türkiye'de eğitim sistemi

1. Avrupa' da başarısız olan ne kadar sistem varsa bize de uygulanan sistemdir.

Öğrenciler, öğretmenler; hepimiz denek gibiyiz. Yıllardır beynimiz hoşafa döndü. Hiçbir zaman hiçbir sisteme tam anlamıyla alışamadık. Fırsat yok ki alışalım.

Türkiye' de bu zamana kadar yapılmış tek güzel şey var o da köy enstitüleri. İnsanı gerçekten geliştiren, sosyalleştiren, çoklu zeka kuramını böylesine merkeze almış başka bir sistem yok, bu gidişle olmayacak da. Hasan ali Yücel' e selam olsun.

Ukte: (yazar: yarisigece)

2. uygulanan herhangi bir sistemden olumlu - olumsuz herhangi bir dönüt almadan yeni bir sisteme geçilmesi ile ünlüdür. akp kurmaylarının bakan değişimi gibi son 11 yılda 13 kere sınav sistemi değişti mesela.

3. öğrencilerin yarış atı , eğitimcilerin de mecburen kobay olmak zorunda kaldığı habire yap- boz şeklinde ilerleyen ama uzun vadede hiçbir işe yaramayan sistem.

ilkokul birinci sınıfta parmak kasları yeni yeni gelişen, kalem tutmaya ancak alışmış daha a yı b yi yeni öğrenen çocuklara el yazısı öğretmeye çalışırsınız ilk olarak mesela.

daha sonrasında bir şekilde yıllarca gerekli gereksiz her şeyi öğrenen, ama hala ileride hangi alanda eğitim almak , ne olmak istediğine karar verememiş , ilgi alanlarını dahası kendini tanımadan tercih yapmak zorunda bırakılan gençler elde edersiniz.

en fenası okul bitse de hala bir türkiye gerçeği olan sınavlar cennetine öyle kolay kolay veda edemezsiniz. her şeyin ucu bu ülkede sınavdan geçer , kurtuluş yok gibi bir şey yani. üstelik mezun olsanız dahi durum aynı.

eğitimini aldığınız işi , yani mesleğini yapabilen gruptansanız bilin ki şanslısınız. en basit anlamda onu yapabilmek için yıllarca çeşitli sınavlara girip çıkan kişi sayısı ne yazık ki hiç de az değil.

kısaca türkiye'de eğitim sistemi eşittir sınav o da eşittir bu saçmalıkların etrafında her geçen yıl bir yana savrulan , bazen de öğrenciliği çoktan bitse de hala sınavlar sayesinde buna devam eden öğrenciler.

4. din kültürü ve ahlak bilgisi adı altında öğrencilere lise sona kadar zorunlu sünni eğitimi veren sistemdir. diğer dinlere ait tek bilgi öğretmenin derste diğer dinleri yerden yere vurmasıdır. sen hepsini öğret, yorumu biz yapalım bir zahmet. öğrenciyi koyun gibi istediğin yere gütmenin ne anlamı var?

milli güvenlik dersine giren asker, her ders "kürt diye bir millet yok yaauuuvv, baksana farklı yerdeki kürtler birbirlerini anlamıyo, gendi dilleri değil onların, uydurma dil bu, hep ameriganın oyunu bunlar" muhabbeti yapan eniştedir adeta.

tarih dersinde öğretilen türk tarihi ile kendi okuduğunuz kaynakları karşılaştırsanız uçurum bulma ihtimaliniz vardır. en güldüğüm şey ise türklerin de zamanında tek tanrıya (gök tanrı güya) inandığının ve o yüzden müslümanlığa kolay geçtiğinin söylendiği kısımlardı. yalanlar, yalanlar, yalanlar. türklere şamanizme inanıyor denilirdi ama onun şamanizm değil tengricilik olduğunu öğretmezlerdi. daha da sayarım ancak çok sinirleniyorum.

şarlatanlıktır.

