polis

1. bir meslek mensubu, ama insanın kişiliğinden, günlük hayatından, özelinden ayıramayacağı bir mesleğe mensup. postanede memur, bankada müdür olmak gibi değil. nasıl ki doktorlar ve öğretmenler meslekleri yüzünden özel hayatlarında da olumlu olumsuz şeylere maruz kalıyorlarsa bu da öyle bir şey.

bireye yönelen şiddete karşıyım ama evim olsa polise kiraya vermem, kızım olsa evlendirmem, komşum olmasını istemem, arkadaş olamam. bir tek bu grupla bir arada olamam. çocukluk arkadaşım komiser olmuş. yıllardır görüşmüyorduk ama hatırasını hep gülümseyerek anımsardım. bu haberi aldığımdan beri o da yok oldu. eski iş yerimde üç polis görev yapardı, biri etkisiz eleman, biri ukala ve kendini beğenmiş diğeri de çok güler yüzlü ve yardım sever bir adamdı. artık benim için aralarındaki fark yok oldu. benden uzak allah'a yakın olsunlar.

2. polis eskiden saygı uyandıran ve statü sahibi gibi duran bir meslekti bende. polis ile ilk yakın temasım ise üniversite 2. sınıfta üç kişi kaldığımız öğrenci evine hırsız girmesi ile gerçekleşti.

eve gelen 2 polis memuru fütursuzca kapıyı pencereyi avuçluyorken "ne yapıyorsunuz daha parmakizi alınmadı" uyarımız üzerine "aman alınsa ne olacak, sabıkası yoksa bulunmaz ki". lan sen bir parmakizi al, sonuçlarına sonra bakarız değil mi?

çalınan eşyalar, bir laptop, bir miktar para, cep telefonu, sırt çantası ve cüzdan. orayı burayı parmaklayan densiz polis memuru (mahalle kahvesinden rastgele bir amca çevirseniz ancak bu tip ve tavırda olabilir) "zaten kız kısmının elinde laptopun işi ne" der ve ben adamın üzerine atlamamak için kendimi zor tutarım. "ne demek kız kısmı, üniversite okuyoruz biz, gerekiyor ki var. ayrıca adam hanemden çalmış, balkondan, sokaktan değil, siz ne diyorsunuz!" tabi benim bu atarımın üzerine arkadaş daha bir densizleşir, sonra diğer polis memuru bizi sakinleştirmeye çalışır falan filan.

bir de üzerine bunun karakola gidip ifade vermesinde karşılaşılan polis memurları ve gezi parkı döneminde yakından gözlemlediklerimiz düşünüldüğünde artık saygı duymadığım nadir mesleklerden biridir. mesleğin saygı görmesi için işlevinin yerine getiriliyor ve onurlu bir şekilde ortaya konuyor olması gerekir. bu bir genellemedir, ve tüm genellemeler gibi istisnalar içerse bile benim polisler konusunda algımı değiştiremez.

dipnot: pek çok emekli polis tanıdığım var, emekliyken de kafaları bir gidik, sürekli arıza mode: on devam.

3. görevi toplumun güvenle ve huzurla yaşamasını sağlamak olan kolluk kuvveti.

kim olduklarını 2013te geziyle kanıtlamışlardır.

4. Gezi'de gaz yememek için kaçarken, şimdi canlı bomba korkusundan oldukları sokaklardan geçiyorum.

Umarım herkes mutludur bu şahane ayrışmalardan.

Halk o burun Kıvırdığınız topluluğa muhtaç oldu.

Ölürüm, ölmezsem kolum Bacağım kopar diyordu.

Geçen hafta bugün Kızılay'da ağaçlardan yere et parçaları düşerken, insanlar polislere sarılıp ağladılar.

Çocuklarının ayrılan moleküllerini görmek için meydana gelen aileleri onlar sakinleştirdi.

Aferin emeği geçen herkese.

Bence selo bu saatten sonra bi türkü bar bulup orda çalsın sazını.

Haftasonları full çeker, sesinin tınısı da gayet iyi.

5. taksimde güvenliğimizi sağlarken --> (link: kontrol ellerinde https://twitter.com/kaliebknecht/status/711517335694262272)

6. Komiser olan bir tanesinin babamı ve dolayısı ile bizi tehdit etmesi yüzünden çok erken yaşta, çocuklukta nefret ettiğim meslek grubudur. Gezi zamanı ne olduklarını herkese kanıtlamış olup yıllardır doğuda estirdikleri terörü son yıllarda batıya da taşımışlardır. Sevmem, seveni de sevmem.