yemek yemeyi sevmeyen kadın

1. 30 yaşına kadar hayatım bu şekilde geçmişti. elimde olsa, doygunluk hissi veren ve fiziksel ihtiyaçlarımı karşılayan haplar içmeyi tercih ederdim.

sonra (gbkz: sigara)yı bıraktım, hayatımda beni üzen durumlardan çıktım (gizlinot: ben üzüldüğünde yemek yiyemeyenlerdenim). kafam rahatladıkça, sigarayı da bırakmanın katkısıyla yemek yemenin ne güzel bir olay olduğunun farkına vardım.

(gizlinot: bir yerlerde yazmıştım) mutlu mesut 7-8 kilo aldım keyifle..(gizlinot: sonra da bu ben değilim deyip eski halime döndüm)

yemek yemek çok keyifli bir şey, yemek yapmak da.

yemek yemeyi sevmeyen kadın ben değilim.

2. ben sevmiyorm ya. insanın iştahı olur, canı bişi çeker. yok. ama susuzluk asla. ben daha çok su aşerenlerdenim. çok yemek seçerim. deli ederim insanı. ama beni tatile götürecek biri olursa söz istediği herşeyden, hesap ona ait olmak üzere yiyebilirim :)

3. Benim olmadığım kesin olan kadın.bi yere gideceksem göreceğim yerleri değil yiyeceğim şeyleri düşünüyorum bunu fark ettim...

4. - gel de şurda oturup iki lokma bir şeyler yiyelim. şekerim düştü sabah beri dolaşmaktan valla

+ ben çok aç değilim ya. ama sen açsan şurada simit sarayı var, bi simit alıp paylaşalım

hayır. parasızlık değil bunu söyleten. yemek yemeyi sevmemek. ölmemek için yemek yemek. sabah kahvaltısıyla akşam edilmiş, ankara kazan biz kepçe dolaşılmış, ayaklara kara sular inmiş hatun hala diyor ki yarım simit... sonra picamas neden delirdi? deliririm tabii! şeker düşmüş yerlere, bana hala simit paylaşalım diyor!.. bak aklıma gerldikçe sinirleniyorum.

tanım: sizin aklınızdan leman kültür'ün dopdolu tabakları, erol taş'ın kemirdiği tavuk budu geçerken sizi yarım simitle doyurabileceğini düşünen insandır.

5. var böyle kadınlar, ama bu ben değilim (gizlinot: swh) üniversitede çok yakın bir arkadaşım vardı, son sınıfta harıl harıl tez ve projelerle boğuşurken daha öğlen yemeğinin ardından başlardır akşam ne yesek demeye. biraz da o yemek saati molasıydı tabi buna neden olan ama her birimiz keyifle yiyecek birşeyler seçerken o arkadaş menüye bile doğru düzgün bakmadan, aynen değerli (yazar: in pyjamas)'ın da belirttiği gibi "ölmemek için", "sırf birşeyler yemiş olmak için" herhangi birşey seçerdi. sonra biz keyifle bir yandan yer bir yandan birşeyler içip sohbet ederken o seri lokmalarla tabağındakinin ancak yarısı yer ve içeceğini de büyük yudumlar ile mideye indirip bizi seyretmeye başlardı.

bir gün gerçekten neden bu kadar aceleci davrandığını, sakin sakin yiyip yemeğin keyfini çıkartmasını söylediğimde bana çok net bir cevap vermişti: "yemek yemeyi hiç sevmiyorum, bu nedenle de gerçekten yemek zorunda olduğum şeyleri gereken miktarda bir an önce yiyip bu işkenceye bir son veriyorum"

oha!

6. benim bu. aslında eskiden zevkle yerdim ama sonra kilo verdim, artık şu 'mide küçülmesi' durumu mudur bilemeyeceğim ama işkence çekiyormuşum gibi geliyor. bazen diyorum keşke midem çekmece gibi olsaydı açsaydım doldursaydım kapasaydım. yani aslında bana zor gelen çiğneme kısmı. çenem ağrıyor (gizlinot: swh )

7. Artık psikolojim ne haldeyse iki lokma yesem kilo alacakmışım gibi hissettiğimden ve galiba benim de midem küçüldüğü için hemen tıkandığım sonrasında da sindirim sorunları çektiğimden yavaştan dönüşmeye başladığım tip olabilir. Ama sanki ne olursa olsun yemek yemenin verdiği haz başka hiçbir şeyde yokmuş gibi geliyor bazen

8. evlat olsa sevilmez sayın süslüler, kesinlikle benden uzak bir tanım.

9. yemeğe göre değişen durum. fikrimce kebap sevmeyen bizden değildir. ama tatlıyla pek aram yok. sen bana ekşili, acılı şeylerle gel de gör.

10. kadın erkek farketmez. ben böyle insanlarla yemek yemeyi sevmiyorum. kendimden geçmiş bir şekilde yemeğimi yerken karşımda can çekişen birini görmeye tahammül edemiyorum. iştahım kaçıyor, hayattan soğuyorum.