1.
ben vallahi ben
evlenip ne oluyor bassın nikahı sonra bitti kaybetme korkusu adamda
bir tane evli ve evlenmeden önceki kadar mutlu huzurlu çift yok etrafımda hiç de olmadı
ilk şartım bu evlenmek istiyorsan ben yokum
herkesin hayatı seçimleri yaşam tarzı kendisini ilgilendirir. ama benim fikrim net
çocukken her çocuk kendisini gelinlikle hayal ederken ben etmedim
çocukken bebeklerle oynarken bebeğimin bebeği diye minik bebekcikler aldırmadım çünkü çocukda istemiyordum taa o zamandan
belki bencillik veya çok kötü düşünüyorsun diye düşünebilirsiniz ama ben böyle çok mutluyum
kendimi şartlamadan, acaba benimle evlenicekmi acaba beni karısı yapıcakmı demeden yaşadım hayatımı
işte o evlenmek istemeyen sevgili benim
2.
gereksiz bir şey olarak görüyorum. yıllarca çıkıyorsan, aylarca aynı evde kalıyosan evlenirsin de. resmiyette evli olmak hayatında -eğer kadınsa- sadece soyadını değiştirir. zaten yıllarca birlikteysen birbirinize karşı sorumluluklarınızı yerine getiriyorsunuz demektir. evlilik çok gerekli bir şey mi hayır, evlenmeden de çocuk sahibi olunabilir ama evlenmek şartsa da istenilmeyecek bir şey değil bence.
3.
Benim bu. Tek derdim babamdan ayrılmamak, hepsi bu
4.
Ben.
Ailem ayrıydı, şu yaşıma kadar bir tane evlenip mutlu kalan çift görmedim. Aşka zaten inanmıyorum bu şekilde büyüdüm.
Hele 2 senedir tek başıma yaşıyorum minnoş bir kedi de sahiplendim keyfime diyecek yok. 1 senedir mutlu bir ilişkim var ama sevgilim yatıya kalma olayını uzatınca bile rahatım kaçıyor.
Ben almayayım :)
5.
Evlilik hiç sıcak baktığım bir konu değil. Kendimi hiç gelinlikle hayal edip, hayali eşya da dizmedim. Şu an tek başıma hayatım iyi, güzel ama bazen düşünüyorum herkes kendi köşesine çekilince, yalnız kalırsam nasıl olacak. Çok kolay arkadaş silerim, büyük ihtimalle arkadaşım da olmayacak ya da kalmayacak. Bizim ülkede çok aktif bir hayat da yok ki yaşlanınca bile yalnız kalmayasın. İsterdim dertle, sıkıntıyla, triple, kısıtlamayla birbirimizi yormayacağımız bir partnerim olsun.