hiç sevgilisi olmamış kadın

1. Yalnızlıktan hoşlanıyor olabilir.

2. şu sınıflandırmaları bir bıraksak dünya pek güzel olacak.

3. Valla benim bu. özgürlüğüme düşkünüm beybiler. arkadaşlarımın da söylediği, biraz çekiniyorlarmış benden. anlamadım ben de.

4. Benim hakkımda konuşuyorsunuz hiç haber vermiyorsunuz. Çok ayıp.

5. bir insanın sevgilisi olması onu daha değerli bir insan yapmadığı için gayet normal bir kadındır.

6. bir sürü adamla birer ikişer defa buluşup hiçbiriyle sevgili seviyesine gelememiş kadın da olabilir.

7. bu başlığın yaş spesifikleştirildiğinde daha anlamlı olacağını düşünüyorum.

bu konuyu çevremle çok irdeledik. 21 yaşında benim bu diyenler de var, bu normal. ama 30 yaşında olup da diyen varsa hem normal hem de biraz sorgulanabilecek bi durum sanki. altından mutlaka tercihin dışında psikolojik sebepler çıkıyor. ya aile zamanında ciddi bir ahlaki misyon yüklemiştir bilinçaltına, ya erken yaşta çok güvendiği bi erkek yüzünden ciddi bi travma atlatmıştır, bi sebepten korunma mekanizması gereğinden fazla çalışıyordur, ailesine kendi kuracağı hayatından vazgeçecek kadar çok bağımlıdır.. sebepleri çoğaltılabilir. ama şuna eminim ki 20li yaşlarını geçmiş hiçbir kadın sevgilisizliği tercih etmez. en azından aşkın kadını nasıl güzelleştirdiğini, dünyasını nasıl değiştirip renklendireceğini bilen bir kadın. sevgiyi sevgiliden başka kiminle paylaşırsa paylaşsın aynı hissettirmeyeceğini bilen hiç bir kadın..

hariçten gazel okumayan, aa benim bu diyen kadınlardan biri olarak hem de..

8. doğru insanı bekliyordur,ilk olsun tek olsun diye düşünüyordur, kariyerine odaklanmıştır, belki ailesel sorunları vardır. vardır da vardır yani. tek sebebe bağlamak yanlış

9. her kadına erkek lazım, her erkeğe kadın lazım :)

bu benim görüşüm, ama lütfen 19-20 yaşındakiler filan üstüne alınmasın, 28-30 civarından sonrası için geçerli düşüncemdir.

hakikaten ama, 40+ yaşında olup hiç sevgilisi olmayan hatun kişiler biraz tuhaf ve sıkıntılı oluyor. konuyu başka yere çekip "bunlar hep seks" diycem... karşı cinsi tanımak lazım, tabii kendini tanımayı becerebildikten sonra :) 45 yaşında sevgili olma ihtimaliyle bir erkekle tanışıp kahve içerken heyecandan eli ayağına dolananlar, bizim lisedeki tavırlarımıza bürünenler duyuyorum bazen. o yaşa kalmamak gerek, vakitlice bir (en az) sevgili yapmalı :)

10. Benim eski bir arkadaşım vardı. Hayatında uzun süre kimseyle iki üç gün bile çıkmamıştı. Kendisi dört dörtlük olmasa da güzeldi ama çıtası çok yüksek olduğu için kimseyi beğenmezdi. Yani kendi standardının çok çok üzerinde tiplere aşık olurdu. Benim sevgilime de adlar takardı. Buluşmamızı engellerdi. Yaptığı sürprizlerle dalga geçerdi. Yakınlaşmaları falan anlatınca sinirlenip küsüp giderdi. Devamlı agresif bi tavrı vardı. Sonra bu arkadaşımla açık açık konuştum. " Sen kendine göre çok şey bekliyorsun. Biraz beklentini düşür insanlara şans tanı. 150 boyunla 180 boyundaki adama kısa deme" dedim. Neyse bu başta alındı falan sonra kendine geldi. "Aslında biri var bana haber gönderen çok yakışıklı değil ama kabul etsem mi? " Dedi. Sonra sevgili falan oldular. Davranışları ondan sonra çok değişti. Benim erkek arkadaşlarımla arama girmedi, neşe geldi, halden anlar oldu. Şimdi evliler. Çocuğu bile oldu.

Evet ben bekarım... :))