1. Zülfü Livaneli'nin kardeşine yazdığı şarkıdır. Ve bana en çok dokunan şarkısıdır. Derler ki çok sevdiğiniz birini kaybettiğinizde içinizde 40 tane mum yanarmış. Her gün biri sönermiş. Kalan son mum hiçbir zaman sönmezmiş. Kardeş acısı da böyle bir şeydir işte. O mum sönmediği yerde yakmaya devam eder içinizi... Üzerinden çeyrek yüzyıl da geçmiş olsa, kendimi yalnız hissedip abimi özlediğimde , ona "sen olsaydın başıma bunlar gelmezdi" diye gözyaşlarıyla sitem ettiğimde hep bu şarkı dolanır dilime...
- girdiler (1)
- medya (0)
janis
12 mart 2016 05:00