sevgiliden ayrılmak

1. Cok kotuyum sozluk napsam bilemedim

2. Resmen içimi dökmek için bu başlıkları kollar oldum.3 gün önce ayrıldım 2 yıldır sevgiliydik çok mutlu oldugum zamanlar da oldu ama malesef üzdüğü zamanlar daha fazlaydı kötü günler yaşadı desteğimi hiç çekmedim ancak zamanla bunu kullanır hale geldi bana kötü davranıp üste çıkmaya çalışıyordu yalanlar,bahaneler,nasılsa affeder rahatlığı falan zaten ben artık bıkmış haldeydim her gördüğümde kalbim çarparken,ilk günkü kadar heyecanlıyken en ufak kafamı bozduğunda gemileri yakmaya başladım.Beni bu hale o getirdi.Benim sevdiğim çocuktan beklediğim bunlar değildi bir ilişkiden beklentilerim de durmadan düzelir diye kendimi kandırdım o da beni düzelicem diye kandırdı ama düzelmiyor arkadaşlar düzelmiyormuş zaten o ilk tanıdığım gibi değilmiş hiçbir zaman,beni cepte olarak görünce özüne dönüvermiş..Bitti şuan canım yanmıyor birkaç gün sonra belki ağlamaktan öleceğim çünkü ben genelde sonradan ağlarım neyse işte belki arayacak o da ama bu sefer affetmeyeceğim.Benim de mutluluğum önemli artık kendimi de düşüneceğim.

3. sevgiliden ayrılmayı bile özledim resmen ya yalnızlığıma bak.keşke nickimi yalnızlady yapsaydım. neyse ya takmayın kafanıza her şey unutuluyo bu hayatta

4. Ctrl+shift+delete

5. İlk başta insanı ölmekten beter eden, aradan belli bir zaman geçtikten sonra istisnasız olarak her biri için "iyi ki ayrılmışız" dediğim eylem. Hiç mi "keşke ayrılmasaydık, çok iyi insandı" dediği biri olmaz insanın? Vallahi de billahi de yok (gizlinot: Hihi)

6. allah düşmanıma vermesin dediğim

ondan ayrıldığımda dünyam başıma yıkıldı. bir daha hiç göremeyecek o yumuşak tüylü ellerinden tutamayacağım sanıyordum.. kapımın önünde açmam için yalvarışı hala kulağımda..gece uyurken beni izleyip sonra da yatağıma kurulan o serseriyi çok özlüyorum..

gözü dışarıdaydı ama biliyordum. açık kapı baca görmesin hep gitmeye çalışırdı..artık kaç yedek hatunu varsa... kim onu benim kadar sevebilirdi ki? nitekim o gitmedi de... ben gittim..göbeğini..gıdısını o kadar çok özledim ki...ilişkimizi gözden geçiriyorum devam edeceğiz gibi sanki

arkadaşlar kedimden bahsediyorum üzgünüm trolllük için değil ondan başka hiç bir erkeğin aşkımı hak etmeyeceğini anladığım için bu kabulleniş ve iltifat

7. "olmuyo artık ayrılalım" mesajı ya da konuşması ile olan bir şey değilmiş ben bugün öğrendim.

yaklaşık bir ay oluyor o konuşmaları yapalı. yine de beraber yaptığımız poster duvarımda asılı, her gün görüyorum. beraber ona pembe, bana yeşil aldığımız ajandayı kullanıyorum. 2018 yılının ve her sayfasında bir anımız var. defter benim değil aslında, "bizim". ingiltereden getirdiği iki kazak, bir de toka. çocukken okuduğu en sevdiği kitabı getirmişti bir keresinde. benim için en özel hediyelerden biridir. bir kere buluştuğumuzda mango indirimi vardı, telefonda elbise bakıyordum(e ama mangonun mango olduğu zamanlar, 50-60 liraydı elbiseler) onunla ilgilenmiyorum diye almıştı telefonu elimden, sonra dersim vardı zaten. ben dersteyken almış evime kargolamış bir de. pek güzel modeller değildi ama severek giydim hep. "aşkom bayıldımmmmm" demiştim çünkü düşüncesi çok güzeldi.

