insanın kendi içindeki kötüyü keşfettiği anlar

1. tanıştığınızda başta yok canıım diyip sonra pis pis sırıtırken bulursunuz kendinizi.

ukte : (yazar: birujsurupcikacagim )

2. ergenlik yıllarımda şöyle (no:139607) bir olay içimdeki kötüyü keşfetmemi sağlamıştı. sonrasında "kııız senden korkulur valla" demiştim kendi kendime. sahi ne kötüymüşüm ben ya? ama yine olsa yine yaparım o ayrı. (gizlinot: swh)

3. Benim için, bana ya da sevdiklerime yapılan kötülüğe kötülükle karşılık vermek istediğim andır. Sonsuz ve sınırsız iyilikle dolu bir kalbe sahip olmadığım için, hak edilen kötülüğü de yaparım nitekim.

4. elimde değil aslında, insanlara en baştan artılarını yapıştırıveriyorum. değer veriyorum, mutlu olsunlar diye bişiler yapmak istiyorum. laf olsun beni sevin diye değil bu yazdıklarım, gerçekten bişiler yapmak adına çabalarım, mutlu görmenin mutluluğu çok başkadır, bilen bilir.. ama değer verdiğim insanların gün gelip de saçma salak benimle yarışa girmeleri ki hiç bir zaman yarış atı değildir insanlar; fırsat kollayıp sizin zayıf anlarınızda karşınıza geçip nanik yapar gibi hatalarınızı, zayıflarınızı yüzünüze vurmaları; vefadan uzak olmaları.. gibi tutumlar beni çok zalim yapıyor doğrusu..tahammül edemiyorum, verilen değerin, emeğin görmezden gelinip hiç edilmesine tahammül edemiyorum ben.. siler geçerim, çok kolay yakarım gemisini, asla tamiri olmaz yaşattığı hislerin,canımı da yaktıysa çok ahımı alır.. işte böyle anlarda çok kötüyüm ben.

5. bugüne kadar görünürde psikolojik açıdan kimseye bir zarar vermedim. kimseye ihanet etmedim. kimsenin arkasından iş çevirmedim. zaten yaşım çoğu sözlük yazarından küçük, bugüne kadar demiş olmam bile saçma ama, neyse. şunu söylemek istiyorum, özellikle son yıllarda geçmek bilmeyen bir his var içimde. öz eleştiri yapmak istiyorum, içimde acayip bir kötülük potansiyeli var ve çok korkuyorum. adını koyamıyorum, olduğum gibi devam etmek istiyorum ama şunu düşünmekten de kendimi alamıyorum. sanki herkesi silebilecek, kendi iyiliğim için olay çıkarıp sinsilik yapabilecek bir potansiyelim var gibi. ergenliğimden beri yavaş yavaş oturan ve şimdi tamamlanmak üzere olan kişiliğimde aşırı hırsa hep yer vardı. küçükken yaşadığım ezilmişliklerin, başarısızlıkların hesabını bir bir sormaya yeminli bir tarafım var hep. kötü bir insan olmak istemiyorum ama korkunç bir egom oluveriyor bazen. dışarıdan hiç böyle değilim, dediğim gibi bu tarz bir insan olmak istemem ama kendimden korktuğum çok oluyor. bugün sevdiğim bir insandan “sende kalp var mı ki kırılsın, dünya senin için dönmeli hep,rol yapıyorsun, kendi çıkarların için hareket ediyorsun özünde” sözlerini işittim, belki de kavga sırasında söylenmiş aptalca şeylerdi ama yine sorgulayan düşünceler kafamda beliriverdi. ve hala içimdeki korkunç ruhu biri gördü mü acaba diye kendi kendimi yiyorum. belki de bir sanrı. ama biliyorum ki, hepiniz bazen her şeyi yakıp yıkma hevesiyle dolup taşıyorsunuz. bunu istiyor olan bir tek ben olamam. bu davranışları asla yapmak istemiyorum ama içimde kötü bir insan yatıyor gibi.

6. Bir kayıp yaşadım,bu kayıp yaşadığım dönemde kötülüğünü gördüğüm insanlar oldu.O zamandan beri artık kötülüğe kötülükle cevap vermek geliyor içimden.Hatta o kadar ki yolda çarpan insanlara bile sert davranmaya başlar oldum özür dilemiyorlar diye.Önceden bana çarpana bile ben kusura bakmayın derdim.Çok garip geliyor bu yönde değişmem.Bir de mesela insanları fiziksel olarak eleştiren ve yargılayan insanların da bunu hakettiğini düşünüyorum,onlar hakkında fiziksel hata buluyorum mesela.Çünkü kendi mükemmelmiş gibi insanlarla dalga geçiyorsa ben de onun hakkında konuşuyorum.Özümde iyi olduğuma hep inandım ama kötü tarafımı keşfettim maalesef..

7. o kötüyü bastırmaya çalışıp bastıramadığım her an.

8. Annem için , dünya üzerinde yaşayan herhangi bir insan (ortada hiç bir sebep yokken-durduk yere) yanlış bir kelime dahi söylerse ;içimden ifade edilemeyecek ölçüde bir kötülük çıkabilir. Sonu nereye gider kestiremiyorum.

9. Özgürlük alanım kısıtlandığında, hayatıma müdahale edildiğinde, birinin benim yerime karar verebileceğini düşündüğünde çıldırıyorum, gözüm dönüyor, bağıra çağıra haddini bildirip o kişilere hayatımdan defolup gitmelerini bağırarak belki etraftaki birkaç eşyayı kırarak söylemek istiyorum içim asla bu konuda soğumuyor. Isterse sevdiğim biri yapsın o dakikadan itibaren sevgi değil nefret besliyorum. Birde kardeşim onun başına birşey gelirse ne yaparım ben bile bilmiyorum. Onu ben büyüttüm ve canımı verebileceğim tek insan kendisi.

10. her an ve her olayda kötülük ortaya çıkabilir. içimizde iyi olduğu gibi kötü de var. yanlış olan "ben çok iyiyim insanlar kötü" bakış açısı. yeri geldiğinde küçücük bi çocuğun bile nasıl sinirlendiğini görebiliyoruz.