hesabı erkeğin ödemesi

1. ben de rahatsız oluyorum ve her seferinde hesabı birlikte ödeme teklifinde bulunuyorum. teklifim reddedilirse kendimi kötü hissediyorum.

2. erkeğe göre değişen durum.

eğer eşiniz veya eş olma yolunda ise kimin ödediği farketmez para aynı yerden çıkıyor demektir.

erkek arkadaş ise bence hesabi bolusmek degil bir o bir ben tarzının daha uygun olacağını düşünüyorum

3. Ailem hariç kimse benim aç karnımı doyurmak için çalışmıyor oyüzden sırf cinsiyeti erkek diye kimseye hesap ödesin gözüyle bakmam.

Benim ilişkilerimde şöyle olur cebimde param varsa yiyelim içelim ama param yoksa su bile içmeye çekinirim erkek arkadaşımla çok açığız bu konuda bi o öder bi ben bazen 2 ben 3 o.eğer ben teklif ettiysem hadi gidelim yiyelim diye ben öderim çünkü onu ben götürmüş olurum para harcamak istiyomusun diye sormadığım için.

Bir kere başıma bir şey geldi tövbe etmiştim eski erkek arkadaşım yıl dönümünde yemeğe çıkarıp ayrıldığımızda e seni yemeğe götürüp okadar para ödedim ya diye başıma kakmıştı.o yüzden kimsede param kalmasın aman yani en korktuğum şey.

4. Çok saçma. Sebebi ne ki ?

Biz genelde ortaklaşa öderiz. Bazen bende bozuk yoksa ya da onda yoksa birimiz 5-10 lira fazla koyabilir. Ya da birimizde kart birimizde nakit varsa birimiz öder, öbürü sonraki buluşmada öder. 

Sadece hesabı tek bir kişinin ödediği tek bir durum var, o da doğum günlerimiz. Kimin doğum günüyse öbürü öder bizde. Yemek ısmarlamış olur. Zaten bunun da karşılığı var doğum günlerimiz yakın ahsjdjs

Aslında erkek arkadaşım bu ortaklaşa ödeme mevzusunu hiç sevmiyor, bıraksam o hepsini öder, hatta her seferinde de söylenir bana bırak diye ama çocuk öğrenci anacım, o da ailesinden alıyor, niye koca hesabı kitleyeyim adama ? Arada hızlı davranıp hepsini ödediği oluyor ama o durumda sonraki buluşmamızda illa bir içecek, tatlı falan ısmarlarım ona.

İçim rahat etmiyor benim. İlişkinin başlarındaki minnoş çekinme döneminde iki üç kez ödedi ses etmedim ama sonra şş sen hayırdır dedim ve olaya el koydum :d

5. 4 senedir birlite olduğum erkek arkadaşımla hiç yapmadığımız olay. Daha doğrusu aramızda hiç para muhabbeti olmadı. Benim param yoksa o ödedi, onun yoksa ben ödedim. Hala da öyle. Hayat müşterektir. Ha şimdi işe girdi ilk maaşını ıslatırız diye goygoy yapıyoruz o ayrı. :p

6. hiç gereği yok. Erkek arkadaşımla genelde ortak öderiz yada yemeği o kahveyi ben şeklinde. O kadar zamanın alışkanlığı. Ki ben çalışan bir kadınım. Erkeğin ödemesi beni kırar. Hiç hiç gereği yok.

7. benim asla kabul edemediğim bir şey. hayatımda düzgün giden tek şey olan ilişkimdeki tek kavga sebebi. ben asla ödetmek istemiyorum. ama o da şunu söylüyor. '' ben böyle yetiştirilmedim.'' iyi de kardeşim ben de böyle yetiştirilmedim ve yetiştirmedim kendimi?

'' tamam çalışan, kendi parasını kazanan bir kadınsın, saygım da sonsuz. ben senin cebine harçlık koymuyorum ki niye bu kadar tepki gösteriyorsun'' yahu niye benim yediğimi içtiğimi sen ödeyesin ben aç mıyım açıkta mıyım? senden öyle bir talebim mi oluyor? muhtaç mıyım düşkün müyüm? dışarı çıkıyorsam bunun bedelini bilerek çıkıyorum niye sırtımı sana yaslayayım.

bi numaram vardır benim ilk buluşmalar için, elimi zaten çok sık yıkadığım için (normalde 15-20 dkdda bir ama karşımdaki rahatsız olmasın diye 30 dk'ya kadar dayandığım oluyor. alttan ıslak mendille falan silip sakinleştiriyorum kendimi :d) neyse kalkacağımızı düşündüğüm sırada son el yıkama sırasında gider gizlice öderim hesabı. bunu yapsam bir daha beni hayatta görmek istemezdi biliyorum. '' ilk buluşmada çekecektim sana o numarayı ama ilk kez korktum tepkini kestiremedim çünkü'' dedim. '' kalkar giderdim, öyle bir şey yapmayı şu anda da aklından geçireceksen hiç masaya uğrama düz devam et çık git mekandan'' dedi. bi kere ödememe izin verdi çünkü ağlayacaktım artık. ama o kadar surat astı ki o kadar modu düştü ki ''tamam lan ver paramı tamam nakit ver kasada verdiğim meblayı bitsin bu iş allah kahretsin yeter tamam'' diyecektim zor tuttum kendimi. baktım hiçbir şekilde uzlaşamıyorum dışarıda buluşmama kararı aldım kafam o kadar rahat ki. evde takılıp portakal yemeyi göze aldım. yoksa ı-ıh, olmuyor.

