1. orada yazar değilim ancak, ekşi sözlükte çok sevdiğim bir başlıktır bu. bu yüzden açmak istedim.
babam memurdu, 3 kardeşiz ve hepimiz okuyorduk. haliyle geçinmek çok da kolay değildi. üstelik lojmandan taşındıktan sonra her şey daha da zorlaşmıştı. hatırlıyorum şu an, lojmana 100₺ gibi bir kira verirken yeni evimize 600₺ veriyorduk. tam o sırada ablam ve ben dersaneye başlamıştık. 4-5 sene boyunca gerçekten kıt kanaat geçindik. bu yüzden o seneleri unutamam hiç. harçlığım yoktu annem beslenme çantası yapardı. ama dersaneye gittiğim günler inanılmaz acıkırdım. yetmezdi dersane bitene kadar yemeğim. ben de bir kaç kez babamın cebinden bozuk para aldım söylemeden, resmen yürüttüm yani. toplasan 3-5 lira falandır. iki tane poğaça alıyorum yani o paraya. babam bunu fark etmiş, oturttu karşısına sordu güzelce. acıkıyorum baba dediğimde hıçkıra hıçkıra ağlamıştı. şimdi durumumuz iyi, hepimiz büyüdük iş güç sahibi olduk ama babamın öyle ağlamasını unutamadım hiç. tabi durumu daha kötü olan aileler de vardır ama bir çocuğun babasını böyle ağlarkem görmesi kolay bir şey değil.
cclm
untamable