kızların yere bakarak yürümesi

1. yaptığımı farkettiğimde hemen kendimi toparladığım hareket. etrafıma da bakmıyorum dümdüz önüme bakarak kimseyle göz göze gelmeden yürüyorum. belki dışardan bakınca burnu havada, çok bilmiş biri gibi görünüyorum ama napim yolda herkesle bakışmak zorunda değilim sonuçta.

2. ay ben ayol. çok utangaçımdır. biri bana yolda para mı arıyon demişti. eskiden çok bulurdum ama herhalde ya kimse de para yok yada kredi kartı kullanıyor millet.

3. Kafasını kaldırıp bir beyinsize denk gelirse,söz konusu beyinsizin bunu ümit verici bir hareket olarak algılayıp peşine takılması ihtimalinden yaka silktiği için pek çok genç kızın farkında olmadan gerçekleştirdiği eylemdir

4. Şu ülke şartları altında gayet olağan bir şeydir. Biri ile göz göze gelince garip sesler, peşine takılmalar... Ben uzun zamandır böyle yürümüyorum. Dimdik burnu havada yürüyorum uzaktan kendimi görsem gıcık olurum kendime. Çok sinir bozucusun derim bu ne havalar derim. Amma ve lakin ki kedi gibiyim.(gizlinot: ahshksjahsj)

5. ülkemiz şartları bir yana, özgüven eksikliği belirtisi de olabilir.

6. Doğru bulmadığım eylem. Ben genelde gelenlerin gözlerinin içine bakarak yurürüm. Tacizvari bakışlar gördüğümde aynen iade ederim. Çok abartırsa kafamı sallarım "bişey mi vardı? " şeklinde. Daha da abartırsa direk bağırarak sorarım "bi sorun mu var?" Diye. Kalabalık ortamda böyle tipler bu soruyu duyunca hemen ikiler zaten.

7. karşılaşılmaktan korkulan eski sevgilinin takıldığı yere taşındıysanız ya da oralara yolunuz düşüyorsa alışkanlık haline gelebilecek bir eylem (yok canııım benimle alakası olan bi durum değil öyle aklıma geliverdi :/ )

8. bir anımı aklıma getirmiş eylem.

ortaokul son sınıftaydım, hazırlık sınıfında (ilkokuldan sonra gidileninden) olan ve aynı servisi kullandığım beni çok seven bir arkadaş vardı. o yaşlarda insan kendinden büyük ablalarına daha bir hayranlık besler, özenir ya hani, işte öyle bir yaklaşımı vardı bana.

bir gün bana dedi ki "okyanus abla neden hep yere bakarak yürüyorsun. çok güzelsin (onun kendi güzelliği tabi ki (gizlinot: swh)) ve bu şekilde tüm havanı yok ediyorsun. şöyle kafanı kaldırıp dimdik yürüsene, neden böyle yapıyorsun?" inanın o ana kadar bunu yaptığımın farkında bile değildim.

maalesef ülkemizde çok küçük yaşlardan itibaren bunu içgüdüsel yapar hale geliyoruz. çünkü aksi halde laf atan, taciz eden, takip eden, her türlü belanın size musallat olma ihtimali daha yüksek. özellikle de o zamandan bu zamana insanlar uygarlaşacağına daha da beter hale geldik, kahkaha atmanın bile iffetsizlik olduğunu söylemekten çekinmeyen arsız yöneticiler var ülkenin başında.

ha bu çözüm mü tacize maruz kalmamak adına? tabi ki değil, bunu yaptığınızı fark ederseniz ne olur başınızı kaldırın, dimdik yürüyün tüm herşeyin inadına. nasıl olsa netice değişmeyecek, aksine kendinize güvenli durmanız bir ihtimal cesaretlerini kıracaktır. her aklınıza geldiğinde başınızı dik tutun ki kendinizi bu şekilde nasıl da daha iyi hissettiğinizi kendiniz de görün.

9. mısır bugünlere gelmeden önce ama emin adımlarla islami hyatın dayatılmaya başlandığı dönemlerde, yani bundan yaklaşık bir 16-17 yıl önce falan, orada yapılan bir anketi okumuştum(gizlinot: çocuk halimle neler neler okudum o yıllarda); kadınlar çarşafa girmelerinin nedenini inançları gereği olmasından çok sokakta tacize uğramaktan bıkmaları olarak açıklıyorlardı. ne kadar yüksek taciz oranı varsa artık kadınlar o sıcakta her yanlarını kapatan çarşaflara bürünmeye razı olmuşlardı. bakışlardan korunmak ve belli ki biri taciz ettiğinde halkın ve kanunun önünde "müslüman bacınıza tacizde bulundular" korunmasını sağlamak için.

bugün de erkeklerin sözlü veya fizksel tacizlerinden korunmak için bizler küçükten itibaren yere bakarak yürüyoruz. çocukluğunuzda umarım hiçbiriniz bunu yaşamamıştır, ama ergenliğimizde kaçımız liseli eteklerimizle küfürlü tacizlere maruz kalmadık ki. elle popo kontrolleri falan...

insanlığın yüz karası yürüyen leşler yüzünden kendimizi kapatmak zorunda kalıyoruz. bunun beden dilindekl ifadeleri de önüne/yere bakarak yürüme, kambur durma (memeleri saklamak), sesin cılız çıkması vs. şu anda da bu hareketlerin yanında çoğumuz belli kurtarılmış semtlerin haricinde giyimimize dikkat ediyoruz, iki gün sonra aramızdan kimilerinin çarşafı bir kalkan gibi sarınmayacağını bilemeyiz. yasalar insanları diğer hayasızlardan koruyamıyorsa insanlar kendi canlarını korumak istediklerinde kim ne diyebilir ki?

biraz abarttım sanki ama, "güldü, verecek" insanlarının yaşadığı bir ülkede, yanlışlıkla gözünüz takıldığı için peşinize takılınma ihtimalinin hiç de düşük olmadığı topraklarda hafif paranoyak olmanın zarar getireceğine inanmıyorum açıkçası.

10. ben hala böyle yürüyorum.

baş yerde değil, göz yerde.