vazgeçmek

1. Kendi hakkı saydığı bir şeyi artık istemez olmak.

Eskiden beri yapmakta olduğu bir şeyi artık yapmaz olmak.

Niyetten veya karardan dönmek, caymak.

Evet yukarıdaki tanımı sırf aşağıda anlatacağım hüzünlü aşk hikayeme hızlıca geçebilmek için baştan savma yaptım.

buyrun size benim bedbaht vazgeçiş hikayem.

ama baştan peşin peşin uyarımı yapayım, çünkü burası süslü sözlük, "bedbaht" "hüzünlü" gibi tabirler kullanmamın sebebi tamamen goygoy. zaten yazının devamını okuyan insanlar anlayacaktır da, burda ironinin köyüne uğramamış insanlar da mevcut olduğundan her şeyin açıklamasını yapıyoruz.

yazının devamında hiç bi şekilde açıklama olmayacak.

isteyen istediği geyiği, istediği şekilde ciddiye alabilir.

çünkü biz ironiden anlamayan nesile de aşinayız yani, no prob.

2 kere ekildim sevgili süslüler.

örneğin 10 kere konuşulduysa 7'sinde ilk olarak ben yazdım.

geldim umutlandım, gittim sevindim, "galiba çıkıyoz yeaa" dedim, soyadını adımın önüne getirdim, instagramda "cicigelin" "perimasali" ekolünden gelinlikli, kocişkolu hesapları takip ettim (tabii ki bunu fake adresten yaptım), ailesini, yedi ceddini, anasını doğumda hastaneye götüren taksiciye kadar herkesi stalkladım, ama kopuktu kopuktu zincir, olduramadım.

vazgeçtim !

1. ekilişim gerçekten çok acıklıydı !

şimdi tek tek isim vermeyeyim ama özellikle (yazar: zedcezir) 'in gazıyla sohbet etmeye başladım beyfendiyle.

yukarıda da belirttiğim gibi ite ite, mesaj kasarak muhabbet kuruyorum.

"görüşelim" diyor, "pakize bak lafta kalmasın ama !" diyor (benim adım pakizeymiş meğersem)

(gizlinot: değil) (gizlinot: swh)

ben de "oluuurrr" diyorum cilveli cilveli.

"ooo balık ağa düştü" diye seviniyoruz.

kızlar "beline kuvvet kankiiee" muhabbeti yapıyorlar.

allahım nasıl mutluyum (gizlinot: asgakshdaskhd)

yer-zaman konuşulmadığı için futbol maçları üzerinden yalandan iddiaya giriyorum. tabii ki benim takımım yeniliyor. "ooo tamam date garantileniyor" diyoruz, adam bir daha aramıyor.

ben de artık mesaj atmaktan folloş olmuş telefonuma dokunmayıp irtibata geçmiyorum tabii.

çünkü benim telefonumun da bi gururu var !

2 bin lira para vermişim ben o alete neticede.

2.ekişilimde beyfendi kendi geliyor.

neden ?

çünkü artık kendisine mesaj atılmadığı için egosu zedeleniyor lord'umuzun.

bi tane çirkin bi köpekle fotoğraf çekmiş, bana yolluyor ve diyor ki "pakize bizi pikniğe götürsene"

ben nasıl köpek severim ama bu köpek cidden çirkin be kardeşim.

hani şu fareye benzeyen cins köpek varya, kaknem bi şey, heh ondan !

ben ne cevap veriyorum ?

"ayyy ne kadaaaggr tatlı bi şey o yhaaa! tamam yhaa oluuuuurrrr tabiiii kiiee kipskipskips"

allahım ben bu kafayla neden yani ?

acemilik eserinim resmen ya !

ertesi gün için sözleşiyoruz ama saati yarın konuşuruz diyoruz.

ben sabah erkenden uyanıyorum.

babam da o gün lahmacun almış, sırf buluşacağız diye yemiyorum.

koştura koştura dip boyamı yaptırıyorum ki dip boyası gelmiş gülistan muamelesi görmeyeyim.

manikür yapıyorum, oje sürüyorum.

sonra nerde kullanmaya kıyamadığım high-end ürün varsa onlarla makyajımı yapıyorum, kıllarımı alıyorum, efendime söyleyeyim vayesel kokular mı dersin, "hayatımın ürünü" allıklar mı...

artık en son abiye nişanlığımı da giyip bekliyorum (gizlinot: swh) ve o ne yapıyor ?

aramıyor !

gidiyorum o sinirle evdeki bütün lahmacunları yiyorum,tabii ben anında şişmeyeyim mi, üzerimdeki abiye patlamasın mı, makyajım dağılmasın mı, ruj gözüme gelir, far kulağıma, kaş kalemi saç diplerime derken "yeteeeeer" diyorum ! ben artık bu insanla konuşmayacağım !

hayır insan arar da "gelemiyorum, silikonum patladı" der lan !

bi açıklama yapar !

