lustral

1. 2. kutusunda olduğum antidepresanım.

depresif nöbet tanısı konduğunda işe ilk olarak (bkz: cipralex ) ile başladım. ama cipralex beni daha da durgunlaştırdı ve depresif nöbetin getirilerinden biri olan anksiyete bozukluğuna da pek iyi gelmedi. doktoruma bunu anlattım, o da bana lustral yazdı.

lustral gerçekten iyi geldi. anksiyete bpzukluğum oldukça geriledi, daha umursamaz bir insan oldum, bir şeylere daha az üzülebiliyorum. ama kafama müdahale edemedi, hala çok fazla olumsuz düşüncem var ve küçük şeyleri bile çok fazla takabiliyorum.

bende unutkanlık falan yapmadı ama uykumu çok getirdi. doktorum buna şaşırdı aslında çünkü bana enerji vereceğini söylemişti, o yüzden gece yatarken içiyorum. bu ilacı ve bana hissettirdiklerini seviyorum. hatta bu nedenle "gece lustrale sarılıp uyuyorum." diyorum.

ne kadar zaman kullanırım bilmiyorum ama şu an için kendisinden ayrılma gibi bir düşüncem yok.

2. kardeşimin annemin babamın yıllardır kullandıkları ilaç. artık azaltarak bitirmeye çalışıyorlar ama babamda almadığı ya da azalttığı zaman baş dönmesi yapıyor. annem olur olmaz şeylere ağlıyor. kardeşimde mide bulantısı depresif ruh hali yapıyor. sanırım bırakmak kolay olmayacak. doktor da azaltarak bırakabilirsiniz kendinizi iyi hissediyorsanız diyor. annemin her sıkıntıda üzüntüde soluğu doktorda almasından mütevellit ailece bağımlı oldular. ben de dinleyip doktora gitseydim 6 senedir kullanıyor olacaktım. inanın kullanması başlaması dert değil ilk kullandıkları zamanlar çok mutlulardı ama bırakması çok zor.

3. Ciddi anlamda doktor kontrolünde kullanılmalı. Bende uzun süre psikolojik olarak etkisi gecmedi.Vucuttan atilmis olmasina ragmen uzun sure o hissizligim yok olmadi hala duygularimi ifade etmekte tutuklugum var.Kisiligimi degistirdi bile diyebilirim.

4. yaklaşık 8 sene önce çok kısa bir dönem kullandığım ilaç.. 3 ay kadar ki normalde en az 6 ay kullanılması öneriliyor. iştahı kapatıyor ve gece almama rağmen mide bulantısı yapıyordu.

bilmiyorum plasebo etkisi mi ama bu ilacı kullandığım sürede gökyüzüne bakıp bundan bile mutlu oluyordum ama sebebi yoktu ve resmen sentetik bir mutluluktu.

bu kadar kısa süre kullanıp bırakmamın nedeni ise beni depresyona ve anksiyete sürükleyen etkeni hayatımdan çıkarıp atmam oldu. o dönem hayatımda herşey çok hızla gelişti. yeni ve yoğun bir işe girmiştim, işimi seviyordum, kendim hakkında düşünme fırsatım bile olmuyordu.

yeni insanlar tanıyordum ve eğleniyordum. kısaca çevremin değişmesiyle 'benim gerçekten ilaca ihtiyacım var mı?' sorusu beynimde oluştu ve bıraktım.

arkadaşlarım dışarıdan baktıklarında 'zor bir dönemdi, iyi ki öncesinden ilaçla önlem aldın ve hafif atlattın' deseler de, ben açıkçası olayın ilaç kullanımıyla değil kendi kafamda bittiğini düşünüyorum. yoksa 3 ayda depresyonu tedavi edecek mucizevi bir ilaç yoktur dünya üzerinde, süslüler.

edit: bununla birlikte doktor ismini şu an hatırlamadığım bir besin takviyesi vermişti aminoasit gibi bir şeydi. çünkü ilaç kendinizi yorgun hissetmenize neden olabiliyormuş.

5. HAYATIMI KURTARAN ŞEY. PANİK ATAK VE AGIR DEPRESYON TEŞHİSİ KONULMUŞTU ÜNİVERSİTEYE HAZIRLANDIĞIM YIL BENİ DAHA İYİ TOPARLAYAN BİR İLAÇ DAHA OLMADI. NE ÖNCESİNDE NE DE SONRASINDA. HERKESTE ETKİLERİ FARKLIDIR ELBET. AMA BEN ÇOK MEMNUNDUM.

