1. pek çok kozmetiğin ve kremin ambalaj şekli. alüminyum gibi olanları sonundan başlayıp kullandığınızda dibine kadar hemen hemen ürünün tamamını kullanırsınız. ancak, plastik olanları ev ekonomisi açısından tam bir savurganlık örneğidir. üstelik bunu bilmeden yaparız.
plastik tüpler alüminyum olanlara göre sıkış(tır)ma özelliği olmadığından paket içinde kalan ürünü aşağı/kapağa doğru itmezler. bu nedenle de kullanmaya başladıktan bir süre sonra içinden havayla beraber hiçbir krem/fondöten/lipstick/diş macunu çıkmayan bir boş ambalaj kalır elimizde. yani ürün bittiği için atabiliriz artık. oysa bu ambalajı kazara açacak olsanız içinde henüz kullanılmamış yaklaşık 1/3 (bazen 1/2 bile olabiliyor) oranında ürün kaldığını göreceksiniz.
malzemeler ambalajın kenarlarına tutunur ve aşağıya akmayıp tüpün ağzından gelmemekte inat eder. bunu keşfettiğimden beri, özellikle kimi zaman pek de ucuz olmayan güneş kremlerini, yüz kremlerini öylece çöpe attığım aklma gelice bi sıkıntı basıyor içimi.
ihtiyacımız olan malzemeler: güzelce dezenfekte edilmiş (sabunlu suyla yıkanıp alkolle silinmiş) makas, çay kaşığı (plastik spatula da olabilir) ve boş bir krem kavanozu. yapılması gereken ise: makasla tüpü kesip ambalaj içindeki kremi kaşıkla çabuk çabuk (havayla teması minimumda tutmak için) krem kabına aktarmak ve kavanozun ağını sıkıca kapatmak.
tüp ambalaj kozmetik alanında çok kullanılan bir ambalaj türü; ancak ben bu bahsettiğim şeyi sadece kremler ve yüz maskeleri için uyguluyorum. en azından verdiğim paranın bir kısmını çöpe atmamış oluyorum.
in pyjamas
isabel