"hollandadan ex aşkım marcus geldi, kusura bakma bugünkü buluşmaya iştirak edemeyeceğim" der !

bi şey der yani !

taştan ses geliyor, ondan yok !

ben bunun numarasını sildim tabii.

whatsapp'ta last seen bakmaktan marula dönen beynimi bir süre dinlendirdim.

o dönem takriben 3 kg kadar aldım ve en kötüsü de o kiloları hala veremedim !

aradan 3 hafta geçti, bu mesaj attı bana !

yahu tam kurtuluyorum, geri geliyor.

tam besili heidi kıvamında yaşamaya alışıyorum mesaj atıyor !

dedi ki "pakizeciğim bla bla bla. bi yer biliyorum bla bla bla velhasıl kelam yarın gidelim mi ?"

bu arada adım pakize değil ya hu.

sosyetik bir isme sahibim.

"lara" "su"cinsinden.

tamam o kadar değil de, yani "pakize" de değil !

ay yine konu dağılıyor.

heh.

yine beni davet ediyor bir yerlere...

ya ben şimdi buna trip atsam, tepki göstersem "ay beni ne kadar ciddiye almış" diyecek, "demek ki aramamı beklemiş" diyecek...

ben de hemen pratik bir şekilde "ben oraya daha önce gitmiştim ama olur yani. sonra konuşuruz şimdi meşgulüm" diyor, mevzuyu kestirip atıyorum.

ertesi gün için en ufak bir hazırlık yapmadığım gibi, eşşek gibi de yemek yiyorum.

hani göbeğim çıkacak, dip boyam gelmiş, cildim harita gibi olmuş umrumda değil ! nasıl olsa aramayacak kafasındayım.

bu arıyor mu beni ?

allahım gerçekten neden ?

neyse o kısa sürede olabildiğim en iyi forma girip, buluşuyorum.

adeta bir prenses muamelesi görüyorum. iltifatlar, kurlar, göz süzmeler, gerdan kırmalar.

yüklü de bir hesap ödüyor, eve bırakıyor ve "oldu bu iş" diye ben uçuşlara geçiyorum.

1 hafta aramıyor !

arkadaş ne dengesizmişsin ya !

tabii ben de akıllandım ya, ben de aramıyorum.

ya bi de zaten bu bir ilkti benim hayatımda. ilk defa birinin üzerine bu kadar düştüm falan, acemilikte en üst leveldayım.

1 hafta daha geçiyor yine arıyor.

yine bir buluşma fikri atıyor ortaya.

ben zaten bu yeterince uzun olan entry'i daha fazla sündürmemek için şu noktada atlayarak anlatıyorum ki, toplamda tam tamına 3 başarılı buluşma gerçekleşiyor.

sonuncusu ise 1 ay önce oldu ve beni o arada 1 kere aradı.

(link: https://youtu.be/UbcCaqH6l0E vazgeçtim arkadaş !)

yeter bu neymiş ya !?

(bkz: terazi burcu erkeği) çekilecek dert değilmiş ya ! dengesizlikten yörüngesi şaşmış !

iyi ki o çirkin köpekli buluşmada beni aramadı. bütün hıncımı köpekcağızın tipsizliğinden çıkarırdım !

hayır bir de buluşmalarda nasıl ümit vermeler, nasıl king, anlatamam !

eah yeter be !

başlarım keyfine yani.

gevrek bir oğlanın 3 hafta, 1 ay telefonunu bekleyecek kadar uzun mu hayat ?

kendi kendime söz verdim ve yaklaşık 1 hafta önce tamamen vazgeçtim.

o sözü verdiğim gece bu sözlükte "vazgeçmek" başlığını aramıştım ve yoktu.

o yüzden buraya kendi acıklı hikayemi yazmak istedim.

girdinin başında da açıklama yapmayacağım dedim ama kelime aralarında yine açıklamalar yaptım.

neyse.

adım pakize değil.

