oluyor google da ;)))

Ukte sahibi (yazar: hypatia) idi. Bu konuda bilgi sahibi olmak ben de isterim. Ukteyi doldurup önünü açmak istedim. Belki yazanlar olur diye. Gördüğünüz gibi konuyla ilgili bilgim falan yok ;))

2. doğru düzenlendiği taktirde kazan-kazan şeklinde olan çalışma biçimi.

iş veren için; çalışanlara yol parası vermek yok, yemek çıkartma ya da getirtme derdi yok, büro ya da plaza için kira ödeme yok, fatura derdi yok.

çalışan için; yolda zaman kaybetmek yok, her gün ne giyicem derdi yok :) ev işi için ayrıca kadın tutmaya/çocuk için bakıcı tutmaya gerek yok, eve tıkılmak/belli saatler içinde bir ofise bağlı kalma durumu yok, hatta elektirik su gibi faturalarda home-office çalıştığınızı belgelediğiniz taktirde indirim de var

kısacası uygulanabilir meslekler için bulunmayacak nimet ama henüz 3-5 metropol haricinde uygulayan şehir de yok :(

3. İşe gitmek şehirliliğin bir parçasıdır; kıyafetimi değiştirmiyorum oh ne güzel demek, "bu yemeğin aynısını ben evde 5 liraya yapıp yerim"le eşdeğer biraz. Şehirli olmak için şehirde olmak gerek.

Mekanın, kıyafetlerin taşıdığı enerji önemlidir; her gün pijamasıyla çalışan adam en sonunda pijama olur. (gizlinot: Öğretmen gibi konuştum) (gizlinot: kendini de unutsaydın çocuğum) ha çok disiplinli bir insan her sabah dokuzda kalkıp giyinip taranıp home office'e çevirdiği salonuna geçmeyi başarabiliyorsa onu takdir ederim. Yine de insanı şehirden koparan bir çözüm. keşke ulaşım sorunu olmasa da işimize yürüyerek, bisikletle gitsek.

4. birkaç zamandır aşırı derecede imrendiğim çalışma şeklidir. ama kendimi biliyorum, ben o evde olmanın rahatlığını bildikten sonra ha bugün ha yarın derken çalışmam. yarım yamalak, ne çalışıyor ne çalışmıyor arası bir iş olarak kalır.

ayrıca gerçekten insanı sosyal hayattan, özgüveninden, insanlarla iletişim kurarak iş halledebilme deneyiminden alıkoyan bir şey.

yine de patron "hadi eve git, bu hafta evden çalış." dese şu an kaşıkla oynardım.

5. sadece bir günlük evden çalışma tecrübem oldu. sabah 8'e 10 kala uyandım. 8'de bilgisayarımın başındaydım. aman Allah'ım her şey rüya gibiydi. pijamalarımla çalışıyordum. sonra saat 12 oldu. yemek yemem lazım ve bilin bakalım ne oldu? evde yemek yok. kalk şimdi yemek hazırla otur ye, bulaşıklarını kaldır :( halbuki işte olsaydım yemekhanede 10 dakikada yer işimi bitirirdim. e bu mu şimdi derdin derseniz, amacım işin bir de bu boyutu olduğunu göstermekti.

ama ilerde çocuğum olduğunda en azından bir müddet evden yürütebilmeyi isterdim işimi.

6. 18 marttan beri evden çalışmayı deneyimliyorum. şimdiye kadarki tecrübelerim şunlar:

* Günde yaklaşık 3 saat yolda geçecekken kendime kalıyor.

* İşyerinde sürekli yanıma birileri bir şeyler sormaya gelirdi ve asla konsantre olamazdım, şimdi gün içinde yine skype, teams aracılığıyla bir şey soranlar oluyor ama kendi istediğim zamanda cevap veriyorum ve ota boka soru gelmiyor artık.

* Verimlilik inanılmaz arttı, konsantre olabildiğim için normalde ofiste 2-3 günde halledebileceğim bir işi 1 günde, kendimi yormadan halledebilir oldum.

* 2. monitor olarak kullandığım lcd ekranımı özlüyorum. Eve bir tane alacağım param olduğunda.

* Bazen ofis arkadaşlarımla dedikodunun dibine vurmayı özlüyorum. Şirkette olan bitenden daha az haberdarım gibi geliyor.

Sonuç olarak, korona virüs olayı bittikten sonra aslında haftada 3 gün evden çalışıp, diğer 2 gün önemli toplantılar vs için şirkete gitmek harika olurdu. Ama normalde asla bu düzene geçme zihniyetinde olan bir şirket değiliz, o yüzden çok da olabilitesi yok.

