1. cahilliğin level level üstüdür. bize ergenken cahilsiniz derlerdi. ne kızardım. haklılarmış çünki o zamanlar herşeye gücümüz yeter zannediyorduk. fikrimiz olmadan zikrimiz oluyordu. hayatımızda pratik yoktu. sadece teori kısmındaydık. ama toplum içine girince kendimiz nasıl ifade ederiz nasıl sözümüzü dinletiriz gibi sorular belirdi kafamda. bir insan tarafından ciddiye alınmamak bence karacahilliktir. ben yaptım olduculuktur. cahil insan soru sormaz olduğu gibi kabul eder. sen rahatsız olur musun diye düşünmeden sabah işe giderken olduğu gibi kafanın üstünde tozlu bi şekilde yer süpürür. rüyasında mı gördü sabahın 8i. sonra iftara yarım saat kala apartmanı yıkar. milletin iftara gelen misafir ayakkabısı mı olur diye düşünmez. özetle düşündüğünden bile şüphe ediyorum bu insanların. birinin ailesinde hırsız arsız varsa tümünü aynı şekilde yargılar. bu çeşit cahillik yaş ilerleyince okumakla bile düzelmiyor. azıcık insan içine karışmakla, onlarla vakit geçirmekle, örnek almakla, empati kurmakla geçebilir.
bu arada okumuş cahilden daha az tehlikelidir. hadi karacahili insan içine saldın yada okuttun. ama ya okumuş cahil onu ne yapacan. diploma her kapıyı açar diye kendine bişi katmamış kattığını da nasıl kullanacağını bilmeyen. bize üniversitede hocamız çocuklar buraya geldiğiniz gibi buradan gitmeyin demişti. inşallah hepimiz karşısına böyle hocalar çıkar. yön veren .
nurdan