2.
çıktıkları seneden beri takip ettiğim güzel müzik yapan, kaliteli grup..
dün ilk kez canlı dinleme şansım oldu, (gbkz: mersin hayal kahvesi)'nin korkunç ses sistemine rağmen sahneleri müthişti..
başta, "ulan konserin yaş ortalamasını mı yükseltiriz acaba, cevil cücük mü kaynıyordur" çekinceleriyle gittik ama baya da bildiğin bizim yaş grubuydu :)
bu grubu neden bu kadar sevdiğimi belirteyim:
1. şu hep bahsedilen (gbkz: amatör ruhu kaybetmemek) olayı var ya, ha işte onu iliklerine kadar hissediyor ve hissettiriyorlar. "iş yapmaya geldik, çalışıp paramızı alıp gidicez" durumu yok
2. gişe memuru gibi çalmıyorlar gitarı, bildiğin eğleniyorlar.. e onlar eğlenince, zaten konsere eğlenmeye giden güruh daha da coşuyo, vallai ayakta alkışlanır..
3. (gbkz: birol namoğlu) "solistim ben" narsistliğinde değil, rol çalma peşinde hiç değil, basçıyla ayrı, gitaristle ayrı, davulcuyla ayrı eğleniyor konser boyunca. klavyede ve kemanda çalan kızlara da çok kibarlardı o dikkatimi çekti.
4. ben konserlerde şarkıların albümden farklı çekiştirilip, sündürülüp, ağız göz yamultularak söylenmesini, şarkının orijinal formunun bozulmaısnı sevmiyorum.. şarkılar aynen albümdeki gibi tertemizdi, misss.. daha ne isterim :)
kıssadan hisse, canlı performanslarına taptım, gene gelsinler gene giderim.. en son 3 sene önce konsere gitmiştim onun da görgüsüzlüğü elbet bu entry ama mazur görün iki yaşında bir bebeğim var.. gece gezmeleri pek mümkün olmuyor.. dün gece de ağlaya ağlaya uyumuş, bu vicdan bana yeter, ben bi üç yıl daha konsere monsere gidemem :(