2. her ne için olursa olsun şansını denedikten sonra olmuyorsa verilmiş en doğru karardır. (gizlinot: verilmiş sadakan varmış hadiyandan o nasıl bir piskopat insan modeli ya okurken içim daraldı ) ben ilişki olarak ilk vazgeçişimden sonra hep şunu söylerim " hayata bir kere geliyorum ve bu şansı başkalarının peşinden koşarak ah vah ederek kaybetmeye niyetli değilim" eğer böyle bakmazsam üzülen ve geriye baktığında koca bir boşluk gören ben olacağımı çok iyi biliyorum ve bu düşünce o ilk anki aşk şapşallığını üstümden atarak boş hayallerin peşinden gitmemi engelliyor.

3. zor bir karardır bazen sonrası çok daha iyi olur.

4. benim için, bir ürünü (gizlinot: ki bu genelde çantadır) beğenip fakat fiyatını beğenmeyip indirimi beklemek, indirime kadar kafayı o şeye takmak, sitesinden sık sık stokta mı, indirime girmiş mi diye kontrol etmek, sonrasında indirime girince 'yok ya içime sinmedi' deyip almamaktır.

5. Ben burcumun özelliğinden midir deli gibi bağlanışımdan mıdır her şeyi göze alacak kadar çok sevip kendimden çok fedakarlık ettiğimden midir nedir vazgeçmek hep zor gelmiştir bana. Yani bütün emeklere hayallere sevgime kendime ihanet etmişim gibi gelir bana. Yapamam , hep neyse bu son şans verişim olsun der kendimi kandırırım aslında. Kolay kolay vazgeçemem işte illa sonuna kadar savaş vericem üstüne gidicem hayata meydan okuyacağım yenilmeyeceğim derken , bi bakıyorum kendime yenilmişim. Bazen öyle bir söz de geliyor ki üstüne adeta kendime geliyorum başka bir ben oluyorum . Vazgeçmem ben kolay kolay , ama vazgeçersem de gerçekten , o kararımdan asla dönmem. Kendimi kandırmadan kimseye yenilmeden elimden geleni yapıp olmuyorsa ben istediğim için vazgeçtiysem.

Sen elinden geleni yaptıysan ve yine de olmuyorsa bırak olmasın , belki de en doğrusu budur demiş birileri. Kim demişse iyi demiş.

Neyse , demem o ki şimdi tam Sıla dinleme vakti..

6. Hakkını veremediğimi düşündüğümdür. Olmayanı oldurmaya çalışmak, bir fayda etmediği gibi zorlamak kişiyi iyiden iyiye tüketen bir şey. Karşı tarafa duyduğunuz saygıyı bırakın, bir bakmışsınız kendinize saygınız kalmamış.

Beylik sözdür "sevmek bazen vazgeçmektir" ama öyle galiba. İlle de (benimle) olmalı kafasından sıyrılmak en doğrusu gibi duruyor, gelin görün ki zor da. Gerçekten severken bu kararı alıp vazgeçebilen, o acıyı göze alıp çeken herkese saygım büyük o yüzden.

Not: illa karşı cinsle olan gönül ilişkisinden bahsetmiyorum, çok sevdiğimiz (ya da çok güzel zamanlar geçirdiğiniz) herhangi bir insandan vazgeçmek olarak düşündüm ben.

7. benim sözlüğümde yoktur

o ne demekmiş ki?

8. bence insanın en çaresiz anıdır.insan neden savaşır?umudu olduğu için,inancı olduğu için işte vazgeçtiği an bitmiştir o umut.benim böyle bir anım olmadı henüz ama düşüncesi bile can yakıyormuş

9. bunu yapabilmek büyük bir iştir bence. ben yapamıyorum. deniyorum, yeniliyorum, yenilgimi kabul ediyorum. allah biliyor ya yeniden bi fırsat çıksa karşıma yok bu iş olmuyor zorlama demem yine denerim.

10. sevmem de vazgeçmem de çok kolay oluyor nedense,ailem hariç hiç bir nesne yada insan vazgeçilmez değil.