ruh emici arkadaş

1. Sizi sünger gibi emiyor.. Hayattan da öğreneceğini öğreniyor, sonra çekiliyor köşesine. En bencil haliyle hayatını istediği gibi yaşayıp işi düşünce sizi arıyor..

2. eğer enerjimi emdiğini hissediyorsam çıkarıyorum hayatımdan. daha fazla zarar görmeden ilişiği kesmek en güzeli. risk almaya ne gerek var. hisler yalan söylemez...

3. siz bir sorununuzu anlatırken birden ona üzülmeye başladığınız bir konuşmaya dönüyorsa

sürekli size kötülediği insanlarla vıcık vıcık canımlar cicimler konuşmalara şahit oluyorsanız

durmadan sizinle diilde kendisi ile ilgili herşeyi ön plana çıkartmaya çalışıyorsa

sadece onun en önemli olduğu asla sizin bir değerinizin olmadığını hissettiriyorsa

sevgili yapınca anında sizi satışa çıkartıyorsa

ona söylediğiniz şeyleri tutup başkalarına anlatıyorsa özel kalması gereken

zaten çektirip gitsin bir zahmet

yeminle bir kaç ay öncesine kadar öyle agresif günler geçiriyordumki hiç alakasız erkek arkadaşıma bile sarıyordum

şimdi sinirli bile olsam en fazla 1 saat içinde sakinleşiyorum daha net görüyorum herşeyi

gitsin şimdi emicek başka insanlar bulsun, böyle kişilere acıdığımız için ruhlarımızı emiyor günümüzün içine ediyorlar

acımayın asla acıdıkça sizin değerinizi kendinizde kaybettiriyorlar

4. bu kategori derdi olunca negatif enerjisini yayan arkadaş demek değil benim için. ama tabiki hayatı ters gidince derdi olunca insanın ne kadar yakın olursa olsun bi yere kadar karşısına yansıtmalı diye düşünüyorum.

benim için ruh emici arkadaş; seni arayıp sanki halini hatrını soracakmış gibi başlayıp kendi derdini sana gık dedirtmeden anlatıp telefonu kapatan, yani stresini negativitesini üstüne boşaltıp kaçan insandır. herhangi kolay bir işinde bile aaa bunu sen bilirsin diyip araştırmadan zart diye işi sana (altını çiziyorum) yüklemeye çalışandır. yani canım cicim bebeğim diyip, yalnız kalmamak için seni bir şekilde kullanan arkadaştır. ama bu tip insanlar çok iyi arkadaş gibi görünürler. vardı biri etrafımda, tam olarak kesip atamam ilişkimi, arkadaş grubunda diye, ama gerekli mesafeyi koydum, kafam çok rahat.

5. arkadaşlığın tekrar bir gözden geçirilmesi gereken kişidir. yok yine olmuyorsa ruhumuzu emen biriyle niye arkadaş kalalım ki? arada paylaşım olmadığı gibi, üstelik bütün enerjimizi de alıp götürecek biriyle.

6. belki de bunlardan biri sizsiniz? herkes karsisindakinden bahsetmis ama acaba oz elestiri yapiyor muyuz? ben mesela bu sekilde olmamak icin arkadaslarimi sadece uzgun ve sikintili donemim de degil her zaman aramaya bulusmaya ve vakit gecirmeye calisiyorum. mutluluklarina ortak olmaya cabaliyorum. bir ara hep streslerimden bahsettigimi farkettim, kimse bir sey demiyordu ama ruhlarini kesin emdim. farkindalik baska bir sey canim (gizlinot: swh)

7. Son entryye katılıyorum, çoğu zaman bizzat ben olabiliyorum bu ne yazık ki. Üstelik dertlerimi detaylıca anlatmayı (her şeyi gözümde daha bir somut hale getirip ağırlaştırdığından) genelde pek tercih etmediğim halde. Nasıl mı oluyor? Mesela ruh halimden dolayı sürekli kendimi gömmeye meyilli olabiliyorum, karşımdaki de beni sevdiğinden hayır öyle değilsin derken yoruluyor. Ya da pesimistliğim ruhlarını emiyor, kesin olmayacak, başaramayacağımlar havada uçuşuyor. Bu ve bunun gibi şeyler işte.

Benimle yüzeysel arkadaşlık en iyisi galiba, ipin ucu kaçınca olmuyor, bir şekilde karşımdakine rahatsızlık vermeyi başarıyormuşum gibi hissediyorum. En kötüsü de ben bile kendimi anlayamazken fazla beklentiye girip sonra da atarlanan sevgili gibi davranabilmem. Bu girdi bile ruhunuzu emdi di mi? Biliyordum.(gizlinot: swh)

8. 3 yılımı verdim kendisine. Bilerek isteyerek dinledim dertlerini çözüm üretmeye çalıştım. Sonunda kazık yiyip bitirdim arkadaşlığımızı. Öyle ah vah etmeyeceğim. Sonu belliydi çünkü bir taraf diğerinden çok verici durumdaysa o ilişkiden hayır gelmez. Tam aksine zarar gelir. 

O dönem onun problemleriyle uğraşmak kendiminkilerden kaçmamı sağladığı için iyi hissettiriyordu bana kendimi.

9. ben de bazen tam bir ruh emici gibi hissediyorum öyle zamanlarda bir derdim varsa biraz rahatlayıp olaya daha pozitif bakabilmeye basladıktan sonra gidip anlatıp akıl alıyorum.olumsuz düşünürken kim ne derse desin o fikri begenmeyip karsıdakinin de ruhunu sömürebiliyorum çünkü.ama sakin ve pozitif bi kafayla gidip derdinizi anlattıgınızda karsınızdaki insan da fikirleriyle size yardım etmiş hissedip mutlu ayrılıyor yanınızdan ve ruhu sömürülmemiş oluyor .

10. Hepimizin kötü zamanları olur. Bazen gerçekten sıkıntımız olur bazen sinirlerimiz bozuk olur herşey sıkıntı yaratır. Ne olursa olsun herkesin derdi kendince çok büyüktür ama bazı insanlar vardır ki ruhunu emer işte. Sürekli dert sürekli sorun sürekli mutsuzluk sürekli sıkıntı. Önce kendi dertlerini unutursun dinlersin konuşursun. Asla sonu gelmez. Seni fiziksel de beynen de uğraştırır, yorar. 

Peki sonunda nolur? Yakınlık derecene göre sabır seviyen de değişir. Bir süre sonra senin küçücük derdin varken onun büyük derdi batar sana. Gereksiz gelir her işi. Ya saygınlığını kaybeder ya da komple seni. Vicdan da yapmazsın bir süre sonra. Öyle bi bitiriş yani. 

Yormayın arkadaşlar insanı. Bezdirmeyin.