1. Thanatos Yunan mitolojisi'nde "ölüm"ün tecessümü, vücut bulmuş haliydi. Roma mitolojisindeki dengi Mors'tur.
Gece tanrıçası Nyks "Nyx", gece, kendi başına Hypnos uyku ve Thanatos ölüm tanrılarını doğurmuştur. Thanatos, Hypnos ile birlikte yeraltındaki ölüler ülkesinin en derin yeri olan Tartaros'ta oturur. Thanatos efsanelerde küçük bir yere sahiptir. Erken dönemlerde güçlü bir figür olarak tasvir edilir ve gelişi acı ve keder getirirken; daha sonraki dönemlerde Elysium (cennet) fikri olgunlaşınca yakışıklı bir genç adam olarak tasvir edilmiştir.
İnsandaki tüm yıkıcı, öldürücü dürtüleri temsil eden Thanatos, yapıcılığı, yaratıcılığı ve sevgiyi temsil eden Eros'un tamamen karşıtıdır
Ölüm itkisi, (Almanca Todestrieb, Fransızca pulsion de mort, İngilizce death drive) Sigmund Freud'a göre bireyde varlığını sürdüren kendini yok etme ve anorganik duruma dönme eğilimi, isteği.
Kavram, Almanca ölüm (Tod) ve itki (Trieb) kelimelerinin birleştirilmesiyle oluşturulmuştur. Kelimenin ölüm içgüdüsü olarak çevrilmesi aslında yanlış anlaşılmasına sebep olur zira içgüdüler tanım gereği yaşama yöneliktir.
Saldırganlık, ölüm itkisinin ikincil olarak dışa yönelmiş biçimidir. Ölüm itkisi, Freud tarafından 1920 yılında yaşam içgüdüsüne karşıt olarak ortaya atılmıştır. Böylece eski bensel içgüdüler-yaşam içgüdüsü kuramı yerini ikili bir kurama bırakmıştır. Yaşam içgüdüsü (Eros) ve ölüm itkisi (Thanatos) normalde denge durumunda bir arada varlığını sürdürür. Ancak sadizm ya da melankoliklerin öz cezalandırıcı eğilimlerinde olduğu gibi sanrısal durumlarda bu birlik bozulup dağılır.
kaynak: vikipedi
uraharakisuke