bütün bu hediyeleri geri verdim bugün. filmlerde ayrılık sahnelerinde hep yağmur yağar ya, şaka gibi bugün de yağıyordu. daha da bi duygusallaştırdı beni. her zamanki buluşma yerimizde buluştuk. "merhaba, nasılsın?" dedi. yüzüne bakmadım. ağlamaktan korktum. ağlarsam yanlış anlar diye korktum. artık sevmiyorum onu çünkü. kızgınım sadece. onu hayatımda istemiyorum. onun anılarını da istemiyorum. verdim hepsini. "istemiyor musun artık?" dedi. hayır bile demedim sanırım, hayır anlamında başımı salladım. sesimin titremesinden korktum. konuşmak istediği çok belliydi ama beklersem ağlayacağımı biliyordum. görüşürüz bile demeden koşar adım uzaklaştım. halbuki iki gündür kendimi buna hazırlıyorum. "mesajlarını, bilgisayardaki sslerden oluşan klasörü bile sildim." diyecektim. "bir daha yollarımızın kesişmeyecek. son kez görüşüyoruz" diyecektim. kalbim güm güm atıyordu. uzaklaştıkça göz yaşlarım içime kaçtı. ağlamadım. tek bir damla göz yaşı dökmedim. "acaba mesaj atacak mı?" diye içim içimi yiyor aslında. ama instagramdan, twitterdan, whatsapptan engelledim.

sevgilimden geçen ay değil, bugün ayrıldım ben. bugün ayrıldık sevgilim. artık benim için sen herkes gibisin. birkaç gün daha ağlarım belki. ama illaki birgün adını andığımda göğsüm daralmayacak. gözlerim dolmayacak. belki kesişecek yollarımız yine, o zaman da sesim titremeyecek.

8. Baslik altindaki girdileri okuyunca sasip kaldim ve istemsizce guldum. Bu kadar arabesk dusunceler icine girmek, dunyanin en buyuk acisini yasiyormus gibi hissetmek kesinlikle hastalikli bir durum. Sevgiliden ayrilmayi bu kadar takinti haline getirmemek lazim, dunyanin en mukkemmel insaniyla birlikte degilmissiniz ki ayrilmissiniz. Su yazdiklariniz icin en gec 1-1,5 sene sonra ne kadar sacmalamisim diyeceksiniz. 

Tanim: Fazla abartilmamasi gereken olay.

9. vakti zamanında bu dünyada en en en çok sevdiğim insandan vazgeçmek zorunda kaldım. üç beş günümü ya da ayımı değil, tüm gençlik yıllarımı etkiledi bu olay.böyle bir şeyden sağ çıkınca, ondan sonra hayatıma giren diğer insanlardan (eğer işlerin yürümediğini düşünürsem) vazgeçmek sadece 1 günümü aldı. tuhaf bir his... bir yandan artık bir daha kimsenin seni o kadar yıkamayacağını bilmek özgür ve güçlü hissettiriyor, diğer yandan tekrar kimseyi o kadar sevemeyeceğini düşününce ümitsizliğe kapılıyor insan. ama ne olursa olsun eninde sonunda her şey geçiyor, geçecek ve sadece bunu bilmek bile güzel.

10. uzak mesafe ilişkisiyse önce insanı o kadar etkilemezmiş gibi görünen, sonra duygusal paylaşımların yoğunluğunu düşününce acıtan olay.

elbette dünyanın sonu değil. elbette ilişki sizin için doğru değilmiş ki ayrılmışsınız. fakat ayrılığın yasını tutmak da gerekli ve sağlıklıdır. yas dönemi bittikten sonra benliğinizi yenileyeceksinizdir çünkü. yine de hayatınız ayrılıktan ibaretmiş gibi kendinizi bırakmanız da gerekmez. bu süreçten kendinizi yine ancak siz çıkarabilirsiniz. bir de biz biz olalım, kimin hissini nasıl yaşadığı hakkında pek yorum yapmayalım lütfen.

ayrıca ayrılık sonrasında, ilişki toksik olsa da, güzel günlerinizi özleyebilirsiniz. bu suç değildir, gayet doğal bir durumdur. ilişkiyi bitirmenizin yanlış olduğunu göstermez. güzel günlerimizdeki mutluluğumuzu da özlüyoruz çünkü. ayrılığın yası da mutluluğu sıklıkla özletiyor.