çalışmayan, tek maaşla ev geçindiren süslüler eşlerinizin/ailenizin geliri ne kadar?

1. Her şey para değil ki ya. Yaşam standardın kocan sayesinde süper olsa bile, hiç ihtiyacın olmasa bile çalışmak lazım.

Ha onu geçtim hiçbir şeyin de garantisi yok ki. Eşler birbirine ne kötülükler ediyor herkes görüp duyuyordur eminim.

2. Ya elbetteki öyle. Soruda bahsettiğim hayat standartları yalnızca maddi standartlar değildi zaten, maddiyatın getirdiği özgürlük de var. Ben çalışmayan orta gelirli insanların motivasyonunu merak ediyorum

3. hamileyim. eşim istersen çalışma evde otur hiç problem değil diyor. işim bazı dönemlerde yoğun ve stresli oluyor. evlendiğimiz zamanda çalışmak zorunda değilsin diyordu. kendi evimiz ve arabamız var. borcumuz vs yok çok şükür. eşim 65bin maaş alıyor. bir sahil şehrinde yaşıyoruz. ama ona rağmen işten ayrılmayı düşünmüyorum. burada ona rağmen derken eşim mükemmel kazanıyor anlamında demiyorum kira vs derdimiz yok borcumuz yok vs yani çalışmasam çalışmam.

ama hayatımı yaşadığım bi standart var. kenara attığım param, önünü ardını düşünmeden aldıklarım, harcamalarım, gezmelerim, tatillerim var. yani kim ne derse desin tek maaşla iki maaş olarak yaşadığım hayat standardında yaşayamacağım. o yüzden bana evde oturup ben çalışmak istemiyorum yeaa demek şımarıkça geliyor. ha ne olurdu eşim çok çok daha büyük tutarlar kazanıyor olsaydı zengin olsaydı. bebeğim 2 3 yaşına gelene kadar çalışmazdım. kendim büyütürdüm bakardım ama sonra yine işe dönerdim. dünyanın bimbir türlü hali var. başımıza ne geleceğinin garantisi yok. kaldı ki o kadar üniversite, yl eğitimini evde oturup dizi izlemek için almadım. üretmek , çalışmak ve değer yaratmak bana iyi geliyor

4. Birebir aynı durumdayız ss, tek farkımız eşim 50 bin civarında kazanıyor. Tek maaşla aynı durumu sağlamamız imkansız +1111 

Acaba aynı durumda olmasa da ben çalışmak istemiyorum, alışverişi az yapsam da olur vs diyen var mı diye merak ediyorum

5. ben bu soruya ablam adına cevap vereceğim. çalışma konusundaki tüm fikirlerine haiz olduğum için.

şimdi ablamlar 2 (erkek) çocuklu ve tek maaşlı bir aile. eniştemin maaşı tahmini 40 bin tl civarıdır. ablam öğretmen çıkışlı ama çalışmıyor çocuklar doğduğundan beri. çocuklar ise biri ilkokulda diğeri ortaokulda. kirada oturuyorlar ve bir de cüzi bir kira gelirleri var.

ablam ben rahata alıştım çalışıp kendimi yoramam diyor. çocukların derslerini ben olmasam kim yaptıracak diyor. çalışırken yemek temizlik ile yorulamam o yüzden çalışmıyorum diyor.

ama (burası büyük harfler ile) cidden maddi sıkıntı çekiyorlar. çocukların eğitim öğretim masrafı ile kendi harcama giderleri birleşince çok zorlanıyorlar. çocukların yediklerini bile düşünüp çok yiyorlar mutfak masrafı çok oluyor diye dert yanıyor ablam. ve benim güzel güzide ablama en azından özel ders ver vs dediğimde yine ben rahata alıştım uğraşamam diyor. bir de üstüne gelen parayı hem eniştem hem ablam olduğu gibi harcama peşinde oldukları için, çünkü çocukların kursu için para aranırken gezmek, tatile gitmek, ablamın spor salonuna gitmesi, eniştemin marka kıyafetler giymesi kesinlikle taviz veremeyecekleri konulardan. sonra ne oluyor tabi, aman maaş yetişmiyor, aman zorlanıyoruz, aman yardım edin.