6. Depresyonuma deva olan güzel beyaz haplarım. Eskiden anti depresan kullananları resmen küçümser ve zayıf olduklarını düşünürdüm. Oysa herkes zaman zaman köşeye sıkışabilir, sorunları tek başına çözmeye çalışırken sağlığını kaybedebilirmiş. İlk 2 kutu pek bir etkisini göremesem de, şu an sanırım 5. Kutudayım ve eskisi gibi bir şeylere ağlamıyorum. Hayatı ve olayları boşveriyorum. Kendimi eskisi gibi kaşmıyorum. Hayatı kendime zindan etmeyi bıraktım. Eskiden resmen bir cehennemin içindeymişim. Ne gerek var insan kendi kendine de çözebilircilerdendim ben de. Ama bugün geldiğim nokta bu. Amaaan napayım, mutlu muyum ? Evet. Fazla da sorgulamaya gerek yok.

7. bipolarların kullanabildiği türden bi antidepresan diye biliyorum. kulladım ama bana iyi gelmedi.

Edit: imla

8. Psikologa gittiğimde adamın bana "ciddi anlamda sorunların var" demesi üzerine yazdığı ilaç sjsjjd. "sen kim oluyorsun da bana öyle dersin?" diye adama çok sinirlenmiştim. ilk 3 gün kullandım sonra attım gitti. çok da gerekli değilmiş, ben sorunlarımla yaşamaya alışmışım zaten. :d çok kötü uyku yapıyordu ama, bir bunu hatırlıyorum. :d

9. depresyon hastalığım için reçeteli olarak 2 sene kadar önce kullanmaya başladığım ilaç.

alışma döneminde bende feci bir uykusuzluk ve mide bulantısı yaptı. yatakta dönüp duruyordum, daldığımda ise huzursuzdum, sürekli uyanıyordum ve kaçta yatmış olursam olayım 6da ayağa dikiliyordum. sonradan çaktım ki huzursuzluk dışında zaten böyle olması gerekiyormuş, depresyon hastaları genellikle çok uyuyan ve yataktan çıkma motivasyonları olmayan hastalar oldukları için, ilaç gayet görevini yerine getiriyormuş. o zamanlar şikayet ediyordum ama 6da uyanınca baya bir iş hallediyordum doğal olarak, geç kalmak hayatımdan çıkmıştı.

etkisini çok uzun süreli kullanımda gösteriyor. zaten benim depresyonumdan çok sosyal fobime iyi gelmişti. üzülmek, iç sıkıntısı ve sürekli ağlamak açısından hafif bir hissizlik verdiği doğru. "amaaan boşver" değil de, robotik bir his bilmezlik oluşuyor. fakat dediğim gibi, daha çok toplum içinde daha rahat konuşmama yardımcı olmuştu benim.

bir de ek olarak, iştah da kesiyor. mideniz küçülmüş gibi hissediyorsunuz, lokmalar ağzınızda büyüyor.

10. Üniversitenin bitmesi, staj stresi, yüksek lisans tezim ve sonunda iş arama krizleri gibi hayata atılma süreçleri içerinde hiç farkında olmadan stresten hastalanıp panik atak olup başladığım ilaç. Herkeste farklı etki yarattığı bir gerçek. Ben altı ay süreyle 50 kilodan 60 kiloya çıkmıştım ve bu hiç farkında olmadan olmuştu. Fakat o kadar güzel bir umursamazlık, sürekli yemek yeme isteği, mutluluk, herşeye gülme gibi etkileri var ki kilo aldırmasa süper bir ilaçtı benim için ve tabiki herseyin ötesinde iyileştirici etkileri büyük. Doktoruma çok kilo aldığımı söylediğimde değiştirdi ve prozaca geçtik. Aldığım kiloları tamamen verdim. Bir yıl süreyle kullandıktan sonra doktor kontrolü ile tamamen ilaçları bıraktım şimdi çok mutluyum. Umarım bir daha o kötü hisleri ve atakları yaşamam.

Herkese psikolojisi düzgün, bu ilaçlara ihtiyacı kesinlikle olmadan yaşayabildiği çok mutlu bir hayat diliyorum süslüler. Yaşamak gerçekten çok güzel, umarım kimse yaşamanın gerçekten çok güzel olduğunu hatırlamak için bu ilaçlara gerek duymaz!!

Sevgilerle...