5. Bir başlarsak susamayız...

6. isveç ile aynı yaş senesinde öğrencilere ingilizce eğitimi vermeye başlayan ancak 10 senenin sonunda isveç'in %30'u kadar bile başarı sağlayamayan bir sistemdir.

her 4 senede bir kökten değişir, bilim o kadar ilerlemesine rağmen kitaptaki bilgiler 10 sene öncesine aittir. liselerde her sene değişen öğretmenler bir kenara okumanın öğretildiği 1.sınıfta bile 1 sene içinde 4 sınıf öğretmenin değiştiği bir sistemdir.

resim, müzik ve beden eğitimi gibi yeteneğe bağlı seçimlik dersleri öğrencilere seçtirmeyen ve yeteneği olmadığı için öğrenciye düşük veren bir sistemdir.

tüm her şey bir yana bence bu eğitim sistemi en çok ingilizce ve tarih de çakılıyor. tarih zaten başa gelene göre kitaplarda şekilleniyor da şu "türkler zaten göktanrı inancına inanıyordu, o da zaten aynı islama benziyordu şıp diye kabile kabile müslüman oldular" goygoyu resmen bir ulusu aldatmak. hiçbir yerde talkan katliamını görmediğim gibi hiçbir tarih hocasının da bahsettiğini duymadım. bir millet kendini ancak bu kadar aptal yerine koyabilir.

eğitim sistemi zaten kötü ancak eleştirdiğim bir nokta da bazı eğitimciler. en basitinden arkadaşımın ablası ingilizce öğretmeni ancak kendisi ingilizce konuşamıyor, pek anlamıyor da sadece grameri biliyor ve eğitim veriyor.

edebiyat öğretmenliği okuyan bazı arkadaşlarım kitap okumaktan nefret ediyor, bazıları dünya edebiyatı nedir bilmiyor ve bazıları sadece popüler kitapları okuyor, klasiklerden sıkılıyor. türkçe öğretmenliği okuyan tanıdığım türkçe'den nefret ediyor, konuşmaya tahammülü yok. sosyal bilgiler okuyan tanıdığım çocukları sevmiyor, kendi yeğenine bile katlanamıyor.

işte bu "öğretmenlik rahat meslek, devlete kapağı attın mı gerisi tamam" düşüncesinin ürünü. bu insanlara bilimde, sanatta, alanlarında çalışacak iş alanı yaratmayıp görsel sanatlar okuyan adamı mecburen geçim için öğretmenliğe sürüklemenin ürünü.

işte tüm bunlar yüzünden çocukluktan beri beyaz önlükte gezen, en sevdiği oyun öğretmencilik olan, arkadaşlarına ders anlatmayı, okulu seven öğretmen adayları geride kalıyor, hayalinden vazgeçiyor. sonuç olarak ne öğretmen olmak isteyen mutlu, ne olmak istemeyip mecburen yapan.

sınav sistemi, o, bu, şu değil bence en önemli olan işini seven eğitimci. bu sistem en başta bunu başarmalıydı.

7. Yıllar ilerledikçe nazarımda iyiye giden sistemdir.

Öğrenciyi merkeze alma yaklaşımına gıdım gıdım da olsa alışılıyor. Stajyer öğretmenlik, alan bilgisi testi, 4+4+4, teog, lys, lisenin dört yıl olması, tüm okulların anadolu lisedi yapılması gibi gibi gibi. Hala kötü, eskiden daha kötüydü. Düzeleceğine dair umut veren gelişmeler bunlar.

Eğitim asla tarafsız olmaz. Olmalı ama olamaz. Türk eğitim sisteminin militarist yaklaşımından zamanında ne kadar nefret ettiysem, şimdiki halinden de o kadar nefret ediyorum. Eğitimin başarılı olabilmesi için okullarda kesinlikle seküler eğitim verilmesi taraftarıyım. Gelgelelim bugün matematik dersi bir evliya bir evliya daha iki evliya eder tadında işleniyor. Abdurrahman plays computer games, mesela. Diğer alanlarda işleyiş nasıldır bilmiyorum. Kendi branşımla alakalı sen dindar nesil yetiştirirken ingilizceyi de türk kültürüyle veremezsin. (Gbkz: İyi de o işler öyle olmuyo işte)

Tabii sistem tamamiyle mükemmelleşse bile, bunu yönetecek organize edecek eğitimcilere ihtiyaç var. Yukarda bahsedildiği gibi gerçekten çok yetersiz kişiler de öğretmen olabiliyor. Bi şekilde görev almış olsalar bile, mesleğe devam ediyor olmaları denetim eksikliğidir.