eski sevgilime de aynı numarayı çekmiştim. eskiden beri arkadaştık sonradan sevgili olduk. ekşi sözlük hesabımı bilirdi, orada bir entry girmiştim bununla ilgili. okumuş, hadi canım demiş. ilk buluşmamızın ardından '' bu kadarını beklemiyordum sen ciddiymişsin'' demişti. sen misafirsin olmaz ya benim şehrime geldin, söz istanbulda da sen ödersin diye diye kandırmıştım enayiyi. istanbulda elbette sözümde durmadın:ddd

beni rahatsız eden bir yanı da şu. bazı kadınlar kendine para harcatmayı sever. asla gocunmaz hatta utanmadan talep eder. şu ''sugar daddy'' tarzı olaylar gibi düşünün ama erkek yaşlı-genç olmuş fark etmez. erkek de ''ben buna para veriyorum, harcıyorum bu bu saatten sonra benim malım'' düşüncesine sahip olur. kadınları parasıyla elde edebileceğini düşünür bu kadınlar sayesinde. bkz: ali ağaoğlu. istanbul'da ayartamayacağım kadın yok diyor. o şeytan suratına rezidans tutmadan mücevher almadan bakan olmamış çünkü hayatı boyunca. bir kadının böyle elde edilebileceğini düşünüyor. her kadını böyle sanıyor.

insanlar birbirini onca yıllık ilişkide tanıyamıyor, ben ilk kez buluştuğum adamın bu zihniyette olmadığunu nereden bileyim? belki öyle değildir dünyanın en centilmen en kibar adamıdır. ama ben bunu bilemem. ben böyle bir kadın olarak değerlendirilmek de istemem. o yüzden ilk hesabı kesin ben öderim. diğer hesapları da mutlaka ödemek için diretirim olmadı ortak öderim.

eski sevgilim de bunu afedersiniz '' s'' bi yaklaşım olarak değerlendirmişti. öncelikle ''s'' senin karakterindir. '' kadınlar iş aradığı için işsizlik yüksek'' diyen eşitlik ve özgürlükler ülkesi amerika'da yüksek öğrenim görmüş bir bakanın (mehmet şimşek), ''Çocuğu anne büyütür. Bırakın şu kariyer de yaparım triplerini'' diyen eğitimli bir tiyatrocunun (cem davran) olduğu bok çukuru bir ülkede benim 2 liralık çay için verdiğim bu savaş aslında bu zihniyete karşı kazandığım bir kişisel zaferdir. biz o hesapları ödeye ödeye size ''çalışan, bir erkeğe muhtaç olmayan, kendini finanse eden, maddi manevi güçlü birer kadın olduğumuzu'' öğreteceğiz. bunu elimden alacak adamın alnını karışlarım.

''s''ymiş, hadi ordan  sen de.

8. Ortak ödeme en temizi ve kendimi en rahat hissettiğim davranış.

Ama yanimda yeterli miktar yoksa o ödeyebilir elbette, bir dahaki sefere de ben ödeyerimnve ödeşmiş oluruz. döngü böyle sürüp gider.

 Ha, bir de bunun “benim olduğum yerde kadının elini cüzdanına attirmam” versiyonu var. Bu adama diretmeye gerek bile yok. Ben mi ehlileştireceğim? Direkt topuk!

9. hesap ödemenin cinsiyeti olmaz en başta konuya böyle bakmak lazım. bu çağda kadın için de erkek için de, hayat müşterek çünkü. yeri gelir ben öderim, yeri gelir yanımdaki erkek o anki duruma göre değişir yani. hatta iki taraf da zor durumdaysa ya da öyle ödemeyi tercih ediyorlarsa bu alman usulü de olur, gerekirse hesap bölüşülür de.

bir de şu var o erkeği ben davet ettiysem, hadi gel bir yemek yiyelim dediysem tabii ki hesabı ben ödeyeceğim. niye davet ettiğim adama hesap ödeteyim ki yani? yaşça benden büyük olan patronum varsa yanımda ve bize jest yapmak niyetindeyse, erkek olup olmamasından tamamen bağımsız olarak hesabı o ödeyebilir. yani bu konu görgü kuralları ile ilgili biraz da. bütünüyle cinsiyete bağlı bir şey değil yani.

10. sevgiliyken alman usulü is my girl. evlenince zaten sen-ben kalmıyo.