... sevmiyorum çünkü

1. İstanbul’u sevmiyorum çünkü artık trafiğinden bunaldım. Günümün 3-4 saati yolda ve maksimum 10-12 kmyi gitmek için geçiyor. Kiralar çok pahalı, sebze-meyve çok pahalı, dışarı da oturmak çok pahalı kısaca nefes almak pahalı. Çok güzel imkanları var evet, ne ararsam bulurum ona da evet ama ne o imkanların hepsini değerlendirecek param kalıyor ne de aradığım bir şeye çok kolay ulaşabiliyorum. Malesef iş nedeniyle İstanbul’a bağlıyım. Cesaretimi toplayıp yeni bir iş kurmak için adım attığımda İstanbul’da olmamak dileğiyle...

2. İşimi sevmiyorum çünkü çalıştığım şirketin adına, büyüklüğüne, kurumsallığına kanıp çok büyük hayallerle girdim. İlk zamanlar çok güzel gelirken sonra durumun ne kadar farklı olduğunu gördüm. Yeni başladığınız için işini size atmaya çalışanlar, yerini sağlamlaştırdığı için istediği gibi konuşup hareket edenler, maaş yükseltmek için çok çirkinleşebilen insanlar var. Bir süredir yeni bir iş bakıyorum ama ”başvurunuz iletildi”den öteye geçemedim. Umarım bu girdiyi yakın zamanda mutlu olduğum bir yerde editleyebilirim.

3. günümüz şarkılarını sevmiyorum çünkü ne kulağa güzel geliyorlar ne de anlamları var...sadece dans etmek ve enerji atmak için dinlerim.

(gizlinot: az önce tek sözü pastayı paylaşmamaktan ibaret olan bir şarkı dinledim.)

4. istanbulu sevmemeye benden de bi artı 1.

üstelikte orda doğup 18yaşıma kadar orda büyümüş biri olarak istanbulu sevmiyorum. dahası ankarayı daha çok seviyorum. çünkü üniversiteyi kazanıp ankaraya geldim ve burda 5yıl okuduktan sonra geri döndüm baktım ki o ne boğucu bi havaymış ya. ankaralılar abartmıyormuş bunalıyorum yemin ederim. mezun olduktan sonra 3 yıl zor dayandım geri döndüm ankarama <3

gerçi ankarayı sevmem de caanım kampüsümün de etkisi büyük ama diğer yandan yine de anladım ki kaos ve karmaşa, o trafik, o nemli hava bana göre değil. çok fazla kırsalda da yapamam. burası benim için gayet iyi :)

5. Büyük ihtimalle kafama bolca eksi fırlatılacak ama Türkiye'yi sevmiyorum. Artık sevemiyorum, olmuyor.

empati nedir bilmeyen, anlayışsız, her gün mutlaka bir sorun yaşadığım insanlar görmekten bıktım. Ayrıca Fiyatlar artıyor ve daha kötüsü istanbul'da yaşıyorum. Alım gücü zayıfladıkça zayıflıyor, insanlar mutsuz. Ben de mutsuzum fakat o kadar negatif enerji var ki, bu durum daha kötüleşiyor. Sorunum Türkiye'den çok insanlarıyla aslında, çok sıkıldım gerçekten. Bu ülkede doğduğum ve Türk olduğum (gizlinot: Hatta bundan gayet mutluyum) için şikayetçi değilim. Fakat malum insanın döneminde olmak ve yukarıda saydığım nedenler beni çok soğuttu.

6. başlığı ...sevişmiyorum çünkü diye okuyup bir süre yazılan girdilere anlam veremedim.

7. Kendi kimliğini ve prestijini ne olursa olsun korumaya çalışıp ortalığı karıştırmaya çalışan insanları sevmiyorum çünkü zaten yeterince nefret ve pislik dolu bir dünyada yasadigimizi dusunuyorum.Kimse kimsenin eğlencesi,kuklası değil sonucta.

Kaostan beslenmeyi,kötülük yapana kötülük yapmayı ve bu gibi şeylerle eğlenmeyi bile bir yere kadar,bir sebebe kadar anlayabilirim.

Ama bu yapılıyorsa ve masum gibi davranıyorsa bu düpedüz ikiyuzluluktur ve bundan nefret ediyorum.

8. Hayatımı sevmiyorum çünkü istediğim hayatı yaşamaya çalışırken ailem tarafından kısıtlanıyorum.Özgür değilim.

9. kendimi sevmiyorum çünkü nerede duracağımı bilmiyorum. yaptığım hareketlerden hemen pişman oluyorum ve birine takılı kalıyorum. sürekli ya şöyle yapsaydım böyle olurdu şimdi diye düşünüyorum ve böyle düşünmekten kendimi alamıyorum. kendimi sevmiyorum çünkü hayatta hiçbir vasfım yok.

10. sosyalleşmeyi sevmiyorum çünkü yatmaya, uyumaya ve yatağıma aşığım.