bu arada defalarca yardım ettik çocuklar söz konusu olunca. ama sağ olsunlar bizim verdiğimiz yaptığımız kadar parayı yine gözümüze soka soka başka şeylere harcadıkları için yardımı da kestik. bir de mesela ablam benden lüks giyinir. ben aylık 80 bin tl maaş gelirine sahibim. onun giydiği markalardan giyinmem. ama o alır. eniştem de parayı hep başkalarına kaptırma peşinde bir saftiriğin tekidir. öyle işte.

evli tek maaşlı ve çocuklu bir ailede kadın neden çalışmaz, motivasyonu nedir? ablam için budur. her gün komşularıyla kahve içip story paylaşmak kendi parasını kazanmaktan daha mühim.

ps: çocuklardan biri hasta oldu da yüklü para lazım, ablama sinirimi buraya döktüm. kusura bakmayın ss.

6. Ben çalışmıyorum. Önce yurt dışındaydık eşim 5 bin dolar alıyordı ve kira dahil hiçbir giderimiz yoktu. Elektirik, internet hepsini şirket karşılıyordu ben ise birşeyler satıyordum ve ayda bin dolar da ben kazanıyordum ama çalışmıyor sayıuorum kendimi. Düzenli bir gelir değil, evden yaptığım şeylerdi. Döndük ve yaşım da geçtiği için kurumsala 7 sene sonra dönmek çok zor geldi ve çalışmıyorum şuan. Eve giren para eşimin maaşi ve kira geliri ile birlikte 130 bin civarı. Çalışmayı düşünmüyorum eğer kendi işimi yapmazsam. Girip bir yerde çalışmak istemiyorum. Çalışmak zorunda da değilim. Ben çalışmak isteseydim ve maaşım yeterli olsaydı eşim de çalışmak zorunda değildi. Herkes çalışmalı düşüncesine katılmıyorum. Eğer yetmiyorsa ve yük tek kişideyse, o kişi de bundan şikayetçiyse elbette çalışılmalı, yük olmamalı tek kişiye ama böyle bir durum yoksa 3. Kişileri ilgilendirmeyen bir durum. Çalışmayan kadın kötüdür, cahildir yorumları da saçma geliyor. Bu süreçte yükseğimi yaptım, ilgilendiğim çok şey var, sanatla ilgileniyorum, gün içinde kendimi mutlu edecek şeyler yapıyorum, hayatımı mutsuz olduğum şeyleri yaparak geçirmek istemiyorum. Mutlu olacağım şeyden de para kazanma yolları arıyorum şuanda. Eşim işini severek yapıyor.

7. Teşekkür ederim cevaplarınız için

8. Ben doktorum eşim mühendis. Tusa çalışmak için istifa ettim ama tustan uzak kaldığım için en iyi ihtimalle 8-9 ayı bulacak tekrar çalışmaya başlamam. Eşim 5 bin dolar kazanıyor evimiz kira istanbulda. Harcamalar konusunda Çok sıkmıyoruz ama birikim de yapamıyoruz. 

9. Ben mi para gözüm acaba. Eşim ayda 150bin kazanıyordu ben yine de işi bırakırım diyemedim. Bırakabilirsin demesine rağmen. Fazla paradan kim ölmüş. Çatır çatır harcayabileceğim para. Şu anda eşim işsiz bu arada. İşten çıkartıldı birden kaç aydır iş bakıyor, evi ben geçindiriyorum, birikime dokundurtmam asla çünkü. Kenarda birkaç milyon dolarımız ve birkaç evimiz vs olsa belki çalışmazdım ama yine de kendi işimi kurardım galiba ya. Olmadı volunteer work falan yapardım.