srebrenitsa soykırımı

1. yugoslavya'nın dağılmasından sonra 11 temmuz 1995'de sırp ordusunun srebrenitsa harekatı sırasında birleşmiş milletler gözetiminde 8372 boşnak'ı katlettiği soykırım.

yugoslavya'nın çöküşünden sonra sırp ordusunun işgalleri üzerine birleşmiş milletler srebrenitsa'yı güvenli bölge ilan etti ve kentin 24 bin olan nüfusu 64 bine çıkarak bir toplama kampına dönüştürüldü. sırpların saldırıları devam ederken güvenlik gerekçesiyle birleşmiş milletler buradaki boşnakların ellerindeki silahları topladı ve taleplere rağmen geri vermedi.

şehrin güvenliğinden sorumlu olan hollandalı askerler, bir gece yarısı komutanları Thom Karremans'dan gelen emirle şehri sırplara teslim ettiler. ellerinden silahları alınmış ve bir şehirde toplanmış olan bosnalı müslümanlara yönelik katliam 5 gün sürdü ve toplamda 8372 erkek, kadın ve çocuk öldürüldü.

katliamla ilgili en fazla hatırlanan şey ise sistematik tecavüzün gerçekleştirilmiş olması. sırp askerleri tarafından birçok bosnalı kadın tecavüze uğradı ve tecavüzden sonra ya öldürüldüler yada kendileri intihar ettiler. kadınların bir kısmı ise tecavüze uğradıktan sonra kampa alınarak bebeklerini doğurmak zorunda bırakıldılar.

katliam II. Dünya Savaşı'ndan bu yana Avrupa'da gerçekleşmiş en büyük soykırımdır ve avrupa'da hukuksal olarak belgelenmiş ilk soykırımdır. öldürülenler arasında kadın ve küçük çocukların olduğu belgelerle kanıtlanmış ve tanınmıştır.

Lahey Adalet Divanı soykırım olduğunu kabul etti ancak soykırımı yapan sırbistan'ı sorumlu tutmadı.

5 üst düzey subay ve siyasetçi soykırımından sorumlu tutuldu:

Momčilo Krajišnik'a 27 yıl ceza verildi ve daha sonra 20 yıla düşürüldü.

Bilyana Plavsiç 11 yıl ceza aldı cezasının üçte ikisini tamamlayıp serbest bırakıldı.

Ratko Mladić 1995'deki soykırımdan dolayı ancak 2011'de tutuklandı.

Zdravko Tolimir 1995'deki soykırımdan dolayı 2007'de tutuklandı ve bu sene hapishanede öldü.

Radovan Karadžić "bosna kasabı" 2008'de tutuklandı ve nihayet bugün soykırım başta olmak üzere 11 suçtan 40 yıl hapse mahkum edildi.

1995 gibi çok yakın bir tarihte, birleşmiş milletlerin kontrolünde, şehre ülke topraklarına katmak için bile değil direk soykırım için girilmesine rağmen ve 2. dünya savaşından sonra yapılan en büyük katliam olmasına rağmen bugün kimse adını anmıyor, takip etmiyor, her yıl anma düzenlenip sırplara küfür edilmiyor. her yıl soykırımın yıl dönümünde ne amerika'da ne avrupa'da siyasi figürler çıkıp hatırlatmıyor, new york sokaklarında anılmıyor. talk show sunucuları çıkıp belgeselini çekmiyor. soykırımı yapan ülke bundan sorumlu tutulmuyor, bir özür beklenmiyor ve soykırımda en büyük payı olan ve ülkesinde kahraman olarak görülen radovan karadzic bugün nihayet soykırımdan dolayı kesin olarak ceza almasına rağmen dünyada bir haber değeri görmüyor.

ukte sahibi (yazar: michonne )

2. tüm dünyanın gözü önünde, avrupanın ortasında, barış kuvvetlerini baş ucunda yaşanan katliam.annem babam neredeyse hiç hatırlamıyor çok fazla konuşulmadı o günlerde sonradan fark ettik ya da ettirildik çok geçti diyorlar. mladiç katliamdan bir gün önce sırplara bayram hediyesi olarak türklerden intikam alacağını söylüyor.

