1.
pink jedi uktesi.
Tarafımdan tırmanma eylemi hiç gerçekleştirilememiştir.
Tek sebebi, tombik tombik oluşumdur. Ben hep aşağıda bekleyen meyveleri tutan oldum.
2.
bu benim. uçurtma da uçurmadım. sebepleri arasında tam bir apartman çocuğu olmam, ailenin ilk çocuğu ve bir introvert olduğum için de evden çıkmamam sayılabilir...
3.
çocukken fırsat buldukça ağaçlardan inmeyen biri olarak üzüldüm açıkcası. diğer yandan çocuklukta bırakılması gereken bir aktivite olduğunu da eklemeliyim zira en son 15-16 yaşında çıkıp geri inememiştim :)
4.
Şehirde büyüyen bir apartman çocuğu olmanın doğal sonucudur.
Ben şanslıydım bu ve benzeri olayların doya doya tadına vardım. Çeşmede ağaçlı otlu böcekli bir sitede büyümenin avantajı olarak yazın ağaç tepelerinden inmezdim. Kocaman bir Salkım söğüt ağacı vardı tam sitenin sonunda. Tırmanır denize karşı kitap okurdum eğlenirdim. Babannem çalıkuşu derdi bana bu huyumdan dolayı, çok severdim. Tabi artık sitede oturmadığımızdan ve yaşımdan dolayı bu hevesimi okulun dağcılık kulübünde atıyorum...
5.
Ağaca tırmanamayan değil ama çıktığım ağaçtan inemeyen bendim. Çıkar ağaçta kalırdım, düşme korkusundan sanırım. Sonra bağırıp beni indirecek birini bulmaya çalışırdım. Bir ceviz ağacında 6-7 saat annemler işten gelene kadar mahsur kalmışlığım var.