1. bireyin kendisi ve yeteneklerinden şüphe duyması durumu. kendini olduğundan aşağıda görme, potansiyelini yadsımasıdır. genellikle çevresel unsurlar, kültür ve yetiştirilme tarzı gibi sebepler yüzünden kişiliğin oluştuğu dönemlerde yaşanan olaylar sebebiyle özgüvensizlik de ortaya çıkmaya başlar. hatta bir zaman sonra kişiliğin bir parçası oluverir.
örneğin, psikolojik gelişimde kültürlerin etkisi diye bir ders almıştık üniversitede. tabii ki psikoloji mezunu veya hala okuyan süslüler daha iyi bilecektir (gizlinot: lütfen hatırlarsanız beni de aydınlatın eksik veya yanlış söylüyor olabilirim). bir araştırma için asyalı ve amerikalı çocuklar bir teste tabi tutuluyorlar. testin ilk kısmı bitiyor ve çocuklara testin zorluk durumu soruluyor. amerikalı çocuklar asyalı çocuklara göre skorlarını tahmin ederken daha yüksek puanlar söylüyorlar. ama asyalı çocukların skorları daha yüksek çıkıyor. ikinci bölüme geçmeden önce çocuklar anneleriyle bir araya geliyor. asyalı anneler çocuklarıyla testte nerede yanlış yapmış olabileceklerini tartışırken amerikalı anneler "sen çok zekisin, benim oğlum/kızım yapar" tarzı gaza getirme cümleleri kuruyor. sonuç olarak başarılı olan taraf asyalı kardeşlerimiz oluyor. ama amerikalı çocuk kendini yeteneklerinin daha üstünde görürken, asyalı çocuk kendini daha aşağıda görüyor. buradan psikolojik gelişimde yetiştirilmenin sonucunu görmüş oluyoruz. araştırmacılar da çocuklara "hady rocky! sen yaparsın ov yeah! sen dünyanın en zeki en güzel insanısın" demek yerine "bu sefer yapamadın ama çabanı takdir ediyorum. çalıştığın takdirde yapabilirsin" minvalinde övgüler, destekler sarfedilmesini öneriyor.
e artık malumunuz, türkiye zaten özgüvensiz bireylerin yaşaması için adeta biçilmiş bir kaftan. (bkz: deney yapan çocuğa bağıran babaanne). maalesef zeki, güzel, yaratıcı, yetenekli vb. sıfatları kendimize yakıştıramıyoruz. yazık la bize...
ukte: (yazar: kopuksuzkahve)
riptide