srebrenitsa'da barış güçleri bulunduğu için köyde bulunanlar güvende hissediyor ve uyuyorlardı,ellerindeki tüm silahları barış güçlerine teslim etmişlerdi,mladiçin ordusu hiçbir direnmeyle karşılaşmadan sabaha kadar tüm köyü yok etti.ertesi sabahsa hollanda barış gücü köye girdi.diyorlar ki emri veren hollandalı komutanla mladiç anlamıştı.bosnalıları miladiçe bilerek teslim etti.

katliam soykırım olarak adlandırıldı ancak sırbistan (gizlinot: yeni bir devlet olarak) sorumlu tutulmadı.sadece o dönem görevde olan komutanlar savaş suçlusu olarak arandı kimi yakalandı kimi kaçtı kimi yıllar sonra bulundu.bugünlerde suçlulardan biri olan karadzic(BOSNA KASABI-70yaşında) savaş suçlusu olarak yargılandı ve 40yıl ceza verildi.bu adil değil bence.ancak srebrenitsa için yapabileceğimiz bir şey yok belki bundan sonraki katliamlara sessiz kalmamayı öğreniriz.ya da uzaktan üzülmeye devam ederiz sıra bize gelene kadar.

3. "Çocukları küçük kurşunla öldürürler, değil mi anne?"

4. bugün elim kaç kez geldi gitti şu başlığa. benle alakasını sıralayacağım. dedem sarajevo doğumlu, eğitim için türkiyeye gelmiş bir boşnak. dedemin bir de ikiz kız kardeşi var. kendisi evlenip mostar'a taşınıyor ve yugoslavya'da kalmaya devam ediyor. ta ki yugoslav iç savaşı başlayana kadar. sonra dedem binbir güçlükle, ısrarla kendisini aldırıyor buralara. iki erkek evladını yanında getiremiyor ve bir yıl sonra 93 yılında göğüs kanserine yakalanıyor.sonrasını görecek kadar yaşayamıyor malesef. dedem iki yeğeninden birinden silahlı mücadeleye girenden 93 yılının sonunda haber alamamaya başlıyor. diğer yeğenine ise ne olduğunu hiç bilmiyor. haberler 94 yılının mart'ında kesiliyor. senelerini onları aramaya, bulmaya varsa bir mezarı olsun arzusuyla geçiriyor dedem. her gün ağlıyor, her gün özlem çekiyor. bense bugün uzun bir aradan sonra ilk defa uzun uzun ağladım bugün bu konuya, dedemin dna'ları şu an orada. toplu mezar bulunduğu haberlerini gördükçe dedem umutlanıyor, olur da dna eşlemesi olur da bir fatiha okuyacak mezar bulabilir belki yeğenlerine diye, biraz olsun içini ferahlatmak için kardeşine olan sözünü tutabilmek için. hayat bazen çok anlamsız, çok boş geliyor böyle anlarda. bunlara sebep olandır, işte bu soykırım. budur yani bu kadar.

5. uluslararası adalet divanı tarafından 2007 yılında ancak soykırım olarak kabul edilmesinin ardından, bu yıl da 127 kişinin kimlikleri tespit edilerek potacari' de cenazeleri defnedilmis tarihin en büyük insanlık ayıplarindan.son verilere göre 1372 kişinin hala izine rastlanmamış.

bu arada srebranitsa tasarısı olarak geçen ve 11 temmuz un soykırımi anma günü olarak anılmasini da öngören tasarı halihazırda sırbistan meclisine sunulmuş halde. amaç adaletin sağlanması, cinsel saldırı mağdurlarının topluma kazandırılması ve yakınlarına destek verilmesiymis e bu da büyük bir adım onlar için.

6. Konuyla ilgili binlerce kadının hikayesinden esinlenilerek sadece bir kadının ki anlatılan, Sinan Akyüz'ün yazmış olduğu İncir Kuşları'nı okumanız şiddetle tavsiye edilir süslüler. Not: peçetesiz asla!