7. Normalde haftada 1 gün, virüs nedeniyle tamamen evden çalışma sistemine geçtik. Haftada 1 gün çok idealdi. Önceki gün 'yarın nasılsa evdeyim' düşüncesi, evden çalışılan günün sonrasında da dinlenmiş ve daha çok uyumuş olmak haftayı çok güzel ve işkence haline gelmeden kapatmayı sağlıyordu. Evden çalıştığım gün ara verdiğimde çamaşır atıp öğle arasında da kişisel bakımıma çok rahat vakit ayırıyordum ve haftasonu da bunlarla uğraşmama gerek kalmıyordu. Tam zamanlı evden çalışma ise bana hiç yaramadı. Gündemden dolayı hem kafam dağıldı, sürekli evde olduğum için de işten bir miktar koptum. Sabah kalkınca yine her gün dışarı çıkacakmış gibi cilt bakımımı yapıp üstüme daha düzgün kıyagetler giyiyorum ama evin verdiği rahatlık ve gevşekliği üstümden atmayı başaramadım maalesef. İş arkadaşlarımla öğle yemeğine çıkmayı, kahve aralarını ve Sabah süslenip püslenip ofise gitmeyi özledim açıkçası. Üstteki süslümüzün de dediği gibi yakında pijamanın kendisi olucam. (gizlinot: Swh) haftada 1 gün mükemmel, hayat kalitesini epey yükselten bir uygulamayken tam zamanlı evden çalışma adeta bir özdisiplin savaşı, irade sınanması. 

8. 16 Mart'tan beri malum salgın sebebiyle evden çalışma düzenine geçtik. avantajlarından bahsetmem gerekirse sadece kendi işime odaklanıyorum. yanıma gelen insanlar yok, dikkat dağıtan bir gürültü vs yok. gereksizce süren ama hiçbir sonuca bağlanmayan, sadece koltuk doldurmak için bulunduğum gereksiz toplantılar yok. normalde mesai 08.00'da başlıyor. ofise gitmem gerektiğinde 06.00'da uyanırdım ama şimdi 07.45'e alarm kuruyorum. işe gidiyormuş gibi giyiniyorum, odamı toparlıyorum, havalandırıyorum ve böylece kendime güzel ve temiz bir ortam hazırlıyorum. psikolojik olarak iyi hissettiriyor. zaten kalktığım gibi normalde de bir şeyler yiyemem, eğer kahvaltı yapacak olsam daha erken uyanırdım. 1 gün güzel odaklanıp çalışınca neredeyse tüm haftalık işlerimi bitirmiş oluyorum. arada molalar verip ayrı zaman ayırdığım şeyleri o molada halledebiliyorum. yolda zaman harcamak zorunda değilim. en çok da huzurluyum. evimdeyim, ofisteki samimiyetsiz iletişimler yok. müdürümün yemek, sosyalleşme baskılarını daha az çekiyorum (whatsapp'ta hala devam ediyor kendisi her sabah günaydın yazarak yoklama alıyor...)

dezavantajlarına gelirsek, salgından dolayı kimse evden çıkmıyor. hafta sonu veya mesai sonrasında herkes birbirinini evde olduğunu bildiği için başka bir işimiz olmayacakmış gibi düşünüp iş yaptırma isteğini aşamıyoruz. müdürümün her sabah yoklama alması var. bir de zaman zaman ortalıktan kayboluyor, tam 17.00 olacak mesai bitecek bir yerden hortlayıp iş paslıyor. bir de farklı ekiplerle çalışınca herkes aynı biliçte olamıyor maalesef iletişim kopuklukları olabiliyor. ev ekonomisi olarak düşünürsek her gün sabahtan akşama kadar doğalgaz yanıyor, bilgisayar tüm gün fişte ve sürekli bir şeyler indirip transfer etme durumundayım, maddi açıdan negatif gibi. iş yerindeki internet hızıyla evdeki aynı değil.

genel özeti böyleydi. normalde ekip olarak, başka ekiplerle entegre çalışıyoruz. her ekip için gözlemlediğim şey herkesin daha verimli çalıştığı. ülkemizde evden çalışmaya x kuşağı yöneticilerin asla olumlu bakmadığını biliyorum ama genel olarak geçilebilir bir model olduğunu düşünüyorum.

9. hem artıları hem de eksileri olan çalışma seklidir. mesai başlamadan beş dakika once uyanmak veya isim yoksa arada kestirmek gibi... ama her dakika bilgisayara bakmak, ofisteki kadar hızlı iletişim kuramamak, sosyallesememek, sohbet muhabbetle ise ara verememek biraz zor oluyor. bir de ogle arasi gibi kavramlar unutuluyor dolayısıyla yogunsaniz hic ara vermeden nonstop çalışıyorsunuz. o da yoruyor.

10. Kışın da pandeminin devam edeceğini ve evden çalışmaya bir süre daha devam edeceğimizi düşünerek kendime çalışma yeri düzenledim evde. Bayağı motive edici oldu. İşyerimdekinden daha güzel ve konforlu oldu diyebilirim. Umarım şirketler pandemi bittikten sonra da özellikle ofise gitmesine gerek olmayan departmanlar için bunu devam ettirirler.