Ha bir de şu var. Dört bin öğretmenle bi mahallede yaşıyorum. Fakültenin etrafında esnaf sayısından çok torbacı var. Kafası temiz kaç kişi çıkar burdan bilemiyorum. Çocuklarımızı yetiştirecekler !

8. Hiç de iyiye gittiği falan yok. Düz liseler anadolu lisesi oldu diyorsunuz iyi hoş da normal kapasitesi olan bir öğrenci hangi okula gidecek ? Eskiden ya düz liseye gider ya da meslek lisesine giderdi. Ama şimdi meslek lisesinde puanlar yükseldi. Ve tek seçenek kaldı, o da imam hatip liseleri. Bizim oturduğumuz yerde bir çocuk var. Puan yetmeyince otomatik imam hatibe kaydolmuş ve çocuk 3 ay okuyup okulu bıraktı. O çocuğun suçu ne ? Hee bi de başka bir olay var; imam hatip lisesini de istemezsen özele gidiyorsun. 7 binden başlıyo en kıytırık dersane çakması okullar. Parası olmayan okumasın mı bu ülkede ? Biri bu ülkeye beddua mı etti her konuda vasatız, ayağımız boktan çıkmıyo vallahi.

9. Teoride her şey planlanmış, iyi bir plan olmasa da bir planlama var. pratikte tam bir kaos.

Çok fazla başlık açılabilir eğitim sisteminin arızaları üzerine ama ben küçük bir anımı anlatıcam.

Geçen yil ilk kez okul deneyimi dersi adı altında okula gittik.

4. sınıflara girdim o kadar düzensiz o kadar karmaşıktı anlatamam teneffüste sınıfın öğretmeniyle konuştum.

-Hocam sınıf çok düzensiz değil mi? yani biri soru çözmek icin tahtaya kalkıyor öbürü daha soruyu anlamamış.

-4+4+4 sisteminin ilk öğrencileri bunlar. sistemle böyle oldu o soruları çözen çocuklar genelde 11 yaşında olanlar ufak tefek olanlarda 9 yaşında. Biri anlıyor öbürü yaşından dolayi geri kalıyor.

- neden farklı yaş grupları ayni sınıfta? yaş gruplarına göre şubeler düzenlenseydi.

-sene başında veliler istemedi orta okula başladıklarında aynı sınıfta kendinden büyüklerle iletişim kuramazlar diye karma sınıflar yapıldı. Sonuçta böyle oldu.

(gizlinot: Yazılacak onlarca paragraf var ama bu bile yetti bana )

10. Olmayan sistem. Çocuk yaştaki o sünger gibi ne verseniz her türlü bilgiyi emecek beyinlere, sadece ders ve tonlarca gereksiz ödev yüklemeyle başarıya yönelik ya da hayata karşı hazırlamanın olmadığı sistem. Sadece ders ve ödevle olmaz, her çocuk farklı bir birey ve farklı yetenekleri var. Kabiliyete göre yönlendirme yok, her çocuğa aynı bilgileri yükleyerek tekdüze kişilikler yaratmayı amaçlamaktan başka bir işe yaramıyor. Daha farklı alanları öğrenip araştırmalarına, genel kültürlerini geliştirmelerine ne müsaade ne de imkan var. Eğer ebeveynler bilinçli bir şekilde davranıp çocuklarının ufkunu açarsa ne alâ. Yoksa bu boş sisteme küçük bir cevheri ölümüne kanalize etmeye çalışılırsa, geleceğimizden korkunuz derim.