1.
ben değilim:(
ben ordinary snow White'ım daha çok. böyle yedi tane oduna yemek yapan, çamaşır yıkayan, bi elma bile yemeyi beceremeyen aliexpressten alınma piremsesim.
bana paslanmadığı için şaşırmadım:(
2.
nene gibi konuşacağım ama şimdiki teenager'larda default geldiğini düşünmeye başladığım sendrom. gerek benden az büyük arkadaşlarımın ergen çocuklarından gerekse bizzat 18 yaşındaki kardeşimden (ve onun kar tanesi arkadaşlarından) gördüğüm kadarıyla hepsi pek özel, pek indigo, ama herşeyden öte çok ama çok entitled. böyle bir bıraksan hepsi dünyayı değiştirecek potansiyele sahipmiş de kıymetleri anlaşılmıyormuş gibi.
ben de en yakın zamanda yıllardır yakamı bırakmayan imposter syndrome'umu bununla değiştirmek istiyorum mümkünse. biz burada "yeterince iyi/zeki/yetenekli değilim, aha şimdi foyam meydana çıkacak" diye tırnaklarımızı kemirirken biricik kar tanecikleri gözlerini deviriyor. hepsine buradan "tekdirle uslanmayanın..." diyerek el sallıyorum.
27 mayıs 2017 00:25
27 mayıs 2017 00:26
3.
Genel itemleri derin pervazlı pencere (pervazına oturup dizlerini kadınlarına çekip başlarını cama yaslayabilmeleri için) ve kapağı suluboya bir dream cloud'dan oluşan kitaplardır(genelde sadece ilk on sayfası okunur).Fotoğraflarında asla kameraya bakmamalıdırlar ve gülmemelilerdir, çünkü gülmek için fazla narin, kamera için fazla zekidirler.
narcisse
spongey
asphyxia